Tim Duncan is op 39-jarige leeftijd bezig aan zijn negentiende seizoen in de NBA. Voor de negentiende keer doen de San Antonio Spurs mee voor de prijzen in de Western Conference en ook dit maal levert The Big Fundamental zijn bijdrage. Iedereen erkent zijn legende, maar Duncan is wel het onderwerp van de schande van deze eeuw…
Duncan is op zijn gezegende leeftijd niet meer de dominante force die hij seizoen na seizoen was in de eerste helft van zijn NBA-loopbaan. We herinneren ons allemaal nog zijn MVP-seizoenen van 2001/2002 en 2002/2003. In die twee campagnes liet hij gemiddeld 24 punten, dertien rebounds, vier assists en bijna drie blocks noteren, met een schotpercentage van 51.
De man van de Maagdeneilanden zit aan vijf titels en een heleboel indrukwekkende statistieken. Zo won hij altijd minstens 50 wedstrijden met zijn Spurs. Op uiteraard het seizoen 1998/1999 na, toen er maar 50 wedstrijden gespeeld werden (en de Spurs 37 keer wonnen). Maar er is één prijs die Duncan nog nooit heeft kunnen winnen: de Defensive Player of the Year Award. En dat mag in mijn ogen best de schande van de eeuw genoemd worden.
The Big Fundamental leidde in zijn illustere carrière de NBA vier keer in Defensive Rating en vijf keer in Defensive Win Shares. Tussen 1997 en 2008 verdwenen de Spurs niet uit de top drie in Defensive Rating en ze leidden de NBA daarbij vijf keer in die statistiek. Duncan stond daarbij telkens in het midden van de defense. En ook toen het team sneller ging spelen (vanaf 2010) hield Duncan de defensie op een hoog niveau met sublieme timing, sterke post defense en uitstekende help defense en rotaties.
Verder dan een derde plaats in 2000 (na Dikembe Mutombo en Kevin Garnett) kwam Duncan echter nooit. Hij belandde wel acht keer in de top zes van de DPOY-voting, maar de award winnen…nooit. Hoe is dat mogelijk? Timmy D leidde de meest constante defense van deze eeuw met een basketball IQ waaraan slechts weinigen kunnen tippen. Alle respect voor Mutombo, die de award twee keer won tijdens Duncans carrière, Ben Wallace (vier keer) en Dwight Howard (drie keer), maar Duncan verdiende minstens één keer de DPOY-award. Al is het alleen maar vanwege zijn defensieve veelzijdigheid, wat de eerder genoemde drie mannen minder hadden.
Ook dit seizoen bewijst de 39-jarige man het weer. De Spurs leiden de NBA in Defensive Rating en Duncan staat eerste in de categorie Defensive Box Plus/Minus (geschat aantal punten een speler defensief bijdraagt), tweede in Defensive Rating en vijfde in Defensive Win Shares. En dat, nogmaals, op de leeftijd van 39 jaar. Timothy Theodore Duncan verdient zijn carrière af te sluiten met minimaal één DPOY-award op zijn palmares. Het is ijdele hoop, maar waarom niet dit seizoen?
Foto: Getty Images
Helemaal mee eens. Die man is een held. Ik heb liever zijn gehele carriere in een franchise dan die van Kobe of zelfs Lebron (al kan die laatste daar nog overheen)
Wel mee eens! En ook nog eens een van de beste shotblockers aller tijden. Maar zo vind ik wel meer prijzen bijzonder. De twee MVPs van Nash zijn ook verschrikkelijk natuurlijk. (Shaq of Duncan had hem in 2005 verdiend en Kobe natuurlijk in 2006) Duncan is sowieso ookal gesnubbed in 1999, toen de prijs naar Malone ging. Zijn nuchterheid en bescheidenheid wordt gewoon niet gewaardeerd in de VS.
Comments are closed.