Thunder GM Sam Presti verraste net voor het seizoen bijna de hele NBA-wereld door een van zijn drie sterren te verhandelen. James Harden was samen met zijn baard een marketingdroom geworden en, nog veel belangrijker, uitgegroeid tot de beste bankspeler in de NBA. Toch besloot Presti om Harden naar de Rockets te traden vanwege een combinatie van belasting-, chemie- en nog meer belastingredenen.
De trade kwam ook voor Harden als een verassing, liet hij later weten. Misschien dat de man met baard daardoor zo furieus aan het seizoen begon. In zijn eerste wedstrijd voor de Rockets was hij goed voor 37 punten en twaalf assists, nummers die hij bij de Thunder nooit behaalde. Een paar dagen later scoorde hij 45 punten tegen Atlanta Hawks. Wat hadden de Thunder in godsnaam gedaan?
Nu de wittebroodsweken voorbij zijn, is Harden wat gezakt in de MVP-lijstjes en inmiddels niet meer de topscorer van de NBA. Het is eigenlijk een logisch gevolg van zijn spel als je dat vergelijkt met dat in Oklahoma City. Hij is namelijk niet bepaald beter geworden, hij speelt gewoon meer minuten. Harden is nu de man die zijn team moet dragen en kan niet meer terugvallen op Kevin Durant of Russell Westbrook als het even wat minder loopt. De Rockets zijn van hem afhankelijk om wedstrijden te winnen, en dat is toch wel net even een andere situatie dan waarin hij vorig jaar zat. Hij scoort veel, krijgt alle aandacht, maar heeft daar wel veel voor moeten laten.
Zijn speelstijl is bij de Rockets nauwelijks veranderd: hij neemt zijn meeste schoten dichtbij de basket en als hij dat niet doet neemt hij ze vanaf de rechterkant van het veld. Dat zijn vooral drietjes, want zijn midrange game is nog vrijwel afwezig. Zijn assists zijn omhoog gegaan, terwijl hij minder spelverdeler is dan in Oklahoma. Maar ook zijn turnovers zijn dik verdubbeld in de ruime 38 minuten die hij speelt. Vorig jaar speelde hij iets meer dan 31 minuten per duel.
Het opvallende is dat Harden zijn genadeloze effectiviteit, die hij bij de Thunder had, niet heeft om kunnen zetten naar de Rockets. Naast natuurlijk die stijging van turnovers is dat ook goed te zien in de schoten die hij neemt.
Wie shotcharts van dit jaar en vorig jaar naast elkaar legt kan goed zien wat het verschil is tussen een role-player en de superster van een team. Harden moet nu ook de schoten nemen die niemand anders wil nemen, en hij wordt er op aangekeken als hij ze mist. Bij de Thunder speelde Harden het meerendeel van zijn minuten -ruim vierhonderd afgelopen seizoen- naast Durant, Westbrook, Perkins en Ibaka. Met de meest gebruikte opstelling in Houston van Lin, Parsons, Patterson en Asik is het niet meer dan logisch dat Harden meer, en slechtere, schoten neemt dit seizoen.
Hij neemt meer dan een driepunter per wedstrijd meer dan vorig jaar, vooral omdat hij het is die be bal in zijn handen gedrukt krijgt als de (schot)klok aftelt. Harden schiet wel duidelijk slechter door deze last. De schoten die hij neemt zijn gewoon minder goed dan dat ze waren in Oklahoma City en zijn schotpercentage is daardoor flink gezakt, van zo’n .500 tot .438. Van zijn drietjes schiet hij nu slechts eenderde raak tegenover bijna .400, vorig seizoen.
Zeker in het vierde kwart heeft Harden moeten inleveren aan effectiviteit. Waar hij bij Oklahoma City zo nu en dan een game kon overnemen (remember, Spurs?) wordt hij nu geacht in elke spannende wedstrijd zijn team naar een overwinning te leiden. Laten we eerlijk zijn: Harden heeft dat nog niet echt onder de knie. Tenminste, hij kan het wel, maar hij is er nog niet consistent in.
Hoewel hij aan de basket nog aardig weet te scoren, is het van veraf kommer en kwel. Het is nog een kleine samplesize maar een patroon is duidelijk: als Harden niet kan driven, en een eigen schot moet creëren -omdat Omar Asik ook niet de meest begenadigde offensieve speler is- heeft hij een probleem. Laat staan passen naar Lin, die geen pepernoot raakt dit seizoen. Normaal gesproken stond daar Kevin Durant om hem te helpen, maar nu zien zijn teamgenoten hem op die manier.
Hij is duidelijk nog niet helemaal gewend aan die rol in het vierde kwart. Het is veelzeggend dat wanneer bijvoorbeeld scorer Carlos Delfino in het veld staat met hem, Harden een stuk beter en effectiever is. Hij heeft die backup blijkbaar nog nodig. Dat zag je ook weer tijdens de indrukwekkende overwinning op de Knicks, waarin Harden effectief was, vooral omdat ook Parsons met 31 punten op dreef was.
Toch is Harden bij Houston iets dat hij bij OKC nooit kon zijn: dé ster. Hij is de absolute leider van de Rockets, die nog wel een paar ideeën hebben voor de komende transferperiodes, maar op dit moment geen play-off team zijn. De man met de baard heeft daarvoor wel zijn speelstijl moeten veranderen, van kwaliteit naar kwantiteit. Als hij in die kwantiteit iets meer effectiviteit kan vinden en zich als de go-to scorer van het team kan opwerpen, dan pas zal Oklahoma City écht een superster de deur uit hebben laten lopen.
Reacties