De NBA is een wereld van supersterren. De spelers met de meeste punten, de meest flashy moves of powerdunks krijgen alle aandacht en verkopen de meeste merchandise. Spelers met ogenschijnlijk meer talent en feel voor de game.
Ik heb altijd een zwak gehad voor de garbageman. Een prachtige Amerikaanse uitdrukking voor een speler die het vuile werk opknapt. Het vuile werk is rebounden, de makkelijke scores, de duiken naar ballen die bijna uit gaan, het verdedigen van een logge, niet handige tegenstander. Taken waar je je als superster het liefst niet mee bezig houdt.
Ik heb het hier over spelers als Kurt Rambis, Dennis Rodman, Ronnie Turiaf, en Chris Andersen. Allemaal spelers die niet de flashy moves bezitten of het fluwelen schot, maar ondertussen wel heel belangrijk voor hun team zijn of waren.
Dit soort spelers vinden het niet erg om hun handen en jersey vuil te maken, they come to work. Ze doen voor hun team wat het team nodig heeft en dat is ook een talent. Inmiddels is de algemene mening van veel coaches dat een kampioensploeg minimaal een zo’n speler nodig heeft. Ze brengen veel energie, dat ook de supersterren ten goede komt.
Jordan Hill is ook zo’n speler. Hij kende een uitstekende start in deze rol dit seizoen voor de Lakers. Kwam van de bank in het veld voor Howard of Gasol en er gebeurde iets. Sprong, dook en rende achter elke bal aan. Pakte zijn punten en rebounds mee. Maar nog belangrijker wat ‘garbagemen’ voor elkaar krijgen, hij kreeg het publiek enthousiast. Jordan Hill werd naast al die vedetten een soort anti-held.Het was voor de Lakers een grote domper toen Hill door een blessure de rest van het seizoen moest missen.
Toen was daar Earl Clark. Meegekomen met Dwight in de trade met Orlando. Aardige speler, goed voor de trainingen. En voor de bank. Redelijk schot, aardige verdediger, maar verder niet bijzonder. In 2009 als 14e gedraft door Phoenix, maar vrij snel naar de D-League gestuurd. In 2010 in een trade die Vince Carter naar Phoenix bracht, naar Orlando gestuurd en tijdens de lock-out een jaar in China gespeeld. Nu dus bij de Lakers.
Ineens kwam daar zijn kans. Gasol raakte ook geblesseerd en iedereen dacht aan een nieuwe garbageman vanaf de bank. Clark moest het vuile werk doen en de bal inleveren bij de grote meneren. Maar dan blijkt Earl Rashad Clark, afkomstig van Louisville University, toch wel aardig wat game te bezitten. Naast het harde werken, blijkt Earl een goede inside game te hebben, een mid range jumper en zelf een goede driepunter. Daarnaast heeft hij inmiddels laten zien dat hij elke positie kan van verdedigen. Clark heeft inmiddels al zeven double-doubles en pakte tegen de Celtics een nieuw persoonlijk record van 16 rebounds.
Van garbageman tot #clarktacular. Het kan verkeren in de NBA.
Lees hier de column van vorige week: Center, een uitstervend ras.
Reacties