2) Wat was jouw NBA-dieptepunt van 2015?
Roy Foekens: Ik denk toch dat hele gedoe met DeAndre Jordan van de zomer. Ik houd van afspraken en je daaraan houden. Jordan brak zijn woord en bracht de Mavericks in verlegenheid. Hij toonde daarmee ook meteen de onzinnige regels van de transferperiode aan trouwens.
Sasha Sadri: Het bedroevende niveau dat Kobe Bryant in de eerste twee maanden van het seizoen aanhield (34% FG en 25% 3FG) is zodanig pijnlijk aan te zien dat het ten zeerste aangeraden is om tot april 2016 alle wedstrijden van de Lakers te skippen.
Erik de Heuvel: Het uitjoelen van Kristaps Porziņģis door de New York Knicks fans. Te triest voor woorden. Hoewel de supporters van de Knicks snakken naar nieuw succes, is het niet goed te praten om meteen een nieuwe speler uit te fluiten zonder dat hij nog iets heeft laten zien in de NBA. Het tegendeel is inmiddels wel aardig bewezen.
Daan van Kooten: Ik verloor mijn fantasy league op onwaarschijnlijke schlemielige wijze, doordat de laatste speelronde alle basisspelers van de Miami Heat – ik had er vier – met vakantie mochten van coach Spoelstra. Prompt werd ik de volgende ochtend wakker en zag dat mijn nachtmerrie een realiteit was geworden… Bah!
Matteo Van Mol: Toen Kobe Bryant in november 1 op 14 liet optekenen tegen de Golden State Warriors. Het is pijnlijk om te zien hoe erg hij niet meer op niveau is en toch halsstarrig vasthoudt aan zijn alfamannetjesrol. Ik begrijp wat hij heeft betekend voor de Lakers en de NBA, maar dat ze hem in Los Angeles zo laten aanmodderen terwijl Julius Randle en D’Angelo Russell kansen nodig hebben, is hallucinant.
Pieter Horstman: De onjuiste arrestatie van Atlanta Hawks Thabo Sefolosha en Pero Antić net voor het begin van de play-offs. Sefolosha brak hierbij zijn been. Dat een kracht buiten basketball het belangrijkste deel van het jaar zo beïnvloedt, is enorm zonde. Daarnaast is het exemplarisch voor een bredere discussie over politiegeweld in de Verenigde Staten.
Anouar Amrani: Tja, als liefhebber van Cleveland sport teams ben ik al jaren (sportief) depressief. Als die Curry dan ook nog in de Finals uit alle hoeken en standen raak schiet, Love en Kyrie geblesseerd zijn. Wanneer mag ik juichen?
Robert Prins: De maand november van Kobe Bryant. Bryant is een van de beste NBA-spelers ooit. Als je hem dan zo ziet falen, is dat erg pijnlijk om te zien. Hij schoot in veertien wedstrijden een gemiddelde van 29,3 procent. Tegen de Warriors raakte hij zelfs slechts één van zijn veertien pogingen. Zo’n pijnlijk afscheid verdient hij niet.
Rob van Gameren: De -bijna- gehele afwezigheid van JaVale McGee in de NBA. Shaqtin-a-fool was een stuk saaier.
Mike Tibbert: De DeAndre Jordan “signing“, die uiteindelijk niet doorging. Leuk allemaal. Entertainment met de beruchte emoji battle en andere grappige berichten op social media, maar kom op. Een man een man, een woord een woord. Eigenlijk was dat te gek voor woorden.
Michiel Jonkman: Natuurlijk de knetterharde ineenstorting van de Los Angeles Clippers tegen de Houston Rockets. Ik heb echt met open mond naar mijn schermpje zitten kijken en me zitten afvragen of ik niet beter een ticket kon boeken en bij moest springen. Zelfs ík had het beter kunnen doen in dat laatste kwart.
Sam Planting: Kobe Bryants afscheidstournee. En dan niet het feit dat Kobe ermee stopt. Nee, de blinde verering van een speler die (A) niet meer kan basketballen, (B) gedurende zijn gehele loopbaan een asshole extraordianire was, (C) in het verleden beschuldigd is van niet-zo-super-coole zaken en (D) het edele spel der Basketball niet vooruit heeft geholpen met z’n oneindig vele iso’s, fade-aways en 1-op-4-aanvallen. Ronduit dom, deze farewell tour. Met afstand hét dieptepunt.
Reacties