De Green Bay Packers wonnen zondag een vrij moeizame wedstrijd tegen de aartsrivaal uit Minnesota. De Vikings, onder leiding van rookie QB Christian Ponder, gaven uitstekend partij en Green Bay had het zelfs even lastig. Toch geloofde niemand echt in verlies voor de Packers. Daarvoor is het verschil tussen de Packers en de Vikings, en bij extensie ook het verschil tussen de Packers en een groot deel van de rest van de NFL, simpelweg te groot. De Green Bay Packers liggen lichtjaren voor op de zwalkende NFL franchises, zoals de Vikings, die zonder richting en visie voorploeteren.
De voorsprong van de Green Bay Packers wordt niet alleen verklaard door het ‘materiaal’ op het veld. Het ware ‘competitive advantage’ van Green Bay vindt zijn oorsprong in de front office, sinds 2005 aangevoerd door Ted Thompson. Deze man mag gerust een visionair genoemd worden. Hij heeft immers bewezen het geheim van succes in de NFL te kennen. Belangrijker nog; hij kent ook de weg daar naartoe. Helaas blijven beide geheimen voor veel NFL teams verborgen in de pikzwarte schaduw van het bestaan in de onderste regionen.
De gemiddelde NFL fan zal zich regelmatig verbazen over de keuzes die door de diverse teams gedurende het seizoen gemaakt worden. Het aantrekken van free agents, de aanstelling van coaches, de manier van draften en welke trades wel of niet te doen. Voor veel GM’s is het één groot experiment. Teams nemen risico’s, kennen de waarde van spelers niet noch de behoeftes van hun eigen team en zijn vaak geneigd tot het nemen van ad-hoc beslissingen met grote gevolgen. Denk Carson Palmer en de Oakland Raiders. Bij veel teams lijkt dan ook iedere vorm van strategie te ontbreken. Men hobbelt van incident naar incident en neemt beslissingen zonder daarbij aan de verdere consequenties te denken. Zo ontstaat bij toeschouwers de indruk dat veel NFL front offices maar wat aanmodderen. ‘What’s the big picture here?’
Het tragische van dit verschijnsel is dat de incompetentie van sommige teams nog eens wordt versterkt door de eenvoud waarmee sommige franchises erin slagen blijvend succesvol te zijn. De New England Patriots en de Green Bay Packers zijn daar de meest sprekende voorbeelden van. Deze teams weten exact wat er nodig is om succesvol te zijn in de NFL en passen die regels jaar in jaar uit toe. Het verschil met de zwalkende teams is dat die laatste deze regels van succes niet kennen of er niet in slagen ze consequent toe te passen. Want de benodigdheden voor het bouwen van een succesvol team zijn voor iedereen zichtbaar. Daarvoor hoef je alleen maar de voorbeelden uit New England en Green Bay te volgen. En hun voorbeeld dicteert: ‘build through the draft’.
Daarom is het ook zo onbegrijpelijk om teams ieder jaar aan de vooravond van de draft te horen stellen dat ze niet geloven in de klas van dat jaar of in rookie’s in het algemeen, en dat ze ervoor kiezen het team verder op- of uit te bouwen via free agency of trades, omdat ervaring nu eenmaal onmisbaar is voor de titel. Teams die dat zeggen begrijpen het niet. Het overgrote deel van het beschikbare talent in de NFL komt binnen via de draft. Een team van de grond af opbouwen kan alleen via de draft. Ervaren free agents kunnen dan een welkome aanvulling zijn om bepaalde gaten te vullen, en de inderdaad onmisbare ervaring te bieden, maar het ware potentieel van je ploeg wordt bepaald door die spelers die je grotendeels via de draft hebt binnengehaald. Daarnaast is het financieel onmogelijk om ieder jaar de free agency battle te winnen. Elk jaar enkele voltreffers scoren in de draft kan echter wel. Het mooie van de draft is bovendien dat het mechanisme van vraag en aanbod deels is uitgeschakeld, omdat zowel team als speler tot elkaar zijn veroordeeld. Onder die omstandigheden kan er een beter afgewogen contract worden afgesloten.
Free agency is echter bij uitstek een markt van vraag en aanbod waarbij het goed, talent en kwaliteit, uitzonderlijk schaars is. Als een goed schaars is stijgt de prijs. Zo ontstaat het fenomeen waarbij teams veel te veel betalen voor spelers die eigenlijk niet top zijn. Omdat de speler in kwestie dikwijls een keuze heeft, ontstaat een bidding war waar iedereen slechter van wordt, behalve de speler zelf. Hij krijgt ineens aanbiedingen waarvan hij vooraf niet hadden durven dromen, alleen maar omdat de teams panikeren en zichzelf ervan overtuigen dat er geld moet worden uitgegeven en dat die speler dat geld toch echt wel waard is. Ziedaar dé methode om je eigen team effectief de nek om te draaien.
Tenslotte zijn er nog de trades. Leuk voor volgers en media, maar zelden heel effectief. In tegenstelling tot de NBA is het in de NFL om uiteenlopende redenen veel minder denkbaar om echte toppers te ruilen. Spelers van dat soort kaliber kun je dus sowieso al uit je hoofd zetten. Blijven over de trades ter versterking van enkele specifieke zwakke punten. In principe is daar weinig mis mee, mits beide teams goed in staat zijn om de waarde van spelers in te schatten en een duidelijk beeld hebben van de richting waarin hun team moet gaan. En daar gaat het vaak mis. De trade van Carson Palmer naar Oakland is daar een mooi voorbeeld van. Oakland doet mee voor de play-offs maar verliest zijn QB aan een lange blessure. Men panikeert en doet een noodgreep: minimaal één 1e ronde en 2e ronde draft pick voor Palmer, een oude QB die al een hele tijd over zijn top is en al bijna een jaar thuiszit. Korte termijn denken tot en met. Hoewel het ook voor de korte termijn eigenlijk een onverklaarbare zet is.
Het intrinsieke probleem van trading is dat er vaak vanuit ongelijke uitgangssituaties wordt gehandeld. Teams kunnen in een noodsituatie zijn beland, zoals Oakland. Sommige teams willen af van een speler, omdat die alleen nog maar voor problemen zorgt, zoals bij Haynesworth of Ochocinco. Of teams zijn simpelweg minder sterk in het evalueren van talent en waarde. In veel gevallen zal het team dat een acuut probleem wil oplossen aan het korte eind trekken. Dat maakt veel trades ook ongelijke transacties; het ene team krijgt meer dan het andere. Als dat vaak gebeurt bij dezelfde teams dan is een achterstand, of voorsprong, snel verklaard.
Het sterkste argument voor ‘building through the draft’ wordt gelukkig niet geleverd door ‘anecdotal evidence’, maar door harde cijfers. Diverse onderzoeken, niet alleen voor de NFL maar ook voor de NBA, wijzen namelijk uit dat niet de hoeveelheid geld die een team uitgeeft aan de spelersgroep succes op het veld verklaard, maar juist de mate waarin men in staat is constant goede resultaten in de draft te boeken. Maar dat wisten ze in Green Bay en Foxboro natuurlijk al lang.
SAMENVATTING VAN MINNESOTA VIKINGS-GREEN BAY PACKERS VAN AFGELOPEN ZONDAG:
Eerder: PHILADELPHIA EAGLES | DETROIT LIONS | CAROLINA PANTHERS | NEW ENGLAND PATRIOTS |
Reacties