Michael Jordan viert vandaag zijn vijftigste verjaardag. Op SportAmerika besteden we de hele dag extra aandacht aan deze speciale dag voor Air. Hier bekijken we tien historische wedstrijden waar Jordan een belangrijke rol in speelde.
1. God vermomd als Michael Jordan (klik op titel voor video)
Bird, McHale, Parish, Dennis Johnson, Walton, Ainge. De 1985-1986 Celtics waren het seizoen zo goed als onverslaanbaar met een 67-15 record en slechts één thuisnederlaag. In de eerste ronde van de play-offs kwamen de Chicago Bulls en de 23-jarige Michael Jordan op bezoek in de Boston Garden. In Game 1 was Jordan goed voor 49 punten, maar dat was nog niets vergeleken met de tweede wedstrijd.
Terwijl de Celtics met hun kenmerkende passing stijl de ene na de andere score maken, zagen zij aan de andere kant van het veld een atleet die over het oude parket van de Garden vloog. De oohs en aahs volgden elkaar op na opnieuw een spectaculaire score van Jordan. De man was niet te stoppen. Jordan schoot de Bulls naar de verlenging en eindigt de wedstrijd met 63 punten, nog altijd een record in de play-offs.Jordan miste uiteindelijk het laatste schot en de Celtics veroverden ten koste van de Houston Rockets de titel. Ach, het optreden van Jordan was zijn ‘coming out party’ tegenover de wereld. “Ik zag God vermomd als Michael Jordan”, concludeerde Larry Legend.
2. The Greatest Game Nobody Ever Saw
Het Dream Team won in 1992 goud op de Spelen van Barcelona. De beste wedstrijd van de mannen van de legendarische coach Chuck Daley vond echter niet plaatst tijdens het toernooi, maar in de voorbereiding achter gesloten deuren. Je hoorde Jordan, Bird en Magic Johnson er weleens over praten, maar het verhaal verdween kreeg steeds meer het stempel van een ‘urban legend’. Tot de documentaire in 2012 over het Dream Team met nog nooit eerder vertoonde beelden van die ene wedstrijd in Frankrijk. Het was team Jordan tegen team Magic.
Er wordt hevig gepraat onderling. Team Magic neemt vroeg de leiding en Jordan klaagt over fouten die worden gemaakt. “We zijn hier niet in Chicago Stadium”, snauwt Magic terug. Jordan komt langzaam in de wedstrijd en brengt zijn spel naar een hoger niveau en leidt zijn team naar een 40-36 overwinning. “Het ging allemaal om Jordan”, aldus een geïrriteerde Magic. De boosheid bij Magic verdween na een paar uur, maar hij had gelijk. Jordan wilde zich bewijzen tegenover Magic en Bird dat de jaren 80 voorbij waren. Kenmerkend was het gesprek tussen Jordan en Magic en Bird na het duel: ‘There is a new sheriff in town’. Magic en Bird keken elkaar aan en schoten in de lach. Jordan had gelijk. Het was zijn league.
Het is Game 5 van de NBA Finals van 1997 tussen de Bulls en de Jazz. De stand is 2-2 in de serie en Bulls hopen de wedstrijd in vijandige omgeving te winnen om het in eigen huis af te kunnen maken. Ze moeten dat wel doen met een zieke Michael Jordan die de nacht amper kon slapen vanwege overgeven en koorts. Hoewel His Airness alles behalve fit is, verschijnt hij toch aan de tip-off. De Jazz nemen vroeg een grote voorsprong, maar telkens is daar Jordan om zijn ploeg terug te brengen. Hij transpireert niet en bij elke time-out heeft hij een ijszak in zijn nek en een handdoek over zijn hoofd.
