LeBron James was veranderd. Het hele vorige seizoen buitelden alle media over elkaar heen met deze storyline. Maar het maakte niets uit, luidde het commentaar. Want het zou pas waarde hebben als hij de titel pakte. En warempel, dat deed hij. Dus LeBron was echt veranderd. De eerste en populairste berichtgeving ging over zijn post-moves. Hij was in de leer gegaan bij meester Olajuwon en eindelijk kwam hij dichter naar de basket.
De James van iso-plays, driepunters en mentale inzinkingen bestond niet meer. De James die voor de grootste verdwijntruc in de historie van de league zorgde in de NBA Finals tegen Dallas Mavericks was definitief verdwenen. Als James moest scoren deed hij dat als Jordan in zijn beste dagen. Als Miami rebounds nodig had, domineerde hij onder de basket als Moses Malone. Als hij schoten moest creëren voor teamgenoten, vond James ze feilloos zoals Magic dat kon. En wanneer een tegenstander moest worden afgestopt, was het James die het klusje klaarde. Ongeacht welke positie hij verdedigde.
Los van het feit dat James mentaal sterker is geworden, dat hij zeker post-moves heeft toegevoegd aan zijn repertoire en hij zich als speler heeft ontwikkeld, heeft zijn spel inderdaad enkele opvallende wijzigingen ondergaan. Maar het verhaal dat James meer schoten onder de basket neemt, kan naar het rijk der fabelen worden verwezen.
Bij de Cavaliers was James al een fenomeen, maar was zijn spel redelijk eendimensionaal. Hij schoot vooral veel. En vooral van ver. Onder de vele kwaliteiten die James heeft, valt echter niet dat hij een uitzonderlijke schutter is. Op zijn hoogst reikt hij in die categorie tot het gemiddelde. Het was daarom opvallend dat James ongeveer de helft van zijn schoten van ver nam; of driepunters, of zo’n anderhalve meter binnen de driepuntslijn. (zie afbeelding, zonder en met percentages, met dank aan Courtvisionanalytics.com).
Zoals je eenvoudig uit de afbeeldingen kunt opmaken schiet James véél minder van afstand dan voorheen. Van zijn negentien schoten die hij gemiddeld per duel neemt bij Miami slechts 6.5 keer, tegenover de 9.5 die hij eerder nam in zijn tijd bij Cleveland op zo’n twintig schoten.
Je zou verwachten dat de schoten die hij niet meer van ver neemt, nu van dicht bij de basket worden geschoten. Niets is minder waar. James schiet nog steeds hetzelfde aantal schoten rond de restricted area (zo’n anderhalve meter van de basket), iets meer dan zeven per wedstrijd. Hij doet dit bij Miami weliswaar wat effectiever dan bij Cleveland (meer dan 70 procent), maar ook bij de Cavs kwam hij bijna altijd uit op 65 procent of meer.
Het grootste verschil zit hem echter in de jump schoten op dezelfde afstand als de vrijeworplijn, de zogenaamde mid-range jumpers (10-18 feet). Je ziet dat James een nieuwe grote rode vlek heeft gecreëerd aan de voor hem linkerkant van het veld. Hier schoot hij altijd rond de 2.5 keer per duel, maar dat aantal is in zijn jaren bij Miami omhooggeschoten naar 4.5 keer. En dat is niet alles, 
James heeft zich ook gewoon ontwikkeld tot een betere schutter. Raakte hij in zijn eerste zeven jaar in de NBA zo’n 30 tot 35 procent van deze schoten (beneden het gemiddelde in de league), nu schiet hij ineens 43 tot 46 procent raak (boven het gemiddelde). James schiet van deze afstand dus meer en efficiënter.
Nu LeBron steeds volwassener speelt, is hij eindelijk de niet te stoppen basketballer die iedereen voor ogen had. De touch van Magic, Bird en Jordan in één speler die het lichaam heeft van Karl Malone. Het enige wat LeBron James nog rest van de ultieme top is LeBron James zelf. Als hij de focus niet vast weet te houden, zijn wens om de beste aller tijden te worden vervaagt, alleen dan kan het mis gaan. Maar daar lijkt het niet op. James heeft het in zich om te eindigen op indrukwekkende cijfers: 35.000+ punten, 10.000+ rebounds en 10.000+ assists. Iets wat nog geen speler ooit lukte.
James’ weg naar het worden van de beste speler aller tijden is nog lang, maar het feit dat we langzaam beginnen te overwegen dat hij de beste ooit zou kunnen worden is al bijna als vloeken in de kerk. Michael Jordan zou voor altijd de beste blijven, no matter what. En nu, twintig jaar later, in de era van LeBron, lijkt alles op zijn kop te worden gezet. Het kampioenschap is binnen, nu gaat het om zijn erfenis. Wat laat LeBron James achter als hij over tien jaar stopt met basketballen.
Met de zege op Boston Celtics is de eerste stap op weg naar weer een mooi seizoen in elk geval gezet.
Reacties