Basketbal in Nederland is een relatief kleine sport. Voor topbasketbal in Europa moet je naar Spanje. Maar het basketbalwalhalla ligt natuurlijk in Noord-Amerika. De NBA. Enkele (Amerikaanse) Nederlanders schopten het in de afgelopen ruim zestig jaar tot dit niveau. De komende weken belichten we alle Nederlanders die sinds 1946 voor de NBA werden gedraft. Deel 3: Rik Smits.
Rik Smits is de hoogst gedrafte Nederlander ooit. Alleen Danny Manning werd in 1988 eerder gekozen, door Los Angeles Clippers. Daarna lieten de Pacers hun oog vallen op de 2,24 meter lange Nederlander, die bij Marist Collego ruim 18 punten per duel scoorde en in zijn senior jaar zelfs tot bijna 25 punten kwam. Smits had geluk dat zijn concurrent Steve Stipanovich een ernstige blessure opliep die zijn loopbaan beëindigde. De een zijn dood betekende in dit geval de ander zijn brood en zodoende belandde Smits al snel in de basis van het team.
Bij de Pacers ontpopte hij zich tot publiekslieveling en verdiende een positie als tweede man naast superster Reggie Miller. Zijn beste seizoenen speelde hij in 1995, 1996 en 1997, toen hij gemiddeld 18 punten per duel scoorde en zo´n zeven rebounds pakte. Zijn persoonlijke hoogtepunt kwam toen hij in 1998 werd verkozen als starter voor de All-Star Game, tussen sterspelers als Michael Jordan, Kobe Bryant en Shaquille O´Neal. Legendarisch werd zijn pass achter de rug, een ongewone actie voor een center als Smits.
De beloning als team leek voor de Pacers in 2000 te komen toen Miller, Smits en co eindelijk door wisten te stoten naar de NBA-finale. Een paar keer waren ze er al dichtbij geweest. In 1994 had Indiana met 4-3 verloren in de Eastern Conference finale van New York Knicks, een jaar later met 4-3 van Shaq´s Orlando Magic, in 1998 weer met 4-3 van Michael Jordan´s Bulls en in 1999 wederom van de Knicks, nu met 4-2.
Nu moest de bekroning komen voor een getalenteerd team dat telkens net tekort kwam. Maar in de finale wachtten de Los Angeles Lakers, een team dat op het punt stond om een nieuwe dynastie te beginnen met het duo Kobe Bryant en Shaquille O´Neal. De Pacers konden niet op tegen duo en kwamen tekort voor de titel. Smits kon op één duel na, de game 4 die in overtime werd verloren met 120-118, geen stempel drukken op de finale. Indiana had op 2-2 kunnen komen, maar in plaats daarvan werd het 3-1 ondanks de 24 punten van Smits. De Nederlander speelde in de Finals gemiddeld 19 minuten en maakte daarin tien punten en pakte vier rebounds.
In 1999 had Smits een tweejarig contract bij de Pacers ter waarde van ruim 20 miljoen dollar getekend. Helaas kon Smits nog slechts één jaar spelen. Na de verloren finale tegen de Lakers besloot hij met basketbal te stoppen omdat zijn voeten, waar hij zijn hele loopbaan al last van had, niet meer verder konden. De toenmalige coach van de Pacers, Isiah Thomas, probeerde Smits nog op andere gedachten te brengen. “Zonder hem kunnen we onmogelijk de titel winnen”. Maar Smits vond het mooi geweest.
The Dunking Dutchman, zoals zijn bijnaam in Amerika luidde, sloot zijn carrière af met bijna dertienduizend punten en meer dan vijfduizend rebounds. In iets minder dan duizend duels een gemiddelde van bijna 15 punten per duel en meer dan 6 rebounds.
Reacties