In de nacht van woensdag 2 oktober op donderdag 3 oktober (Nederlandse tijd) barst in Noord-Amerika de strijd om de Stanley Cup weer los. De St. Louis Blues mochten in juni de heilige graal van het ijshockey in het prijzenkabinet zetten en dertig teams gaan er de komende maanden alles aan doen om de Blues die prijs afhandig te maken. Bij SportAmerika blikken we alvast vooruit op wat een interessant seizoen belooft te worden en vandaag is het de beurt aan de Pacific Division van onze eigen Daniel Sprong.
CALGARY FLAMES (50-25-7, 107 PNT – 1e IN DIVISIE)
Voor het eerst sinds 2006 legden de Calgary Flames beslag op de divisietitel. In Alberta werden ze al een beetje zenuwachtig, want zou het Johnny Gaudreau (36G, 63A), Sean Monahan (34G, 48A), Matthew Tkachuk (34G, 43A) en al die andere Flames lukken de Stanley Cup naar Canada te brengen? Nee, ze wonnen de eerste wedstrijd in de eerste ronde, maar werden daarna weggeblazen door de ontketende Avalanche. Colorado bluste de Flames door Gaudreau van scoren te houden en legde een andere zwakke plek bloot. De inmiddels vertrokken Mike Smith moest in vijf wedstrijden 17 keer vissen en kreeg gemiddeld meer dan 3 goals tegen. In de relatief zwakke Pacific kwamen de Flames nog wel weg met hun keepersprobleem, maar dat werd anders in het postseason. Calgary mag nu bewijzen dat de titel geen toeval was. Dat deze niet te danken was aan de wisselvalligheid van Las Vegas of San Jose.
GOEDE BALANS
General manager Brad Treliving heeft de ene tegenvallende veteraan ingeruild voor een andere. James Neal kwam, op z’n zachtst gezegd, vorig seizoen niet helemaal uit de verf in Calgary en hij werd betrokken in een trade die Milan Lucic bij de Flames deed belanden. De inmiddels 31-jarige Lucic was de laatste twee seizoenen in Edmonton goed voor in totaal 16 goals. In de jaren daarvoor draaide hij z’n hand niet om voor een dergelijk aantal in één seizoen. Voor de Flames is het te hopen dat de voormalig Bruin weer gaat presteren, want ze wensen wel iets terug te zien voor de ruim $ 5 mln. aan salaris die ze moeten aftikken. Om zich heen ziet Lucic veel aanvallend talent. Matthew Tkachuk verlengde onlangs zijn contract en samen met Monahan, Gaudreau en Elias Lindholm mag hij weer voor de goals gaan zorgen.
Een smoelenboek hebben de fans van de Flames niet nodig. In de aanval is alleen Lucic nieuw en defensief zien we dezelfde namen terug. Daar zal de fanbase niet rouwig om zijn. Aangevoerd door captain Mark Giordano beschikt coach Bill Peters over een uitstekende verdediging. Zijn sterke seizoen met onder meer 17 goals en 57 assists leverde Giordano (bijna 36) op z’n oude dag nog de Norris Trophy op. Met Noah Hanifin en Rasmus Andersson hebben de Flames twee jonge blueliners in huis die klaar staan om het stokje van Giordano over te nemen. David Rittich bleek vorig seizoen opeens een capabele starter, maar of de 27-jarige Tsjech die last vanaf de eerste dag kan dragen, is afwachten. In Cam Talbot heeft Calgary in elk geval een betrouwbare backup. Deze Flames hebben alles in zich om het opnieuw ver te schoppen, maar is deze ploeg in de breedte sterk genoeg?
VOORSPELLING: 2e IN DE PACIFIC
SAN JOSE SHARKS (46-27-9, 101 PNT – 2e IN DIVISIE)
In San Jose is één van de meest succesvolle franchises van de laatste decennia gebouwd. De Sharks zijn een vaste klant in de play-offs, maar het ontbreekt de club nog aan die ene, oh zo felbegeerde titel. General manager Doug Wilson wilde die laatste stap zetten door Erik Karlsson aan te trekken. Met Brent Burns en Marc-Eduard Vlasic zette hij daarmee een ontzettend sterke verdediging op het ijs. Helaas voor Karlsson en de Sharks kampte de Zweed met fysiek ongemak. Hij speelde slechts 53 wedstrijden en scoorde daarin 3 goals (en gaf 42 assists). Er was een korte periode waarin Karlsson fit en in vorm was en daarin waren de Sharks inderdaad die dominante ploeg die iedereen verwachtte. In de play-offs leek alles eindelijk de kant van San Jose op te vallen. Met hier en daar wat geluk, maar met vooral veel strijdlust reikten ze tot de Conference-finale.
