3. LA Lakers 1972
SRS: 11,65 (MOV 12,28 / SOS -0,63)
De LA Lakers hadden er tegen het seizoen 1971-1972 liefst acht verloren finaleseries opzitten: zeven tegen de Boston Celtics, één tegen de New York Knicks. Hun laatste titel dateerde van 1954, toen ze nog in Minneapolis speelden. Die verliesreeks zorgde in dit seizoen voor de ultieme motivatie om een legendarisch seizoen neer te zetten. De Lakers wonnen liefst 69 wedstrijden, goed voor een toenmalig record. Ze wonnen daarbij 33 wedstrijden op rij (5/11 tot 9/2), nog steeds een record, en scoorden op één wedstrijd na altijd minstens 100 punten. Hun enorme SRS van 11,65 werd vooral mogelijk door de MOV van 12,28. Dat laatste is ook nog steeds een record.
De Lakers domineerden op alle fronten. Ze scoorden gemiddeld meer dan 121 punten, bijna vijf punten beter dan de nummer twee Phoenix Suns. Hun defensive rating van 92,6 was de op één na beste. Ze hielden de tegenstand dan ook op amper 43,2% shooting. De Lakers werden geleid door Jerry West en Wilt Chamberlain, beide ondertussen in de nadagen van hun carrière. Elgin Baylor zei na negen wedstrijden de NBA vaarwel. West was de primaire ball handler en de man voor de grote momenten. Chamberlain richtte zich vooral op zijn defensieve taken. Het was Gail Goodrich die dit team leidde in scoring met 25,9 punten gemiddeld (West had er 25,8). Daarnaast zorgden forwards Jim McMilian en Happy Hairston respectievelijk voor punten en rebounds. En dan liep er ook ene Pat Riley rond als reserve.
In de play-offs lieten de Lakers niets heel van de Chicago Bulls, die tijdens het seizoen nochtans 57 wedstrijden hadden gewonnen. Het team met onder andere Jerry Sloan moest er met 4-0 aan geloven. In de WCF stonden de Milwaukee Bucks van Kareem Abdul-Jabbar en Oscar Robertson te wachten. De 63-win Bucks hadden eerder een einde gemaakt aan de winning streak van de Lakers en wonnen Game 1 in LA. De Lakers profiteerden echter van een geblesseerde Big O om met 4-2 de Finals te bereiken. Daarin waren de New York Knicks een maatje te klein. Het werd 4-1, ondanks wederom een verlies in Game 1.
Hoewel ik lijstje gebaseerd op statistiek toejuich (yay!) toch een kanttekening. De SRS is een intrinsiek vergelijkend systeem tussen teams uit dat jaar zelf en is minder geschikt voor vergelijkingen door de jaren heen. Dit komt doordat de SOS iets zegt over de weerstand in dat jaar en niet over de verhouding van de weerstand in dat jaar ten opzichte van andere jaren.
Met andere woorden: plaats de tegenstand van de Bucks uit 1971 in een andere tijd en de SOS had er anders uitgezien.
Ik zou de SRS daarom vooral willen gebruiken voor vergelijkingen binnen een jaar. Zo zie je bijvoorbeeld dat er vorig jaar zes (!) teams uit de Western Conference beter waren dan de Miami Heat, de uiteindelijk finalist uit het Oosten.
Klopt, en geeft nogmaals aan dat de Eastern Conference een lachertje is in vergelijking met de Western Conference.
De SRS is in de eerste plaats een statistiek om teams in hetzelfde seizoen te vergelijken. En een hele goede trouwens. Maar omdat SRS aangeeft hoe sterk een team was in vergelijking met zijn competitie, geeft SRS in de tweede plaats ook een indicatie van de historische sterkte van een team.
De SRS is namelijk een parameter van relatieve dominantie. Een team kan dan wel wedstrijden met een groot aantal punten winnen, dat maakt dat team niet meteen ‘dominant’ als de tegenstand van een bedenkelijk niveau is. Maar als dat team die tegenstand gewoon vermorzeld, kan je weer wel spreken van dominantie.
Dat maakt bijvoorbeeld het verschil tussen de 08 Celtics en 13 Heat. Beide wonnen 66 games en de titel. De Heat hadden een SRS van 7,03. De Celtics van 9,31. De Celtics hadden een SOS van -0,95. De Heat van -0,84. Beide goed voor de zwakste tegenstand in het laatste decennium.
Maar de Celtics hadden een MOV van 10,26. De Heat van 7,87. Dus ondanks dat beide teams tegen bedenkelijke tegenstand speelden, halen de Celtics wel deze lijst en de Heat niet, omdat de Celtics hun zwakke tegenstand gewoon van de kaart veegden. Dus: meer domineerden.
Maar SRS is nooit een definitieve waardemeter. Zo hadden de OKC Thunder in 2013 een SRS van liefst 9,15. En toch verloren ze de Finals met 4-1 van de Heat met een SRS van 7,03.
Comments are closed.