Soms bestraffend en genadeloos. De andere keer complimenteus en vleiend. In ieder geval altijd duidelijk en beargumenteerd. De acties en prestaties van de Amerikaanse sporters, coaches of sportploegen worden getoetst middels De Meetlat van Meester Meijer. Durven ze met hun rapportcijfer naar hun moeder?
David Ortiz – 8
Jantje uit Boston huilde in 2012. Een jaar later bulderde hij van het lachen, terwijl dit seizoen de tissuedozen niet aan te slepen zijn. Red Sox-fans maken door wat Houston Astros-supporters – zouden die echt bestaan? – jaar in jaar uit meemaken.
Er zit weinig schoonheid in lijden. Weinig inderdaad. Dat is nog altijd meer dan geen! Ook de stronthoop heeft een top en die piek of parel heet in het geval van de Red Sox: David Ortiz. Zonder hem was 2014 nog troostelozer dan nu al het geval is.
‘Het lijkt wel of hij iedere wedstrijd historie schrijft’, las ik van de week. En dat voor een aangewezen slagman; iemand die slechts drie, vier keer per wedstrijd in actie komt. Bostons grote knuffelbeer, nu met meer dan vierhonderd homeruns voor zijn club, is de absolute leider. Verbaal als met de knuppel. Een onnavolgbare leider in 2014, gezien de rampenprestaties van zijn teamgenoten. Het lijden is moeilijk te verzachten.
Lijstjes/vergelijkingen – 4
Kant en klaar. Het liefst in makkelijke hapklare brokken. Dat is eenvoudig te verteren. Alleen het kauwen moet dan nog even zelf worden gedaan. Dat kan dan nog ’n hele opgave zijn. De mens is van nature lui. Vandaar ook die ergerlijke zucht om de auto bijna in de woonkamer te stallen in plaats van die parkeerplaats vijf meter van de voortuin.
Zo willen we ook, blijkbaar, heel graag opsommingen voor ogen krijgen. Een top tien van beste plays van de avond, de 25 beste basketballers ooit, de vijf slechtste strikeouts van het seizoen of de drie meest talentloze quarterbacks van het seizoen. Wij zijn gek op lijstjes. Lekker rangschikken. Spelers of teams met elkaar vergelijken ongeacht de geest des tijds en daar een zo’n ‘objectief’ oordeel over vellen.
Zou Kobe echt kunnen tippen aan MJ of mag LeBron daadwerkelijk de veters strikken van Bird? Appels en peren met een flinke eigen saus van subjectiviteit leidt geheid tot enorm veel discussievoer. Net zoals je stelling neemt in de abortuskwestie of het wel/niet invoeren van de doodstraf. Een debat dat nimmer leidt tot conclusie(s), behalve dan agree to disagree.
Wie maakt effe een lijstje van meest kromme spelersvergelijkingen ooit?
Ian Mahinmi – 3
http://youtu.be/Q-8E1MAx1M4
Hoe een brevet van onvermogen eruit ziet, demonstreerde Ian Mahinmi. Een treffender voorbeeld (al is het treffend hier niet het juiste woord) hiervan is zelden vertoond. Dat het nemen van vrije worpen bepaalde spelers tot complete wanhoop kan drijven is bekend. Vraag maar aan Shaq bijvoorbeeld. Niet iedereen is een Ray Allen of een Steve Nash: schutters pur sang, zeker van de vrije worplijn. Als je dus niet zo begaafd bent op dat terrein, dan is het jouw plicht dat te verbeteren. FT’s zijn gewoon trainbaar, zeker als dat onderdeel van jouw vak is. Iedereen kan twee puddingen naar het bord gooien. Die vreselijke duwtechniek van Dwight Howard is een staaltje verfijnde techniek vergeleken bij wat Mahinmi liet zien. Ga aan ’t werk, luie donder. Allez!
Foto’s: Getty Images
Het logo laat zien dat jouw meetlat begint bij 0. Op basis waarvan krijgt Mahinmi dan in vredesnaam een 3?!
Ja. Minder dan een 1 is die niet waard. Voor de rest: rake woorden en cijfers!
Oke, dus dit is dan de laatste keer dat iemand mag zeggen dat Michael Jordan de beste basketballer ooit is. Ahja, want vergelijkingen maken tussen spelers mag niet. Al zeker niet als die niet in dezelfde ‘era’ gespeeld hebben.
Goed, dan weten we dat. Maar ik doe er toch niet aan mee. Journalistiek lokt discussie uit. That’s the way it is. Bird vs. LeBron is nu eenmaal controversieel. Wil niet zeggen dat je de uitdaging niet mag aangaan. Als journalist komt het er dan op neer om je zo goed mogelijk in te lezen/kijken en daaraan een analyse te binden. Daar was het artikel op gebaseerd: onderzoek. Niet op subjectief gekakel. Dat het debat nooit afgesloten zal worden, is nu eenmaal de realiteit. Jordan als beste ooit is duidelijker maar ook nooit een volledige zekerheid. Maar is dat een probleem? Verre van. Als het debat stopt, dan hebben we pas een probleem.
Komt erop neer: spelers vergelijken is een uitdaging maar ook een kernaspect van de sportjournalistiek. Hoe kan je de huidige generatie anders beoordelen? Als er geen maatstaf is, kan je niet meten. Dat zou jij als Meester toch moeten beseffen.
Ik word zo moe van vincent
Aha? In welke zin? Omdat ik iets verder nadenk dan de ‘public perception’?