MACHTSOVERNAME
Er is deze zomer nogal wat veranderd in San Jose. Joe Pavelski was jarenlang een van de gezichten van deze franchise, maar de 35-jarige aanvaller zocht zijn heil in Dallas. Ook Joonas Donskoi en Gustav Nyquist gingen een deurtje verder. Wilson besloot het vertrek van Pavelski intern op te vangen. Van young guns als Timo Meier (30G, 36A), Kevin Labanc (17G, 39A) en vooral Tomas Hertl (35G, 39A) wordt nog meer gevraagd. Evander Kane (30G, 26A) loopt al wat jaren mee in de NHL, maar zal wat stabieler hopen te worden. Lean Bergmann is een speler die tijdens training camp vanuit het niets zijn neus aan het venster drukte. De pas 20-jarige Duitser maakte indruk en kan zomaar één van de aangename verrassingen worden dit seizoen. Hij kan het vak leren van de immens populaire Joe Thornton, die nog een jaar aan z’n indrukwekkende loopbaan vastplakt.
Met Erik Karlsson hebben de Sharks nog iemand in huis die het gat kan vullen dat Pavelski achterlaat. De Zweed is ingeburgerd, fit en zal Wilson waar voor zijn geld willen geven. Met $ 11.5 mln. is Karlsson de bestbetaalde verdediger in de league. Naast hem in de kleedkamer zit met Brent Burns nog zo’n puntenmachine en Marc-Eduard Vlasic zal z’n goede spel van de tweede seizoenshelft weer op willen pakken. Brenden Dillon moet het vuile werk voor Karlsson opknappen en daarmee weer de stille kracht worden. Onder de lat hoopt coach Peter DeBoer de Martin Jones van de play-offs te zien. De goalie toonde twee gezichten en met name het reguliere seizoen zag er ronduit slecht uit (sv% .896). Jones wil op zoek naar eerherstel en als dit lukt, dan mag er ook dit seizoen weer het nodige van de Sharks worden verwacht.
VOORSPELLING: 3e IN DE PACIFIC
VEGAS GOLDEN KNIGHTS (43-32-7, 93 PNT – 3e IN DIVISIE)
Eigenlijk speelden de Vegas Golden Knights in 2018-2019 twee verschillende seizoenen. Eerst was er de periode zonder verdediger Nate Schmidt, waarin slechts 9 van de 20 wedstrijden gewonnen werden. Toen de schorsing van Schmidt er eenmaal op zat, ging het in gestrekte draf richting de play-offs. Daarin leken de Golden Knights opnieuw een succesverhaal te schrijven. Het keurkorps van Gerard Gallant was op weg om snel met de Sharks af te rekenen, maar die herrezen, maakten een 3-1 achterstand in de serie goed om na een 3-0 achterstand in Game 7 alsnog naar de volgende ronde te gaan. De Knights voelden zich tekort gedaan door de arbitrage, maar ze moeten toch vooral naar zichzelf kijken. In Sin City maakten ze kennis met tegenslag en zinnen op wraak. In combinatie met het nog altijd sterke roster kan dit een levensgevaarlijke combinatie zijn.
NIEUWE KANS VOOR GALLANT
De belangrijkste aanwinst legden de Golden Knights vorig seizoen al vast. Mark Stone (5G, 6A in 18 gms) kwam vlak voor de trade deadline over van de Senators en begint nu aan zijn eerste volledige seizoen in Las Vegas. Als Stone in de kleedkamer om zich heenkijkt, ziet hij weinig nieuwe gezichten. William Karlsson hoopt dit seizoen te bevestigen dat 2017-2018 voor hem geen uitschieter was. Wild Bill scoorde toen 43 keer, maar vorig seizoen stokte de teller al bij 24. Met Max Pacioretty (22G, 18A), Paul Stastny (13G, 28A), Reilly Smith (19G, 34A) en Jonathan Marchessault (25G, 34A) hebben de Knights hun eerste lijnen goed op orde. Interessant wordt het daarna. Krijgt Cody Glass al snel een kans in de NHL. De 20-jarige Canadees was de eerste draft pick van deze franchise en was met name in de WHL de laatste jaren een plaag voor de vijandelijke verdedigers.