De Jazz nemen in het vierde kwart een voorsprong van acht punten, maar daar is Jordan weer die de Bulls terug brengt. Hij beslist de wedstrijd met een driepunter, scoort 15 van zijn 38 punten in het vierde kwart en valt na afloop in de armen van Scottie Pippen. “I almost played myself into passing out. We wanted it real bad.” Maar was Jordan ziek vanwege de griep? Het was geen geheim dat Jordan van gokken hield en dat hij weinig sliep. In de wandelgangen wordt The Flu Game ook wel The Hangover Game genoemd. Neemt niet weg dat het een bijzonder optreden was van Jordan.
Op het eerste oog, statistisch, gezien geen hoogstaande wedstrijd: een rebound, een assist en een schotpercentage van slecht 43 procent. Dat is echter niet alles. Het zijn de NBA-Finals van 1998, game 6, stand 3-2 in het voordeel van Michael Jordan en zijn Chicago Bulls, gespeeld in Utah. Met nog één minuut te gaan is de stand in evenwicht. Stockton brengt daar door een driepunter verandering in. Na een time-out eist Jordan de bal op, hij valt de ring aan en maakt een lay-up. Chicago 85, Utaz 86.
Nog een time-out. Malone krijgt de bal, maar vanuit zijn rug steelt Jordan de bal, dribbelt de bucket in, crossover, en neemt zijn meest legendarische schot in zijn loopbaan. Chicago 87, Utah 86. Met nog 5.2 seconde te gaan krijgt Stockton nog een kans, maar hij mist. De Bulls winnen hun zesde titel en Jordan zijn zesde NBA-Finals MVP. Het is het laatste duel dat MJ speelde in het shirt van zijn Bulls. Hij scoorde daarin 45 punten, waarvan zestien in het laatste kwart.
Het is halverwege 1989. Michael Jordan toonde in het reguliere seizoen maar weer eens aan dat hij de beste van de NBA was. In tegenstelling tot het reguliere seizoen waren playoffs en MJ nog geen gelukkige combinatie gebleken. Maar dat zou veranderen, hij beloofde dat hij in de eerste ronde van de playoffs de Cleveland Cavaliers zou verslaan. Cleveland was verrast door deze grootspraak want Jordan had nog niets gewonnen, en al zes keer op rij verloren van Cleveland.
Jordan hield woord. Het is Game 5, beslissende wedstrijd, en met nog drie seconden op de klok had Craig Ehlo via een lay-up ervoor gezorgd dat zijn Cleveland een punt voor stond. Er volgt een time-out. Bij de inbounds pass wordt Jordan gedekt door twee Cavaliers. Hij komt los, ontvangt de bal, schiet en scoort. De Chicago Bulls winnen en gaan door. Het was de eerste stap op weg naar het begin van de suprematie van de Bulls.
Soms zeggen atleten dat het hen niet uitmaakt of ze een uit- of thuiswedstrijd spelen. Als er een ding zeker is, is het dat Jordan deze finale niet had gewonnen, als hij niet in zijn eigen arena had gesprongen. Het waren niet zijn dunks. Die waren perfect. Hij laat de inmiddels alom bekende pump benenspartelaar vanaf de zijlijn zien, gevolgd door het misschien nog wel bekendere (bijna) achtje dat leidt tot een dunk, en besluit met een vlucht vanaf de vrije worplijn (of, misschien iets erbinnen).
Voor het ´achtje´ krijgt Jordan een ‘47’ van de juryleden, waarna het publiek volgens de commentatoren ‘the national guard’ nodig zullen hebben om het pand te verlaten. Dominique krijgt voor zijn laatste poging een 45, als goedmakertje. Behalve die twee, kreeg alles een ‘50′ in de finale van de Dunk Contest van 1988. Eigenlijk hadden alle dunks die avond in Chicago die perfecte score moeten krijgen. Jordan had een jaar eerder ook de contest al gewonnen en bevestigde met zijn tweede zege eens te meer zijn status als dunker en showman.
