Het wildcard weekend is normaal gesproken één van de twee (samen met de divisional round) mooiste weekenden in het jaar: vier playoff wedstrijden op het scherpst van de snede garanderen spektakel als geen ander. Nou, dat viel vorige week toch allemaal een beetje tegen. Vooral Bengals @ Texans was een farce van een playoffwedstrijd en een uiterst krachtig argument tegen Roger Goodell’s onnozele plan om het aantal playoffteams uit te breiden. Aaron Rodgers maakte de zaterdagavond nog enigszins te pruimen, hoewel Joe Webb een aardige poging deed de boel te saboteren. Gelukkig was er nog de zondag. Eerst genoten we met zijn allen van Ray Lewis’ allerlaatste thuiswedstrijd in zijn carrière, Ray Lewis’ briljante allerlaatste introdans en Ray Lewis’ kippenvel opwekkende backfield rol bij de offense in de laatste kneel-down van de wedstrijd. Later op de avond volgde de onbetwiste klapper van dit weekend: de rookie quarterback showdown tussen Robert Griffin III a.k.a. RGIII a.k.a. The Black Jesus vs. Russell Wilson a.k.a. de franchise quarterback die de Jacksonville Jaguars van Blaine Gabbert lieten lopen ten faveure van een punter (ineens weet u het: daarom werd general manager Gene Smith op Black Monday gevraagd zijn bureau leeg te ruimen. Binnen vijf minuten. Terwijl een breed geschouderd heerschap met een v’tje op zijn borst naast hem stond).
De showdown duurde uiteindelijk veel te kort; de Redskins gingen in eerste instantie uiterst voortvarend van start met twee touchdowns in evenzoveel drives maar RGIII was zichzelf niet (je verwacht het niet, met een knie in puin) en dat werd naarmate de wedstrijd vorderde alsmaar duidelijker. Griffin’s gehobbel nam op een gegeven moment zulke groteske vormen aan dat de hele wereld behalve Mike Shanahan zich afvroeg of het misschien niet beter was om RGIII te wisselen voor de meer dan competente Kirk Cousins. Bijvoorbeeld om de knie van de toekomst van de Redskins franchise te redden van de ondergang. Of The Black Jesus van zichzelf (de reputatie van Jezusfiguren op het gebied van zelfbehoud is op zijn best ‘shaky’ te noemen). Maar niets van dat alles. Shanahan rook kennelijk de Super Bowl (de man zal een verdomd goede neus hebben) en was bereid alles en iedereen daarvoor op te offeren, zelfs zijn meest waardevolle bezit. Dat liep dus even verkeerd af. Diep in de tweede helft verdraaide Griffin zijn knie en ontsnapte maar net (dankzij een enorme, boekdelen sprekende brace) aan een volledige kruisbandblessure. Met de hartelijke groeten van Mike Shanahan.
Needless to say, the Seahawks wonnen van de Redskins en staan in de divisional round tegen ieders favoriete tegenstander in die ronde: de Atlanta Falcons. Verderop in de NFC reizen de Green Bay Packers af naar San Francisco voor wat een uiterst ongelukkige matchup voor The Pack lijkt te gaan worden met de 49ers. In de AFC hopen de Ravens tegen beter weten in te kunnen overleven tegen Peyton Manning’s Denver Broncos en bezoeken de Houston Texans met knikkende knieën het Foxboro van Tom Brady, Bill Belichick en de fantastische New England Patriots. Oeps, volgens mij heb ik zojuist verklapt wie er (1) volgens mij gaat winnen dit weekend en (2) welk team in mijn Super Bowl ‘hopes and dreams’ voorkomt. Oh well.
De score van vorige week: 4-0. Totaalscore: 158-83-1.
Over vorige week: 4-0, het staat er echt. Nog zeven te gaan voor de foutloze 11-0 postseason score. ‘It’s coming’. En dit keer echt.
