10. San Antonio Spurs 2007
SRS: 8,35 (MOV 8,43 / SOS -0,08)
Het meeste dominante Spurs-team dat een titel won, is dat van het seizoen 2006-2007. De Spurs hadden toen een record van 58-24 en versloegen tegenstanders met gemiddeld 8,43 punten. Goed voor koploper in de NBA én een clubrecord. Opvallend is wel dat de tegenstand van de Spurs een negatieve SOS liet optekenen. De Western Conference was toen minder sterk in de breedte. Aan de top ging het echter hard, met 67 zeges voor de Dallas Mavericks en 61 voor de Phoenix Suns.
De Spurs vlogen dus (alweer) onder de radar maar lieten toch enkele opvallende zaken noteren. Startende met hun roadtrip in februari wonnen ze 25 uit 28 wedstrijden, waarvan dertien op een rij. De Spurs waren het beste defensieve team met amper 90,1 punten per wedstrijd van tegenstanders, ruim een punt beter dan de Detroit Pistons. Tim Duncan leidde de Spurs met gemiddeld 20 punten, elf rebounds, drie assists en twee blocks. Tony Parker voegde achttien punten toe, Manu Ginobili ruim zestien vanaf de bank. Daarnaast beschikte dit team over defensieve specialist Bruce Bowen, de ervaren Michael Finley en supersub Robert ‘Big Shot’ Horry.
In de play-offs wonnen de Spurs in de eerste ronde met 4-1 van de Denver Nuggets. In de tweede ronde moesten de Suns er in zes wedstrijden aan geloven na controverse in Game 4. Toen duwde Horry Steve Nash tegen de scorers table, met geruzie tot gevolg. Horry werd twee wedstrijden geschorst, Amar’e Stoudemire en Boris Diaw één. In de WCF gingen de Utah Jazz met 4-1 voor de bijl en in de Finals hadden de Cleveland Cavaliers van LeBron James geen kans: 4-0.
Hoewel ik lijstje gebaseerd op statistiek toejuich (yay!) toch een kanttekening. De SRS is een intrinsiek vergelijkend systeem tussen teams uit dat jaar zelf en is minder geschikt voor vergelijkingen door de jaren heen. Dit komt doordat de SOS iets zegt over de weerstand in dat jaar en niet over de verhouding van de weerstand in dat jaar ten opzichte van andere jaren.
Met andere woorden: plaats de tegenstand van de Bucks uit 1971 in een andere tijd en de SOS had er anders uitgezien.
Ik zou de SRS daarom vooral willen gebruiken voor vergelijkingen binnen een jaar. Zo zie je bijvoorbeeld dat er vorig jaar zes (!) teams uit de Western Conference beter waren dan de Miami Heat, de uiteindelijk finalist uit het Oosten.
Klopt, en geeft nogmaals aan dat de Eastern Conference een lachertje is in vergelijking met de Western Conference.
De SRS is in de eerste plaats een statistiek om teams in hetzelfde seizoen te vergelijken. En een hele goede trouwens. Maar omdat SRS aangeeft hoe sterk een team was in vergelijking met zijn competitie, geeft SRS in de tweede plaats ook een indicatie van de historische sterkte van een team.
De SRS is namelijk een parameter van relatieve dominantie. Een team kan dan wel wedstrijden met een groot aantal punten winnen, dat maakt dat team niet meteen ‘dominant’ als de tegenstand van een bedenkelijk niveau is. Maar als dat team die tegenstand gewoon vermorzeld, kan je weer wel spreken van dominantie.
Dat maakt bijvoorbeeld het verschil tussen de 08 Celtics en 13 Heat. Beide wonnen 66 games en de titel. De Heat hadden een SRS van 7,03. De Celtics van 9,31. De Celtics hadden een SOS van -0,95. De Heat van -0,84. Beide goed voor de zwakste tegenstand in het laatste decennium.
Maar de Celtics hadden een MOV van 10,26. De Heat van 7,87. Dus ondanks dat beide teams tegen bedenkelijke tegenstand speelden, halen de Celtics wel deze lijst en de Heat niet, omdat de Celtics hun zwakke tegenstand gewoon van de kaart veegden. Dus: meer domineerden.
Maar SRS is nooit een definitieve waardemeter. Zo hadden de OKC Thunder in 2013 een SRS van liefst 9,15. En toch verloren ze de Finals met 4-1 van de Heat met een SRS van 7,03.
Comments are closed.