Nee meer omdat ik vind dat je vaak op een nogal irritante manier je eigen mening opdringt bij het maken van argumenten
Ik sta zoveel mogelijk open voor andere argumenten. Ik ben nogal vrij genuanceerd. Maar sommige zaken stuiten mij tegen de borst. Zoals hier geargumenteerd wordt dat spelersvergelijkingen niet kunnen. Ik vind dat nonsens, vandaar mijn reactie.
Gaat niet over mening opdringen. Maakt niet uit welke mening jij hebt, daar ben je vrij in. Ook ik trouwens. Als ik vind dat Bird beter is dan LeBron, mag ik dat zeggen. Dat mensen daar niet mee akkoord gaan, is me eender. Maar beginnen zeggen dat je zo’n vergelijking niet kan maken omdat je 1) er niet mee akkoord bent, of 2) niet genoeg kennis ter zaken hebt, ja verwacht dan niet dat ik vriendelijk reageer. Dan begin je te twijfelen aan basiszaken van de journalistiek, en dat doe je niet.
Columns lokken blijkbaar ook reacties uit! 🙂
Zoals het hoort =)
Beste Vincent van Genechten,
Volgens mij is de mening van Meester Meijer dat hij lijstjes niets vindt en ze een 4 geeft. Dat heeft blijkbaar een tegenreactie tot gevolg waaruit nadrukkelijk blijkt dat jij je gekrenkt voelt in verband met de lijstjes die je opstelt. Nimmer wordt er echter gesuggereerd dat lijstje maken niet mag, dat discussie voeren niet mag, dat je geen vergelijking mag maken als een ander het er niet mee eens is of je geen kennis van zaken hebt.
De manier echter hoe je er tegen in gaat en de discussie probeert te voeren kan ik mij voorstellen dat dit tot irritatie lijdt bij diverse lezers. Je verschuilen achter een journalistieke achtergrond door het doorworstelen van statistieken of beeldmateriaal is irrelevant in de discussie of iemand vindt dat hij lijstjes niet interessant vindt en jij dat wel vindt. Het is juist het benadrukken van je journalistieke achtergrond als tegenargument in vele discussies dat bij mij persoonlijk (en ik vermoed bij Radboud Koning) tot irritatie lijdt.
Persoonlijk vind ik lijstjes en vergelijkingen als lezer van een tijdschrift altijd lekker lezen en daar hoef je het niet mee eens te zijn. Power Rankings, Mock Drafts en Seizoensvoorspellingen maakt zo’n tijdschrift als SportAmerika toch leuker voor het publiek.
Ik wil benadrukken dat je vooral door moet gaan met lijstjes en vergelijkingen maken en dit als opbouwende kritiek moet opvatten.
Vincent Rozemeijer
PS
Mocht je in het vervolg je journalistieke achtergrond wederom willen benadrukken wil ik je adviseren je teksten te redigeren en niet direct vanuit de emotie te reageren. “Ik ben nogal vrij genuanceerd.” en “Zoals hier geargumenteerd (=beargumenteerd) wordt dat spelersvergelijkingen niet kunnen.” komen namelijk niet sterk over.
PS2 Ingmar Meijer houdt stiekem wel van lijstjes maken en ranken, getuige zijn columns :-p
In welke zin ik ‘mijn’ journalistieke achtergrond gebruik als argument, is mij een raadsel. In mijn originele reactie haal ik dat aan in algemene zin. Heeft niets met mij persoonlijk te maken. Vergelijkingen maken, is een kerntaak van de sportjournalist in het algemeen. Of je nu een journalistieke achtergrond hebt of niet. Als je hier schrijft, neem ik aan dat je dat doet als journalist. Dat was mijn punt.
“Wie maakt effe een lijstje van meest kromme spelersvergelijkingen ooit?” Met die zin wordt het deel over de lijstjes afgesloten. Daarmee wordt mijn vergelijking in twijfel getrokken. Dat stoort mij, of je dat nu irritant vindt of niet. Daarom dat ik aanhaal dat mijn vergelijking Bird/LeBron niet gebaseerd is op wat ik denk, maar op wat ik onderzocht heb. Wat ook een voorwaarde is alvorens je een artikel schrijft. Je kan niet akkoord gaan met een artikel, maar hier wordt de basis waarop het artikel gebaseerd is in twijfel getrokken. Dat is iets heel anders dan een discussie aangaan over de boodschap van een artikel.
Tot slot: ik ben heel genuanceerd in mijn analyses en ‘geargumenteerd’ is perfect Nederlands.
Dan heb ik nieuws voor je: Columns worden niet altijd door journalisten geschreven.
Neem het allemaal wat lichter op en blijf schrijven.
Vincent,
Waar lees je in de originele column dat jouw column (vergelijking) in twijfel getrokken wordt?
Lijstjes en al dan niet kromme vergelijkingen worden in het algemeen besproken, zoals jij dat doet met journalistieke achtergrond. Ik denk dat je deze column iets minder op jezelf moet betrekken.
Ik zal weer een iets andere conclusie trekken, hehe =)
Vincent van G.,
ik ga nu even ingrijpen, al voelt ’t wel als een grap uitleggen. Mijn slotzin is juist bedoeld om de rest van het stuk te ontkrachten. Ik constateer namelijk dat er sprake is van een wildgroei aan lijstjes. Sommige lijstjes of vergelijkingen zijn stupide, krom, overbodig of wat dan ook, stel ik. Vervolgens eindig ik met een plagerige oproep om toch een lijstje te maken, omdat dit nu eenmaal meer geconsumeerd wordt dan bier in België. That’s it!
Dat jij je persoonlijk en journalistiek voelt aangevallen, snap ik werkelijk niks van. Ik kaart slechts in ’t algemeen een fenomeen aan. Niks op de man! Niks twijfel over iemands kennis en kunde!
Ingmar
Genoteerd!
Comments are closed.