Per abuis noemde ik Carson Palmer in mijn vorige column ‘bepaald geen koekenbakker’. Dat wil ik nu graag rechtzetten. Carson Palmer is bepaald wel een koekenbakker en er mede de oorzaak van dat de Arizona Cardinals weer een seizoen zijn veroordeeld tot de kelder van de NFL. Na zeven wedstrijden noteert Palmer acht touchdowns tegenover dertien interceptions en een completionpercentage van 60,5 voor een QBR van 32,5. Daar wint ook hoofdcoach Bruce Arians de oorlog niet mee, al blijft hij anders beweren.
Het blijft verbazingwekkend hoe lang Larry Fitzgerald, één van de allerbeste wide receivers in de league, het al moet doen met quarterbacks die qua vaardigheid variëren van uiterst matig (Palmer) tot schandalig slecht (Ryan Lindley). Nog verbazingwekkender is het dramatische werk dat het front office aflevert bij het samenstellen van een fatsoenlijke offensive line om al die waardeloze quarterbacks op zijn minst de tijd te geven hun interceptions te gooien. Ook dit jaar bestaat de line hoofdzakelijk uit veteranen die ruimschoots ‘over the hill’ zijn, als ze ooit al op de ‘hill’ stonden. De dit jaar gedrafte (en langdurig geblesseerde) guard Jonathan Cooper is de eerste aan de O-line eersterondekeuze sinds Levi Brown in 2007. En Brown was een catastrofale flop.
Dat is allemaal extra zonde omdat de Arizona defense zo speciaal is. Linemen Calais Campbell en Darnell Dockett, linebackers John Abraham, Daryl Washington en Matt Shaughnessy en tenslotte de formidabele defensive back en Deion Sanders-reïncarnatie Patrick Peterson. Je likt er je vingers bij af maar het is allemaal voor niets.
Deze column was eerder te lezen in Sport Amerika Magazine.
Foto: Getty Images
Reacties