Ook defensief kan Gerard Gallant praktisch dezelfde pairings het ijs op sturen. Colin Miller vertrok naar Buffalo en de kans is groot dat de jonge Nic Hague een kans krijgt. De bijna 2 meter lange blueliner is fysiek sterk en is niet bang zijn lichaam te gebruiken. De 37-jarige Deryk Engelland zou een perfecte mentor voor het 20-jarige broekie zijn. Qua productie moet het toch vooral van Nate Schmidt (9G, 21A) en Shea Theodore (12G, 24A) komen. Achter zich zien de blueliners nog altijd de immer betrouwbare Marc-André Fleury. Met .913 was z’n save percentage iets minder indrukwekkend dan in 2018 (.927), maar de bijna 35-jarige Fleury is nog altijd één van de beste goalies in de league. Gerard Gallant heeft van Kelly McCrimmon, die George McPhee opvolgde als GM, een mooie groep in handen gekregen. Nu is ’t aan de coach om daar iets mee te doen.
VOORSPELLING: 1e IN DE PACIFIC
ARIZONA COYOTES (39-35-8, 86 PNT – 4e IN DIVISIE)
Wat als…? Dat is misschien een vraag die bij menig Coyotes-fan op de lippen brandde vorig seizoen. Er werd eigenlijk niets verwacht van de ploeg van coach Rick Tocchet, maar heel even mochten ze zelfs nog ruiken aan een wildcard. Wat als iedereen heel gebleven was? Of dan in elk geval potentiële sterkhouders als Jason Demers en Michael Grabner. Het mag duidelijk zijn dat het seizoen van de Coyotes deed denken aan een marathonuitzending van MASH. Antti Raanta wilde zijn goede eerste seizoen (sv% .930) in de woestijn een vervolg geven, maar kwam niet verder dan 12 wedstrijden. Darcy Kuemper nam het stokje moeiteloos over en deed het met een save percentage van .925 prima. Arizona moest het dan ook vooral van de defensie hebben, want aanvallend speelden ze niet veel klaar. Slechts twee teams in de league scoorden minder goals dan de 213 van Arizona.
FITHEID DE SLEUTEL
Als de ziekenboeg dit keer leeg blijft, hoeft Arizona zich geen zorgen te maken over het scorend vermogen. Clayton Keller (14G, 33A) kon zijn sensationele eerste jaar weliswaar geen vervolg geven, maar hij heeft er een ploeggenoot bij die het beste in hem naar boven kan halen. Phil Kessel (27G, 55A) gaat de Western Conference onveilig maken en met Keller en Derek Stepan gaat hij een interessante lijn vormen. General manager John Chayka trok in Carl Soderberg nog een ervaren kracht aan. De 33-jarige Zweed heeft met 23 goals en 26 assists één van zijn beste jaren in de NHL achter de rug en kwam deze zomer over van de Avalanche. Dit geldt overigens ook voor de één jaar oudere Brad Richardson. De voormalig King schoot met 19 treffers met scherp. Niet slecht voor een center die op de vierde lijn te bewonderen is.
Chayka besloot de defensie te laten voor wat het was. Geen verkeerde keuze, want de blueliners presteerden goed vorig seizoen. Captain Oliver Ekman-Larsson eindigde met zijn 44 punten als tweede op de topscorerslijst en voor het tweede jaar op rij tekende de Zweed voor 14 goals. Defensive partner Niklas Hjalmarsson kan alleen maar dromen van dergelijke cijfers, maar hij staat er dan ook vooral zodat zijn landgenoot kan aanvallen. De Coyotes hebben de defensive pairings mooi verdeeld. Elk koppel bestaat uit een jonge speler en een ervaren kracht. Over de goalies zal Chayka ook niets te klagen hebben. De hoop is weliswaar gevestigd op een fitte Raanta, maar backup Darcy Kuemper heeft zich ook al bewezen in de league. Het wordt interessant deze Desert Dogs te volgen. Als alles nu eens meezit, kunnen ze zich zomaar in de top drie van deze divisie nestelen.
