Soms bestraffend en genadeloos. De andere keer complimenteus en vleiend. In ieder geval altijd duidelijk en beargumenteerd. De acties en prestaties van de Amerikaanse sporters, coaches of sportploegen worden getoetst middels De Meetlat van Meester Meijer. Durven ze met hun rapportcijfer naar hun moeder?
Peyton Manning – 9
Menig krantenbedrijf zou willen dat zij zo’n goede distributeur hadden als de quarterback van de Denver Broncos. Niks anders dan hoongelach is mogelijk als een abonnee aan de lijn hangt met een bezorgklacht. ‘Sorry, mevrouw dat is onmogelijk. Ik zie dat Peyton uw wijk loopt. U moet de folderloper bedoelen. Tot ziens.’
Vanaf de allereerste wedstrijd van het seizoen druipt de dadendrang van de spelverdeler af. De passes zijn hard, precies en zo scherp. Alles ziet er zo makkelijk uit en dan weet je juist hoe moeilijk het is. Manning bewijst dat je helemaal niet beweeglijk hoeft te zijn. Een goed stel hersens en een ongekende hand-oogcoördinatie zijn de wapens.
De recordjacht is begonnen. De meeste TD passes in een seizoen is met één wedstrijd voor de boeg al binnen. Er rest nog veel meer, zoals het aantal 400 yards games. Iedereen jubelt nu over de 37-jarige QB, maar wat brengt hij in de play-offs? Hij heeft de reputatie dan te choken. Een ring is in het bezit, gelukkig maar voor hem, omdat velen (onterecht) grootsheid meten aan titels…
Kevin Martin – 3
Zijn besmuikte lachje komt altijd ietwat arrogant over. Het heeft iets van zelfoverschatting, al kan die glimlach natuurlijk een zenuwtic zijn. Sommige boksers hebben dat ook. Hoe hard je ze ook raakt, die irritante gelaatstrek verdwijnt niet. De huidige guard van de Minnesota Timberwolves straalt een onprettig stuk zelfvertrouwen uit. Wat vindt hij zichzelf goed. Dat zegt zijn lichaamstaal.
Zondag liet hij zichzelf een toontje lager zingen door zich op te werpen als de baskbetballversie van FC Knudde. Na een score van de Clippers mocht hij de bal met nog een seconde of elf op de klok, en een kleine voorsprong voor de Wolves, opdribbelen. Knulliger balverlies is nog niet eerder vertoond. Bij VI hadden ze meteen twee verslaggevers op de zaak gezet wegens matchfixing. Resultaat: gelijke stand en overtime in.
In de extra tijd wierp de toch ervaren Martin zich opnieuw op als zesde man van Lob City. Nu kwam hij met een perfecte assist vanaf de achterlijn van LAC op de proppen. Je zou maar met vier punten verschil verliezen en Kevin Love heten die op deze avond 45 punten, 19 rebounds en zes assist produceerde. Van liefde zou in de kleedkamer weinig sprake zijn. Toch?
Jim Thome – 7
Wie op MLB.com de naam van Jim Thome invult bij active players krijgt gewoon keihard ‘no results’ te zien op z’n scherm. Wie tabt en de naam van de homerunhitter intikt bij de historical players leest vrolijk dat hij zijn carrière, die in 1991 begon, in 2009 eindigde. Toch grappig dat hij tussen 2010 en 2012 nog 56 stadionklappen, waaronder nummer 600, noteerde.
Deze fail op het digitale huis van meneer Bud Selig en z’n kornuiten is kenmerkend voor hoe de baseballwereld tegen de slugger aankijkt. Noem het ondergewaardeerd, onderschat of respectloos. Feit is dat hij op de een of andere manier in de schaduw staat. Niet voor vol wordt aangezien, terwijl de man zich wel tussen het zeer selecte 600 clubje sloeg. Bijna geruisloos gebeurde dat. Hoe geil de media bijvoorbeeld waren bij de drieduizendste tik van Derek Jeter, hoe promiscue ze reageerden op de prestatie van de aangewezen slagman. Heel raar voor een land dat gek is op mijlpalen, records en helden.
Officieel schijnt de onderbelichte Thome nog niet met pensioen te zijn. Daar denkt de MLB blijkbaar anders over. Het maakt ook niet uit voor de nu 43-jarige. Zijn knuppel bleek de laatste seizoenen al geen brandende fakkel meer, maar een nachtkaars. Sukkels.
Foto’s: Getty Images
Reacties