Twee dingen zijn altijd blijven kleven aan Justin Miller, de voormalig profpitcher die een paar dagen geleden dood in zijn huis werd gevonden: hij werd bekend dankzij een spelregel en berucht vanwege een tattoo op zijn kont.
Dat van die spelregel had te maken met zijn overige tatoeages. Miller plaatste op zijn vijftiende zijn eerste tattoo en is daarna nooit meer opgehouden. In 2003 besloot hij zijn onderarmen en polsen ook vol te zetten. “Ik moest herstellen van een schouderoperatie en had niet veel meer te doen dan wat oefeningen, met mijn familie rondhangen en tatoeages laten zetten.”
Tijdens het seizoen met de Blue Jays in 2004 zou een slagman geklaagd hebben over zijn tattoos. Het zou te veel hinderen. Niet veel later moest Miller van de umpires een shirt met lange mouwen aandoen om de boel te bedekken. “Ik zat er op te wachten. Echt, het was slechts een kwestie van tijd. Ik wilde best een shirt aan doen, maar alleen als het een echte regel was en niet omdat één iemand het zei.” Die regel kwam kort daarna. Het was al vastgelegd dat pitchers geen markeringen mogen hebben die storend kunnen zijn voor een hitter of umpire. Nu werd daar de Justin Miller Rule aan toegevoegd. Pitchers met tattoos op hun voorarmen konden voortaan worden gevraagd die zo te bedekken dat niemand zou worden afgeleid.
Miller vond het onzin. “Ik denk dat MLB graag een goed imago wil behouden. Er zijn zat spelers naar mij toegekomen die helemaal geen last hebben van tattoos. Daar let je toch ook niet op als slagman?”
Billy
In 2005 was zijn achterste nog één van de weinige plekken waar Miller geen inkt had laten zetten. Zijn vriend en teamgenoot Billy Koch daagde hem voor de grap uit een ‘I (hartje) Billy Koch’ tattoo te plaatsen op zijn bil. Koch had er 1000 dollar voor over. Miller nam de uitdaging direct aan. “Het was een suffe weddenschap. Voor de gein. Ik kan het in ieder geval nooit meer vergeten.” Koch betaalde en gaf uit schuldgevoel ook de vrouw van Miller 500 dollar. Hij vond het zo sneu dat ze iedere dag naar zijn naam moest kijken.
“Teamgenoten durfden het niet te vragen”, vertelde Miller. “Ze wachtten tot ik ging douchen en keken dan naar mijn kont.” Een journalist die het echt zeker wilde weten werd meegenomen naar de parkeerplaats. “Tussen twee auto’s heb ik mijn broek even laten zakken en het hem laten zien.”
Tijdens zijn honkbalcarrière ging het meestal over zijn imago. “Journalisten vroegen altijd naar mijn tattoos. Ik wilde liever over fastballs en pitchcounts praten. Honkbal is mijn eerste prioriteit. Voor de media zijn het mijn tatoeages.”
Na zijn dood is er niet veel veranderd. Over wie de 35-jarige pitcher werkelijk was en wat hij dacht weten we niet veel. Een klein beetje maar via zijn vrouw: “Ik denk dat hij de wereld graag had laten weten dat hij zijn best deed op zijn werk en zijn best deed een goede vader te zijn voor zijn twee zoons. Hij probeerde het altijd.”
Foto: Getty Images
Reacties