VOORSPELLING: 4E IN DE PACIFIC
VANCOUVER CANUCKS (35-36-11, 81 PNT – 5e IN DIVISIE)
In deze toch niet al te sterke divisie zouden de Vancouver Canucks één van de lelijke eendjes worden. Een 20-jarige ventje uit het Zweedse Sundsvall besliste echter anders. Rookie Elias Petersson heeft met 28 goals en 38 assists een meer dan prima eerste jaar achter de rug en wierp zich op als één van de smaakmakers in de NHL. Center Bo Horvath is ook nog maar 24 en verbeterde zich vorig seizoen opnieuw. Na een seizoen met 20 goals en een seizoen met 22 goals volgde er nu één met 27 treffers. Met Brock Boeser (26G, 30A) hebben de Canucks nog een jonge twintiger in de gelederen waar ze nog veel plezier aan kunnen beleven. Veel hulp van wat gearriveerde spelers (of de defensie) kregen de jonkies echter niet. Met z’n drieën waren zijn verantwoordelijk voor bijna 40% van de productie.
HULP VOOR JONGE HONDEN
Jonkies als Boeser, Petersson en Horvath hoeven het niet meer alleen te doen. Jim Benning zag ook wel dat de aanval in de breedte niet goed genoeg was en besloot in te grijpen. Michael Ferland (17G, 23A) en JT Miller (13G, 34A) werden naar het westen van Canada gelokt om de talenten bij te staan. Daarmee zit er in elk geval wat meer balans in deze ploeg. Winger Ferland keert na een jaar Carolina terug naar de Pacific Division. Hij speelde al vier seizoenen voor de Flames. JT Miller was tussen 2015 en 2018 erg trefzeker voor de Rangers. Drie seizoenen op rij zorgde hij voor tenminste 22 goals. De vier aanvalslijnen zijn in de breedte nog niet sterk genoeg om met de beste teams in het westen te kunnen wedijveren, maar Benning heeft in elk geval een goede basis gelegd.
De general manager liet het ook niet na wat ervaring aan de defensie toe te voegen. De 32-jarige Jordie Benn keerde na ruim twee seizoenen Montreal de rug toe en speelt de komende twee jaar voor Vancouver. Goals hoeven we van Benn niet te verwachten (22G in 473 gms), maar hij voegt wel een flinke portie degelijkheid toe aan dit team. Tyler Myers liet Winnipeg achter zich en zocht het nog een stukje westelijker. De 29-jarige Canadees zal waarschijnlijk samen met Alexander Edler het top defensive pair gaan vormen. Myers tekende een contract tot medio 2024. Voor Jacob Markstrom breekt een belangrijk jaar aan. De Zweed begint aan zijn derde jaar als starter en noteerde twee jaar achtereen een save percentage van .912. Daar is op zich niets mis mee, maar om volgend jaar te cashen zal er nog een schepje bovenop moeten. Dat zal ook Benning toejuichen.
VOORSPELLING: 5e IN DE PACIFIC
ANAHEIM DUCKS (35-37-10, 80PNT – 6e IN DIVISIE)
Sinds begin december kijken we toch met bovengemiddelde belangstelling naar de verrichtingen van de Anaheim Ducks. Met Daniel Sprong speelt er sindsdien een echte Oranjeklant in Orange County, maar onze landgenoot zal met gemengde gevoelens terugkijken op z’n eerste periode. Sprong begon sterk, raakte even zijn plaats kwijt, maar sloot het seizoen uiteindelijk af met 14 goals en 5 assists. Gemengde gevoelens zullen er niet zijn bij de organisatie. Coach Randy Carlyle werd vanwege tegenvallende, of zeg maar gerust slechte, resultaten aan de dijk gezet en het was aan goalie John Gibson te danken dat Anaheim nog lang mocht dromen van de play-offs. Met 199 goals was het de minst productieve ploeg in de league, dus moest het ook wel van Gibson (sv% . 917) komen. Zelfs hij kon een 12-game losing streak tussen 18 december en 15 januari niet voorkomen. Voor het eerst sinds 2012 miste Anaheim ’t postseason.