Michael Jordan eindigde met 22 punten in de finalewedstrijd van de Olympische Spelen van 1992. Meer was al heel de Spelen niet echt nodig geweest. Het eerste echte Dream Team walste met veel gemak over al hun tegenstanders heen in Barcelona. Zo dus ook over Kroatië in de finale: 85-117. In dat team speelde echter iemand die Jordan en zijn kompaan Pippen toen niet zo mochten.
Toni Kukoc was een schriele jonge Kroaat die in de groepsfase een lesje geleerd had van Jordan en co. Door de intensieve defense van de twee Bulls werd het Europese talent in die wedstrijd compleet vernederd. Eigenlijk alleen omdat ze vonden dat hij teveel positieve aandacht kreeg.
In de finale kwam Kukoc zijn toekomstige teammaten opnieuw tegen. Nu ´mocht´ hij vijf van zijn negen schoten raken en negen assists uitdelen. Misschien was het wel Jordans manier om hem alvast te bedanken voor voor de NBA-titels die hij nog met hem zou gaan winnen.
8. NCAA championship: Tar Heels vs. Hoyas
Tegen de Georgetown Hoyas, waar Jordan’s latere rivaal Patrick Ewing in zijn eerste jaar zat, was Jordan goed voor 16 punten. Het was echter zijn laatste schot dat de geschiedenisboeken in ging. Met nog zeventien seconden op de klok en een 62-61 stand in het voordeel van de Hoyas, maakte Jordan de beslissende score. In de resterende tijd verprutste Georgetown het balbezit en de Tar Heels pakten de titel.
9. Career high tegen… Cavaliers
De Cavaliers waren een geliefde tegenstander van Michael Jordan. Na de uitschakeling in de playoffs een jaar eerder was het in maart 1990 opnieuw raak. Ditmaal niet in de playoffs, maar Jordan misbruikte de Cavs nu in het reguliere seizoen voor eigen glorie. In een overtime wedstrijd in Cleveland leidde MJ de Bulls naar een 117-113 zege en scoorde hij de meeste punten ooit in zijn loopbaan, 69 in totaal.
Weliswaar had Jordan er vijftig minuten voor nodig, maar dat maakte zijn statistieken niet minder indrukwekkend. MJ raakte 23 van zijn 37 schoten (ruim 62 procent) en voegde daar aan toe: 18 rebounds, 6 assists en 4 steals. Een Michael Jordan-show zoals alleen hij dat kon. Het was misschien wel de beste wedstrijd die Jordan ooit speelde.
Na ruim twee jaar pensioen besluit MJ toch weer te gaan basketballen. Bij de Washington Wizards. Een terugkeer bij de Bulls zag hij niet zitten en hij was al onderdeel van de Wizards-organisatie. Op 25 september 2001 schokte Jordan de basketbalwereld door voor de tweede keer zijn comeback te maken. In een terugkeer die twee jaar zou duren, speelde MJ zijn beste wedstrijd aan het einde van 2001. Hij scoorde 51 punten, zijn hoogste aantal in dienst voor de Wizards, tegen de Charlotte Hornets.
De uitbarsting kwam twee dagen na zijn slechtste wedstrijd in zijn loopbaan. Hij had tegen de Indiana Pacers slechts zes punten gemaakt en er was een einde gekomen aan zijn reeks van 866 wedstrijden van tien punten of meer. Jordan kreeg bakken met kritiek over zich heen dat hij het niveau niet meer aankon en dat hij geen comeback had moeten maken. De zaterdag erop snoerde MJ de criticasters de mond met een geweldige prestatie. De 38-jarige liet iedereen op het veld zien dat hij nog steeds een van de beste spelers was. Hij raakte 21 van zijn 38 schoten, maakte 9 van zijn 10 vrije worpen, pakte zeven rebounds en gaf vier assists.
Met dank aan Pieter Horstman, Joeri Zwarts, Marco Post en Jan Willem Zeldenrust.
Reacties