Baltimore Ravens @ Denver Broncos (zaterdagavond 22:30h CET)
Dit is de divisional round. Een strijd op leven en dood tussen de kampioen van de AFC West en de kampioen van de AFC North. De eerste playoffwedstrijd in Denver van Peyton Manning. Het mogelijke vaarwel aan één van de grootste verdedigers die de NFL ooit zag (‘Sugar’ Ray Lewis). Dé kans voor Joe Flacco om te laten zien dat hij…nou ja, laat maar. Mijn punt is: de spread is +9,5 Baltimore. Geen mens op aarde verward mij voor een Ravens fan of een Joe Flacco believer maar 9,5 punt? Is dat niet wat veel? Zijn de Denver Broncos echt zo goed? Of is Baltimore gewoon zo weerloos tegenover Peyton Manning? Staren we ons niet allemaal iets te blind op die week 15 31-17 afstraffing van de Ravens door de Broncos in Baltimore, toen de Ravens werkelijk van c-garnituur spelers aan elkaar hingen? Of snap ik er gewoon helemaal niks meer van (altijd mogelijk)? Laat ik u dan de vraag stellen op wie u uw geld zou zetten, uiteraard in het hypothetische geval dat ‘sports gambling’ zich niet in de verstikkende verwurging van de Nederlandse overheid bevond: -9,5 Denver over Baltimore of -9,5 New England over Houston? Ik zou het wel weten en heus niet alleen omdat ik van Tom Brady hou. Waar het om gaat is dit: de Ravens zijn fitter dan een paar weken terug. Sugar Ray speelt waarschijnlijk zijn allerlaatste wedstrijd. Ray Rice kan niet nog meer fumblen. Paul Kruger ‘happened’ vorige week. En Joe Flacco kan natuurlijk zomaar een goede wedstrijd spelen. Dat kan. Ik zeg niet dat het gebeurt, want twee op een rij is wat veel voor onze Joe, vooral met Von Miller en Elvis Dumervil op zijn dak, maar je weet het niet. Daarom denk ik dat deze wedstrijd een stuk spannender wordt dan de spread doet vermoeden. Mits de Baltimore secondary overeind blijft tegen Demaryius Thomas en Erik Decker en Sugar Ray zijn frisse benen kan gebruiken om het midden van het veld te verdedigen versus Joel Dreessen en Jacob Tamme. Want als dat niet het geval is snijdt Peyton Manning de Baltimore Ravens lachend in honderdduizend stukken, is een spread van +16 voor Baltimore misschien niet eens genoeg en moet we vooral de herinnering aan Lewis’ allerlaatste wedstrijd negeren ten faveure van zijn één na laatste. En dat maffe dansje van hem. Broncos over Ravens
Green Bay Packers @ San Francisco 49ers (zaterdagnacht 02:00h CET)
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: deze wedstrijd draait om twee spelers en twee spelers alleen (ik chargeer, ik weet het). De een kent u heel goed, de ander waarschijnlijk iets minder maar is daardoor niet minder belangrijk voor zijn team. Speler 1 is de beste quarterback in de NFL en de enige hoop die de Green Bay Packers hebben op de Super Bowl. Speler 2 is defensive end en defensive coördinator in één (niet echt, maar u snapt wat ik bedoel) en de enige onmisbare schakel in de veelgeprezen Niners D. Aaron Rodgers dus, versus Justin Smith. Over A-Rod de Magiër (geen echte bijnaam, verzin ik hier ter plekke) is alles al 37 keer gezegd en geschreven en nog altijd is de lol er niet van af. Want Rodgers is… ja, wat is hij eigenlijk? Onmenselijk goed? Een quarterback zoals een quarterback bedoeld is? ‘Money in the bank’? ‘The Greatest Thing to Ever Come to The Great City of Green Bay’ (Brett Favre wil die discussie wel voeren met u)? Hoe het ook zij, volgens mij is hij het allemaal. Het mooiste aan Rodgers, en eigenlijk ook het grootste compliment aan zijn adres, is dat je Green Bay nooit kunt afschrijven zolang hij op het veld staat. Neem nu de wedstrijd tegen de 49ers van zondag. San Francisco heeft verreweg de betere defense, een sterkere running game, meer pass rushers, Colin Kaepernick en Vernon Davis en misschien wel de beste coach in de NFL langs de zijlijn in Jim Harbaugh. De Packers hebben Rodgers, een top receiver corps, Clay Matthews, een bejaarde Charles Woodson en ‘that’s all she wrote’. Kortom: als Rodgers, Rodgers niet was dan waren de Packers dood en begraven noch voor ze voet aan de grond zette in The City by The Bay. Dat gezegd hebbende: laten de 49ers nu net zowat het enige team in de NFL zijn dat het levensgrote gevaar genaamd The Discount Double Check min of meer, met wat geluk, enigzins zou moeten kunnen afremmen (indekken is een kunst, u ziet het). Mits Justin Smith meedoet dan. Smith was een seizoen lang de onbetwiste kapitein op het stralende schip genaamd ‘Jim Harbaugh’s Defense of Terror’, totdat hij in week 15 in New England geblesseerd raakte en dat schip water maakte als nooit tevoren tegen de Seahawks (42 punten geïncasseerd, dank u vriendelijk), alle moeite van de wereld had om het quarterbackkerkhof van de Arizona Cardinals in toom te houden en sack-artist Aldon Smith (19.5 sack) geen sack meer zag maken. Conclusie: de Niners defense zonder Justin Smith is niet de Niners defense. En dat is dus exact waar ik mijn pick voor deze wedstrijd van af laat hangen; de fitness van Smith. Hij zal spelen heb ik begrepen maar de vraag is op hoeveel procent van zijn kunnen. Voor mij en, wellicht belangrijk nog, voor een 49ers zege moet 70% Justin Smith voldoende zijn, gezien de lachwekkende Green Bay offensive line. Maar mijn hand blijft evenwel mijlenver uit de buurt van het vuur waarin u zo graag wil dat ik hem steek voor deze wedstrijd. 49ers over Packers (tenzij Rodgers van de 49ers defense de tijd krijgt om zijn hele repertoire op het veld te brengen)