NIEUWE GEZICHTEN
Jarenlang maakten de bekende namen de dienst uit. Corey Perry, Ryan Getzlaf en Ryan Kesler waren niet weg te denken uit de line-up. Daar komt verandering in. De Ducks varen niet meer blind op routine, maar geven de jeugd een kans. Het contract van Perry werd verscheurd en Kesler ligt er heel lang uit met een heupblessure. Patrick Eaves, nog zo’n dertiger, zien we (voorlopig) ook niet terug. Getzlaf is the last man standing en captain van een team dat met Nick Ritchie, Ondrej Kase, Sam Steele en Max Jones veel talent herbergt. Vrijwel alle talenten zijn door de Ducks zelf opgeleid en daardoor bekend bij Dallas Eakins, de nieuwe coach. Voor Daniel Sprong kwam er vlak voor de seizoensstart erg slecht nieuws. Onze landgenoot werd op waivers geplaatst. Geen club claimde hem, waardoor hij z’n seizoen begint in de AHL bij de San Diego Gulls.
John Gibson is pas 26, maar begint aan zijn vierde jaar als starter van de Ducks. Vorig seizoen bleef zijn sv% voor het eerst onder de .920 hangen. Dat viel Gibson nauwelijks kwalijk te nemen, want met 1838 shots against hoefde de goalie zich niet te vervelen. Op z’n 39e moet Ryan Miller ook dit seizoen als backup fungeren in Orange County. Hampus Lindholm en Josh Manson zijn defensieve zekerheidjes. Cam Fowler en de jonge Brendan Guhle zijn dit waarschijnlijk ook. Guhle kwam vorig seizoen over van de Sabres, maar de 22-jarige blueliner heeft nog geen volledig seizoen gespeeld. Voor het derde pair heeft Eakins de nodige opties. Hij kan met Chris Wideman en Michael Del Zotto kiezen voor wat ervaring, maar de coach kan ook besluiten een beroep te doen op onervaren spelers als Jani Hakanpaa, Benoit Simon of Jacob Larsson.
VOORSPELLING: 7e IN DE PACIFIC
EDMONTON OILERS (35-38-9, 79 PNT – 7e IN DIVISIE)
Nog zo’n franchise die met hoge verwachtingen aan het seizoen begon, maar er al snel achterkwam dat het wel heel erg afhankelijk was van twee topspelers. Connor McDavid (41G, 75A) en Leon Draisaitl (50G, 55A) tikten allebei de grens van 100 punten aan, maar achter dit dynamische duo werd het dusdanig stil dat de Oilers geen enkele rol van betekenis speelden. In zijn tweede jaar haalde Todd McLellan de play-offs met de Oilers en dat leek een voorbode van veel moois. Helaas voor de coach kreeg hij z’n team ook in zijn vierde seizoen niet aan de praat. Na 20 wedstrijden werd al afscheid genomen. De ervaren Ken Hitchcock kon het tij ook niet keren. Ondanks de aanwezigheid van McDavid en Draisaitl liep Edmonton voor de 12e keer in 13 seizoenen de play-offs mis. Dave Tippett moet voor succes zorgen en wordt daar de zesde coach dit decennium.
WEINIG MOGELIJKHEDEN
In Edmonton zullen ze Peter Chiarelli niet snel vergeten. De voormalig general manager werd vorig seizoen ontslagen, maar zijn beslissingen zorgen er nog steeds voor dat Ken Holland aan handen en voeten gebonden is. De GM zette Milan Lucic op het vliegtuig naar Calgary en kreeg daarvoor James Neal terug. Lucic viel erg tegen in Edmonton en ze hopen van ganser harte dat James Neal zijn vorm die hij in Vegas en Nashville had nog ergens terugvindt. In dat geval zou de 32-jarige winger een welkome versterking zijn. De goals hoeven dan niet alleen van McDavid, Draisaitl of Ryan Nugent-Hopkins (28G, 41A) te komen. Markus Granlund was drie jaar geleden vrij trefzeker (19G) voor Vancouver en de Fin mag in Edmonton, zijn derde club in West-Canada, laten zien dat ’t geen toeval was. Holland heeft dus wel wat wijzigingen doorgevoerd, maar de middelen lieten serieus ingrijpen niet toe.
