COLUMN: ING – De menselijke trekjes van de Pats

Door

Op deze plek bespreken Ingmar Meijer en Eva Gerritse wekelijks op nonchalante wijze de gebeurtenissen in de Amerikaanse sportwereld. Wat was opvallend, interessant, geinig of juist bloedserieus? ING houdt je op de hoogte.

Ha die Ing,

We draaien de rollen een weekje om. Jij mag een keer inkoppen in plaats van aangeven. En ik vind het eigenlijk best leuk om eens bovenaan te staan.

Afgelopen zondag heb ik me maar eens op de NFL gestort. Op advies van onze NFL-eindredacteur keek ik eerst naar Baltimore Ravens – Houston Texans (saai!) en toen naar New York Jets – New England Patriots (leuk!). De verwachtingen voor de Patriots waren dit seizoen hooggespannen. Na de Super Bowl zou het alleen nog maar beter gaan. Vooralsnog zit er niet echt een stabiele lijn in de prestaties van Brady en co. Ook tegen de Jets was het een met de hakken over de sloot-verhaal.

Mr. Brady himself lijkt bovendien ineens een normaal mens, met ups en downs enzo. Weet jij als NFL-kenner in opleiding waar die wisselvalligheid vandaan komt? Is het de zwangerschap van mevrouw Brady? Of gewoon een sportief dipje van het hele team?

Miss Eve.

Deze flip da script-actie is wel even wennen, maar verandering van standje, zullen we maar zeggen, biedt nieuwe inzichten. Alleen moet onze column nu dan niet GNI heten?

Laat ik als aankomend NFL-fan zelf maar geen analyses of conclusies trekken waarom Brady en zijn Pats ineens menselijke vormen hebben aangenomen. Maandag hoorde ik de quarterback-god -althans volgens @lenmb– op de Amerikaanse radio een verklaring afleggen. De serieuze en stevige mannenstem vertelde dat de heren gewoon harder moeten werken: het aloude adagium in de sportwereld als ’t even niet lekker draait.

Vrije vertaling is dus dat het niet zo goed zit met het arbeidsethos in de ploeg volgens de spelverdeler. Het gaat met pijn en moeite. De mannen van Bill Belichick moeten ‘grinden’ en ‘hustlen’ om zeges over de streep te trekken, zoals zondag tegen de Jets. Als de vorm er niet is, dan komt het op werklust aan en dan ziet ’t er, zelfs bij New England, maar moeizaam uit. Hou daarbij wel in ogenschouw dat ‘we’ pas in oktober zitten. In de play-offs wordt het een ‘whole new ballgame!’

Ben benieuwd hoeveel uren ze deze week in de voorbereiding hebben gestopt. Ga ze namelijk met eigen ogen bekijken zondag in Wembley als de ‘Bradians’ spelen tegen de St. Louis Rams. To be continued, zou ik zo zeggen…

——

Vorige week hebben we de onvoorspelbaarheid van de MLB al even besproken en daar komt nog altijd geen einde aan. Zelfs de intelligente en immer goed geïnformeerde SportAmerika-lezers zaten er compleet naast met hun voorspelling dat de Yankees de World Series zouden gaan winnen. De mannen van Jim Leyland veegden de vloer met ze aan en dus gaan de Tigers naar de World Series. Volgens mij hadden de New Yorkers ook een klein mentaliteitsprobleempje. Het leek in Game 4 wel of ze het al hadden opgegeven.

De Cardinals stonden vorige week ook al met één been in de World Series, maar werden door de Giants gedwongen tot een beslissende zevende game. Dat was ongetwijfeld te danken aan het opzwepende optreden van Giants-fan Lil Wayne tijdens de seventh inning stretch. Ahum. Maar goed, je raadt het al, wij zetten ons geld op de Cardinals, dus natuurlijk gaan de Giants naar de World Series. Durf jij nog een voorspelling te doen voor de World Series?

Zelf heb ik totaal niet getreurd om de Yankees. Ik heb het demasqué bekeken vanuit mijn Red Sox-visie. Dan laat ik aan anderen over of mijn ogen in de pretstand stonden of niet. Opvallend is wel dat New York er wel heel erg hard en kansloos uitvloog. Dat met een ongekend slecht historisch slaggemiddelde in de play-offs: .188. Dat doet pijn!

Uit ervaring kan ik zeggen dat bij mij de omgekeerde voorspelling werkt. Als ik dus zeg dat de Detroit Tigers straks de gevierde ploeg is, zet dan nu vooral je eurootjes op San Francisco. Laat ik het houden op dat ik hoop dat de Tigers winnen. Qua pitching en batting sla ik de ballclub van Jim Leyland net iets hoger aan dan de Giants. Dat is een gevoel, een voorkeur gebaseerd op cijfers.

Mentaliteit is niet opgenomen in statistieken. Laten we wel wezen; San Franciso is de Terminator van de MLB. Wat een vechtmachine! Twee keer op sterven na dood en beide keren lachend uit het graf stappen. Misschien is het strategisch slimmer van de Tigers om 2-0 of 3-1 achter te komen in de World Series. Om zo het do-or-die element uit te schakelen.

——

Nog een weekje en dan is het NBA-time! Heb jij er ook zo’n zin in? Van mij mogen we van start. De tijd van vooruitblikken en voorspellen lijkt eindeloos te duren. Ik ben klaar met het nietszeggende pre-season geklets. Moeten we ons nu echt druk maken om die zes nederlagen van de Lakers (zelfs met Howard wilde het niet lukken). Hebben die vier overwinningen op rij van de Sixers iets te betekenen? En dan heb ik het nog niet eens over de geruchtenmachine. LeBron naar de Lakers in 2013? Serieus? Het is duidelijk tijd voor wat echte NBA-actie.

See you next week!

Eva

Voorbereiden op een seizoen is, pardon my French, gewoon droogneuken. Het is net zoveel waard als het woord van Lance Armstrong. Rosters moeten worden gevormd, contractlozen proberen zich in de kijker te spelen, automatismen ontbreken en of je nou wint of verliest; het is niet relevant. Dus ja, ik popel op de start van de competite en ja, het is geinig dat de Sixers relatief veel gewonnen hebben. Ze hebben natuurlijk ook gewoon een aardig team, dat opnieuw de postseason haalt.

De Lakers vind ik wel een ander verhaal. Die zitten in een opbouwfase. Steve Nash en Dwight Howard zijn giga-aanwinsten, maar moeten wel worden ingepast. Dat gaat voor alle spelers wennen worden, zoals Mike Brown zelf placht te betogen. De coach verwacht een aanpassingsperiode, omdat zijn team moet zoeken naar nieuwe structuren en vooral mogelijkheden. Dat kost tijd!

Mag ik nog even in herinnering brengen dat de Miami Heat nieuwe stijl het eerste jaar totaal niet overtuigend begonnen, en eindigden. Dat vooral de individuele klasse in het begin de doorslag gaf. Wacht maar af. Oh nee, ik kan helemaal niet voorspellen…zucht!

Liefs Ing

 

Ook leuk om te lezen