SPORTAM TOP TIEN
Om de volgende top tien samen te stellen, hebben we gekeken naar de NBA vanaf het seizoen 1997-1998. Het seizoen volgend op de bekendmaking van de originele beste 50. En dat tot nu.
Eervolle vermeldingen: Paul Pierce, Chris Webber, Chris Paul, Alonzo Mourning, Tony Parker.
10. Steve Nash
De point guard die van de Phoenix Suns een offensieve machine maakte, verovert na veel denkwerk plek tien. De argumenten die tegen Steve Nash spreken zijn er wel: geen finale gespeeld en dus geen titel behaalt. En defensief ook geen groot licht. Maar de argumenten die pleiten voor Nash zijn talrijk en geven de doorslag. Vooreerst werd Nash in 2005 en 2006 gekroond tot MVP (en tweede in 2007). Hij is een achtvoudig All-Star, haalde zeven keer een All-NBA Team (drie keer First Team), en leidde de NBA zes keer in assists.
Wat echter de doorslag geeft voor Nash, is zijn fenomenale shooting en spelinzicht. Nash liet vijf seizoenen optekenen van 50FG%, 40 3P% en 90 FT%…na elkaar. Dat is uniek in de geschiedenis van de NBA. Zijn Suns bleven door zijn kwaliteiten als floor leader, schutter, big game mentaliteit en superieure passing kwaliteiten jaren relevant. In 2010 leidde een 35-jarige Nash zijn nagenoeg vergeten Suns naar de Western Conference Finals, het ultieme bewijs van zijn talent.
9. Allen Iverson
Op negen opnieuw een man zonder titels. Maar dat kunnen we Allen Iverson wel vergeven. The Answer domineerde de NBA vanaf het moment dat de Philadelphia 76ers hem als eerste selecteerden in de 1996 draft. Het seizoen 2000-2001 blijft zijn meest succesvolle seizoen. Verkozen worden tot MVP en de Finals halen met de Sixers? Veel beter kon eigenlijk niet. Dat hij daarbij in de Finals dankzij 48 punten in Game 1 de LA Lakers van Shaq en Kobe hun enige nederlaag in de play-offs aansmeerde, was dan al een teken van zijn grootsheid.
Iverson leidde de NBA vier keer in scoring, met drie keer meer dan 30 punten gemiddeld. Hij zorgde ook drie keer gemiddeld voor de meeste steals en speelde zeven keer de meeste minuten tijdens het seizoen. Vooral dat laatste was teken van zijn vechtlust. De kleine AI had schrik voor niemand. Dat vertaalde zich ook naast het terrein. Iverson bracht de hip-hop cultuur in de NBA. Dat hij dan ook elf jaar op rij verkozen werd tot All-Star mag geen verrassing heten.
Ik heb je stukje even doorgestuurd naar Shaq (je weet wel, viervoudig kampioen, drievoudig NBA Finals MVP, vijftien (!) voudig All Star etc.) en toen ie zag dat Garnett en Wallace er wel instonden en hijzelf niet eens een eervolle vermelding kreeg, begon ie keihard te lachen. En hij buldert nog steeds.
Helemaal eens met Darch. Hoe kan dat nou??
Shaq staat al in de top 50 😉
Ah, zo. Dat was voor Shaq noch mij helemaal duidelijk.
Inderdaad, Shaq stond al bij de originele 50, na amper vier seizoenen spelen. Het was een gok van de selectiecommissie, maar een goede. Hij kon echter niet bij de ceremonie zijn vanwege een gebroken been.
Wereldkampioen in 1994. Olympisch kampioen in 1996. Vijfvoudig All-Star. Tweede op de lijst all-time gemaakte driepunterslijst. Met 88,8% negende op de all-time vrijeworpenpercentage lijst. Negentiende op de all-time scoringslijst van de NBA. Tweede op de all-time Offensive Rating lijst van de NBA. Zijn leven lang trouw aan één franchise. De plaag van de Knicks…
De cijfers zeggen genoeg.
Reggie Miller hoort in deze lijst!
Ben Wallace boven Mourning, Reggie Miller, Allen Iverson?? Wat carrière betreft not even close!!
Reggie is een tweener. IK heb getwijfeld om hem erbij te nemen maar uiteindelijk toch gelaten. Idem voor Gary Payton bijvoorbeeld. Bovendien was Reggie nogal eendimensioneel, net als een Ray Allen. En die neem ik er ook niet bij.
Big Ben over Zo is vrij duidelijk voor mij. Wallace was een kernspeler voor de ’04 Pistons en 4x DPOY is historisch. Zo kon op zich meer, maar Big Ben was de defensieve standaard het voorbije decennium.
Verschil met AI is duidelijk: titel.
Ben Wallace? Allen Iverson is een future hall of famer for sure. Wallace is nog maar de vraag of hij überhaupt daar zal komen. Ben Wallace in the next top 10 is een lachertje helaas.
Viervoudig DPOY is geen lachertje. Iverson was geweldig in wat hij deed maar 1 MVP en no rings maakt hem niet beter dan Big Ben of Jason Kidd. Wallace is net als AI een HOF’er.
Ik zou altijd plaats maken voor ene Dennis Rodman.
JA!
Dennis Rodman zit in mijn hart. Check mijn onverslaanbaar team: http://www.sportamerika.nl/de-sportam-onverslaanbare-teams/5. Daar zal je The Worm bij zien staan.
Maar voor Rodman geldt hetzelfde als voor Payton/Reggie: niet verkozen bij top 50 ondanks toen al tijdje actief. Ik heb vanaf 1997 gekeken, vandaar.
Ik denk dat er bij Rodman ook andere dingen mee speelde maar ja het is wat het is.
4x DPOY is natuurlijk goede prestatie, maar ook maar 4x All-Star, geen enkele keer 1st team NBA. Wallace was een one-trick pony en niet allround genoeg voor deze lijst. Kevin Durant heeft nu al meer gepresteerd dan Wallace en hoort met zijn MVP-titel van vorig seizoen op deze lijst.
Durant is voor de volgende tien, en waarschijnlijk op nummer één.
Zolang hij geen ring heeft kan Durant niet op 1 😉 Als je Iverson uit de lijst haalt met als reden een ring is de 50 greatestlijst een flop. Daar staan ook wat legendes in zonder ring.
Comments are closed.