COLUMN: Swoosh!

Tegen de tijd dat je dit leest heeft hij het misschien al wel gedaan. Als columnist ben je soms net een klant in een computerwinkel. Je bent de deur amper uit of je loopt al volledig achter de feiten aan. Dus we doen het alvast maar gewoon: gefeliciteerd Ray, nooit was er een NBA-speler die meer rake driepunters op zijn naam wist te schrijven dan jij. Tik ‘m aan, ouwe.

Februari is de maand van het All-Star Weekend en dat betekent sinds jaar en dag maar één ding in de NBA. Show. Goed er is een spek-en-bonenwedstrijdje in het programma gepropt voor de afstandsschutters, maar wie heeft het achteraf over driepunters als een rookie uit Los Angeles vijf keer de borden aan gort heeft gedunkt? Het zijn de verhoudingen zoals ze al decennia vastliggen. De scherpschutters versus de bazookadragers: de grootste knal wint nou eenmaal. Schutters zijn kluizenaars. Basketbalexoten die na de training nog anderhalf uur het flapje van hun pols oefenen terwijl de rest van het team al thuis aan de muesli zit.

En alleen daarom is het al gerechtvaardigd dat ze een puntje extra krijgen als ze hun expertise tonen. Een goed getimede driepunter kan een wedstrijd in een halve seconde doen kantelen. Bovendien is er niets zo mooi om te zien als een speler met een slechte dag vanachter de perimeter. Antoinne Walker vuurde tien jaar terug maar liefst elf driepunters af in dezelfde wedstrijd, zonder dat er ook maar één door de ring heen ging. Heerlijk, vond ik het. Antoinne kon op een gegeven moment zijn witte kniekousen wel door zijn strot douwen, zo gefrustreerd was ‘ie.

En dan hebben we het nog niet eens over dat verslavend lekkere geluidje van een netje dat wel goed valt. Op mijn begrafenis mogen ze later een cd op repeat zetten met de hoogtepunten van Steve Kerr. Om bij te watertanden gewoon. Swoosh! Swoosh! Swwwwwoosh!

Want als er ooit een schutter op het parket heeft rondgelopen waar ik een zwak voor heb, dan was het wel onze Steve. Ik ben een sucker voor anti-helden, en Kerr was zo anti, dat ‘ie bijna weer held werd. Als je in de gemiddelde korfbalcompetitie een tweeënhalf meter hoge tattooneger neerzet in een veld vol iele blonde ambtenaartjes, dan valt hij op. Draai het om en je hebt Steve Kerr.

Mijn mooiste herinnering aan Kerr is niet het schot waarmee hij Jordan’s Bulls een vijfde ring bezorgde; het is de zesde wedstrijd tussen San Antonio en Dallas in de playoffs van 2003. De oude schutter Steve had het hele seizoen stof zitten vangen op de bank toen hij in het laatste kwart ineens de vloer op mocht en met vier driepunters de titelaspiraties van de Mavericks aan flarden schoot. Dat geniepige glimlachje wat toen op zijn gezicht stond, zie ik nog steeds wel eens nu hij als commentator langs de lijn zit. Een plakmicrofoontje achter de oren, een glaasje kraanwater voor de neus en dan die killersblik naar Allen op het veld. OK Ray, jij de meeste rake driepunters uit de historie. Ik nog steeds het beste percentage.

Zie hier de vier driepunters die Kerr voor de Spurs erin gooide in 2003.

Matthijs Meeuwsen (26) is freelance journalist voor o.a. het Algemeen Dagblad en Nieuwe Revu. Voor SportAmerika geeft hij zijn kijk op zijn andere grote passie: de NBA.

Foto: bleachreport.com