6. Dwyane Wade
Als je drie titels wint en vijf Finals speelt in een carrière die voorlopig elf seizoenen kent, dan verdien je het om in deze lijst te staan. De beschreven prestatie is namelijk die van Dwyane Wade. Flash maakte zich zowat onsterfelijk door de Finals van 2006 helemaal te doen kantelen en Dirk Nowitzki een ware nachtmerrie te bezorgen. Van 0-2 achter naar 4-2 winst. Gemiddeld 35 punten, acht rebounds, vier assists, drie steals… Damn, en dat voor een 24-jarig jonkie.
In 2010 kreeg Wade in Miami versterking van LeBron James en Chris Bosh. Vier jaar later is Wade vier Finals-ervaringen en vooral twee titels rijker. Met zijn drie titels doen enkel Kobe Bryant en Tim Duncan beter onder de nog actieve spelers. Wade werd al tien keer (op rij) verkozen als All-Star, leidde de NBA in 2009 in scoring en was al acht keer lid van een All-NBA Team. Nee, Wade was geen MVP. Maar hij was wel de meest constante superster op de guardpositie naast ene Kobe Bryant. Geen twijfel over zijn plaats hier.
5. Kevin Garnett
In 1995 selecteerden de Minnesota Timberwolves een magere kerel recht uit high school. Al snel realiseerden de Wolves dat ze een Big Ticket in huis hadden met Kevin Garnett. Die leidde de anders onsuccesvolle Wolves naar de top van de NBA in 2004. En dat met niet bepaald geweldig veel hulp. Garnett was een monster. Er bestaat geen ander woord voor KG. Hij werd in 2004 ook verkozen tot MVP, maar strandde in de Conference Finals. The Big Ticket werd een tragisch figuur in een plek waar niemand wilde zijn…
In 2008 werd Garnett gered. Hij verhuisde naar Boston, won er de Defensive Player of the Year Award én zijn welverdiende titel. “Anything is possible”, schreeuwde KG na de buzzer in de Finals. Damn right Kevin! Een vijftienvoudig All-Star, viervoudig leider in rebounds per game, negenvoudig lid van een All-Star Team en twaalfvoudig lid van een All-Defensive Team (waarvan negen maal First Team). Garnett is een legende, alleen al voor zijn passie en emotie wanneer hij speelt. Daarin is hij simpelweg uniek.
Ik heb je stukje even doorgestuurd naar Shaq (je weet wel, viervoudig kampioen, drievoudig NBA Finals MVP, vijftien (!) voudig All Star etc.) en toen ie zag dat Garnett en Wallace er wel instonden en hijzelf niet eens een eervolle vermelding kreeg, begon ie keihard te lachen. En hij buldert nog steeds.
Helemaal eens met Darch. Hoe kan dat nou??
Shaq staat al in de top 50 😉
Ah, zo. Dat was voor Shaq noch mij helemaal duidelijk.
Inderdaad, Shaq stond al bij de originele 50, na amper vier seizoenen spelen. Het was een gok van de selectiecommissie, maar een goede. Hij kon echter niet bij de ceremonie zijn vanwege een gebroken been.
Wereldkampioen in 1994. Olympisch kampioen in 1996. Vijfvoudig All-Star. Tweede op de lijst all-time gemaakte driepunterslijst. Met 88,8% negende op de all-time vrijeworpenpercentage lijst. Negentiende op de all-time scoringslijst van de NBA. Tweede op de all-time Offensive Rating lijst van de NBA. Zijn leven lang trouw aan één franchise. De plaag van de Knicks…
De cijfers zeggen genoeg.
Reggie Miller hoort in deze lijst!
Ben Wallace boven Mourning, Reggie Miller, Allen Iverson?? Wat carrière betreft not even close!!
Reggie is een tweener. IK heb getwijfeld om hem erbij te nemen maar uiteindelijk toch gelaten. Idem voor Gary Payton bijvoorbeeld. Bovendien was Reggie nogal eendimensioneel, net als een Ray Allen. En die neem ik er ook niet bij.
Big Ben over Zo is vrij duidelijk voor mij. Wallace was een kernspeler voor de ’04 Pistons en 4x DPOY is historisch. Zo kon op zich meer, maar Big Ben was de defensieve standaard het voorbije decennium.
Verschil met AI is duidelijk: titel.
Ben Wallace? Allen Iverson is een future hall of famer for sure. Wallace is nog maar de vraag of hij überhaupt daar zal komen. Ben Wallace in the next top 10 is een lachertje helaas.
Viervoudig DPOY is geen lachertje. Iverson was geweldig in wat hij deed maar 1 MVP en no rings maakt hem niet beter dan Big Ben of Jason Kidd. Wallace is net als AI een HOF’er.
Ik zou altijd plaats maken voor ene Dennis Rodman.
JA!
Dennis Rodman zit in mijn hart. Check mijn onverslaanbaar team: http://www.sportamerika.nl/de-sportam-onverslaanbare-teams/5. Daar zal je The Worm bij zien staan.
Maar voor Rodman geldt hetzelfde als voor Payton/Reggie: niet verkozen bij top 50 ondanks toen al tijdje actief. Ik heb vanaf 1997 gekeken, vandaar.
Ik denk dat er bij Rodman ook andere dingen mee speelde maar ja het is wat het is.
4x DPOY is natuurlijk goede prestatie, maar ook maar 4x All-Star, geen enkele keer 1st team NBA. Wallace was een one-trick pony en niet allround genoeg voor deze lijst. Kevin Durant heeft nu al meer gepresteerd dan Wallace en hoort met zijn MVP-titel van vorig seizoen op deze lijst.
Durant is voor de volgende tien, en waarschijnlijk op nummer één.
Zolang hij geen ring heeft kan Durant niet op 1 😉 Als je Iverson uit de lijst haalt met als reden een ring is de 50 greatestlijst een flop. Daar staan ook wat legendes in zonder ring.
Comments are closed.