COLUMN: Ray preekt, maar wie luistert?

Door

Wild Card Playoffs - Indianapolis Colts v Baltimore RavensNog nooit zagen we een atleet op weg naar de Super Bowl op een dusdanige wijze met een orgie aan woorden van het veld een preekstoel maken als Baltimore Ravens linebacker Ray Lewis. De vraag is nu: zijn we klaar voor wat hij te zeggen heeft? Want ‘the Gospel according to Tebow’ leidde al tot behoorlijke controversie. Lewis preekt God al jaren sinds zijn tijd in Baltimore met wellicht als hoogtepunt de vloed aan woorden aan het adres van verslaggever Sal Palantonio na de overwinning in de AFC Championship Game. Velen vonden het hypocriet. Anderen ketterij of nonsens. En weer anderen vonden het vooral slecht.

Tebow
We accepteerden het religieuze gepraat van Tim Tebow nog wel, omdat hij simpelweg geen geweldige speler was. Wellicht, nu met Lewis, een Hall of Famer, is het omdat hij als mens niet goed genoeg was. En eigenlijk is ons probleem ook niet de boodschapper, maar de boodschap. Velen zien graag een scheiding tussen kerk en sport. Maar waarom? Lewis gaf alle credits aan God voor de geweldige prestatie van Baltimore in de play-offs. Het verdeeld het publiek in Amerika. En ook in Nederland zal, wellicht iets minder, discussie zijn over dit onderwerp.

31 januari 2000
When you sacrifice something for God, he will give you anything your heart desires if it aligns with his will,” zei Lewis in de nabeschouwing. “… God just kept telling me ‘No weapon formed against me shall prosper. No weapon formed against my team shall prosper’.” Toch is het onmogelijk om over Lewis te schrijven – wat hij zegt, hoe hij speelt, zijn nalatenschap, zijn geloof – zonder te beginnen over wat hij wel of niet zou hebben gedaan tijdens de kleine uurtjes van 31 januari 2000. Hij had enige betrokkenheid bij een dubbele moord na een Super Bowl feest in Atlanta. Bewijs in de vorm van bloed in zijn auto en een aanklacht voor moord, die men voor een getuigenis weer liet vallen, herinneren ons aan de schaduwkant van Ray Lewis.

Anna Burns Welker
Er zijn maar weinigen die twijfelen aan zijn betrokkenheid bij de gebeurtenissen in Atlanta. Recentelijk nog schreef Anna Burns Welker, vrouw van Patriots receiver Wes Welker op Facebook dat ze trots was op haar man, en dat als je je verveelde even naar de Wikipedia van Ray Lewis moest surfen. “Zes kinderen en vier vrouwen. Beschuldigd van moord. Een familie afgekocht. Tja, wat een Hall of Fame speler. Een echt rolmodel!” Het gepreek van Lewis wordt dus door velen niet gewaardeerd. Zeker niet in het licht van eerdere gebeurtenissen rondom zijn persoon. Toch slikte Amerika het beter van Tim Tebow en dat is vreemd.

Cynische tijden
Waarom? Realiteit is Lewis’ verhaal. En dat staat meer symbool voor het leven dan de schijnbaar perfecte Tebow. Bij Lewis was het vallen en opstaan. Hij reisde heel lang op de verkeerde weg voordat hij weer omdraaide en zijn leven overgaf aan een hogere kracht. Ergens na Atlanta had hij een come-to-Jesus moment. Hij veranderde en praatte daarna alleen nog maar over redding.
Het is begrijpelijk dat niet iedereen hem wil horen. We leven qua sport in een cynische tijd met ‘fake dead girlfriends’, Hall of Famers die een coach ervan beschuldigen opzettelijk de Super Bowl te hebben verloren en een zevenvoudig Tour de France winnaar die het niet kon zonder doping. Het is een moeilijke tijd om geloof te verkopen. Laat staan redding.

Geloof is geloof
De kritiek is verbonden aan Lewis’ geloof, of op zijn minst de implicatie, dat God zou willen dat de Ravens zondag winnen. Geen nieuwe gedachte. ‘God is voor mijn team’ was in het algemeen al de gedachte bij de kruistochten en achter elke idiote religieuze oorlog die daarop volgde. Ik denk dat God voor iedereen is. Maar geloof is geloof en wie zijn wij om te zeggen dat Lewis het fout heeft? Hij verstuurt toch een aardige boodschap, over hoe alles mogelijk is door God en door te geloven in plaats van het toeval te laten beslissen.

Ray Lewis zal niet stoppen met preken. En ‘the Gospel of Ray’ zal ook zondag weer een voorname plaats innemen. Heeft hij recht van spreken? En als je nou even zou stoppen met klagen en voor heel even zou luisteren… misschien raak je dan wel geïnspireerd.

Foto: Getty Images

Ook leuk om te lezen