Seattle Seahawks @ Atlanta Falcons (zondagavond 19:00h CET)
De Seattle Seahawks trokken het jackpotlotje uit de divisional round loterij met de Atlanta Falcons. Tenminste, dat vind ik. De Atlanta Falcons zijn de meest lachwekkende NFC ‘number one seed’ sinds…hey dat is toevallig: sinds de Atlanta Falcons van 2010. De 2010 Falcons, met een Michael Turner met benen en zonder Julio Jones en Asante Samuel, gingen net als dit jaar 13-3 in het reguliere seizoen en werden vervolgens in de divisional round compleet onder de voet gelopen door Aaron Rodgers en de Green Bay Packers. Gaan we dit jaar een herhaling van zetten zien? Nou, niet per sé maar helemaal uitsluiten doe ik het ook niet. Dit Falcons team is duidelijk sterker dan twee jaar terug, vooral dankzij het sublieme kwartet Matt Ryan-Roddy White-Julio Jones-Tony Gonzales, en verdient zijn plek in de postseason maar een Super Bowl team is het pertinent niet. Daarvoor is de running game te vroeg overleden (RIP Michael Turner), is John Abraham als enige serieuze pass rusher toch echt wat te oud en beperkt en zijn de Falcons iets te afhankelijk van Matty ‘waar komt die bijnaam eigenlijk vandaan?’ Ice. De Falcons hebben hun momenten (zoals tijdens de 34-0 oorwassing van de Giants) maar ook hun momenten (zoals in Carolina, toen de Panthers gehakt maakten van hun buurman uit Atlanta). Waar ik maar mee wil zeggen dat de Falcons moeilijk te peilen zijn. Bijkomend probleem in dezen is dat de Seattle Seahawks een slechte matchup zijn voor Atlanta. De Seahawks spelen football (en vooral defense) met 200 kilometer per uur en dat trekt het Falcons motortje meestal niet. Bovendien beschikt Seattle over de beste secondary in de hele NFL (echt waar!) met cornerbacks Brandon Browner en Richard ‘you mad, bro?’ Sherman en safeties Kam Chancellor en Earl Thomas, a.k.a. de beste safety in de League. Dat maakt dat de Seahawks misschien wel als geen ander team in staat zijn om Atlanta’s enige echte wapen, de passing game, te neutraliseren. Als dat gebeurt dan is het over en sluiten voor de Falcons. Omdat Seattle’s sublieme defensive end en pass rusher Chris Clemons vorige week tegen de Redskins zijn kruisbanden in puin liep, vlak voordat Mike Shanahan hetzelfde deed bij RGIII, is dat vooralsnog een forse ‘als’. Maar tegelijkertijd ook een gok die ik bereid ben te nemen. Seahawks over Falcons
Houston Texans @ New England Patriots (zondagavond 22:30h CET)
Had ik al gezegd dat ik trots lid ben van de ‘Tom Brady Male Fanclub’? Ja? Oh, excuses voor de herhaling dan. Anyway, de New England Patriots gaan deze wedstrijd winnen en daarvoor hoeven ze niet eens goed te spelen. Want de ineenstorting van de Houston Texans is sinds vorige week een definitieve. Met de hakken over de sloot winnen van Andy Dalton en de Cincinnati Bengals? Kom even op hey. Dan ben je wat mij betreft toe aan vakantie en daar is Texans quarterback Matt Schaub het volledig mee eens. In een vorig leven (lees: een maand of twee geleden) was Schaub een meer dan competente game manager die de running game faciliteerde en Houston’s enige wapen (maar wat voor één!) in de passing game, Andre Johnson, maximaal benutte. Nou, die tijd is voorbij. Schaub moest sindsdien zijn meerdere erkennen in onder andere Christian Ponder (!) en kon ook tegen een dramatisch spelende Andy Dalton geen potten breken. Het helpt natuurlijk niet dat Arian Foster dit jaar een stuk minder effectief is dan een jaar geleden en dat Johnson gewoon echt Houston’s enige serieuze receiver is maar Matt Schaub, je kunt ook overdrijven. Het is jammer voor Houston dat Schaub zo dramatisch staat te spelen, want er is wel degelijk een manier waarop een team als de Texans mijn geliefde Patriots hadden kunnen verslaan. Gooi alles diep richting de twijfelachtige secondary van de Patriots (sinds Talib en Dennard overigens al een stuk beter), rush Tom Brady net zolang tot hij er nerveus van wordt (dat gebeurt verrassend snel) en hoop op het beste (zonder geluk vaart niemand wel). ‘Alas’, dat zit er niet in deze zondag. Wat er wel in zit: de eerste echte wedstrijd waarin New England Wes Welker, Brandon Lloyd, Aaron Hernandez en Rob Gronkowski op het veld brengt én de defense vrijwel 100% fit is (inclusief Dennard, Talib, Chandler Jones, Rob Ninkovich en Patrick Chung). –Handen wrijvend-: Patriots over Texans
Reacties