Nee, ook van de defensie moest Edmonton het in 2018-2019 niet hebben. De ploeg kreeg 274 goals om de oren en hield daarmee slechts zes teams achter zich. Cam Talbot (sv% .893) stelde teleur en Mikko Koskinen deed ’t niet veel beter met .906. Schijnbaar liet de Fin genoeg zien om een verbeterd contract te verdienen in de ogen van Chiarelli. Hij tekende in januari een contract dat hem tot 2022 $ 4.5 mln. per jaar oplevert. Koskinen mag met veteraan Mike Smith gaan uitvechten wie dit seizoen de starter wordt. Van de blueliners is Darnell Nurse nog de gevaarlijkste. Met 10 goals en 31 assists deed hij het nog best aardig vorig seizoen. Het contract van de 33-jarige Andrej Sekera werd afgekocht, waardoor een jonge verdediger als Ethan Bear een kans kan krijgen. Over het postseason hoeft men in dit deel van Alberta echter niet te dromen.
VOORSPELLING: 6e IN DE PACIFIC
LA KINGS (31-42-9, 71 PNT – 8e IN DIVISIE)
Tja, wat moet je zeggen over een team dat in de league alleen Ottawa achter zich wist te houden? Als één van je beste spelers je backup (Jack Campbell) is en je topscorer (Anze Kopitar) genoegen moet nemen met 22 goals en 60 punten, dan mag een organisatie zich best zorgen maken. Dat deden de Kings dan ook en ze schopten al na 13 wedstrijden John Stevens op straat. Dat dit ook niet de oplossing was, bleek wel uit de cijfers van opvolger Willie Desjardins. De Kings eindigden stijf onderaan in de Pacific en general manager Rob Blake gunde zijn voormalig coach Todd McLellan de eer om deze franchise weer op te bouwen. De oud-speler van Utrecht hoeft zich niet te vervelen. Middelen om iets aan het roster te doen ontbraken deze zomer in LA dus McLellan mag aan de slag met een stel veteranen die vorig seizoen zo teleurstelden.
OPNIEUW EEN MOEILIJK JAAR
De aanval lijkt opnieuw wel een dingetje te worden in LA. Anze Kopitar, Dustin Brown (22G, 29A) en Ilya Kovalchuk (16G, 18A) zijn de meest in het oog springende namen. Van dit drietal is Kopitar met z’n 32 jaar de jongste. Eén van de uitdagingen voor McLellan wordt om Kovalchuk weer aan het scoren te krijgen. Twee jaar geleden kwam hij in de KHL nog tot 31 goals. De Kings waren vorig jaar bereid hem een vet contract te geven, maar de 36-jarige aanvaller kwam niet verder dan 16 treffers. Alex Iafallo zal met Kopitar en Brown waarschijnlijk de eerste lijn vormen, maar de 25-jarige Amerikaan scoorde nooit meer dan 21 goals in een seizoen. Ook Blake Lizotte lijkt niet de zo vurig gewenste goalgetter, maar de pas 21-jarige Amerikaan kwam wel één van de verrassingen in de line-up worden.
Tobias Björnfot heeft alles in zich om in defensief opzicht een sensatie te worden. De Zweed is in april 18 geworden, maar zijn naam duikt al op als mogelijke defensive partner van Drew Doughty. Van Doughty is bekend dat hij wat risico in z’n spel leg en in Björnfot zou de voormalig winnaar van de Norris Trophy een zeer solide en betrouwbare partner hebben. Met Matt Roy en Sean Walker hebben de Kings meer jonge blueliners, maar net als Björnfot moeten ook zij zich nog bewijzen op het hoogste niveau. Dat bewijs hoeft Jonathan Quick (sv% .888) natuurlijk niet meer te leveren, maar de goalie zal er wel alles aan gelegen zijn om zich te revancheren voor een slecht 2018-2019. Quick zal zich ook moeten laten zien, want achter hem klopt Jack Campbell al op de deur.
VOORSPELLING: 8e IN DE PACIFIC
Cover Photo: AP
HIER kun je de voorbeschouwing op de Atlantic Division nog eens teruglezen. Op DEZE plek kun je de Metropolitan Division vinden en tot slot is HIER de preview van de Central te zien.
Reacties