De basketballwereld was in rep en roer woensdag: DeAndre Jordan twijfelde opeens over zijn mondelinge akkoord met de Dallas Mavericks. In een kolderieke serie gebeurtenissen die (niet in de laatste plaats vanwege de heen en weer vliegende emoji’s) niet zouden misstaan in een stripverhaal tekende hij een contract bij zijn oude ploeg, de Clippers.
Terwijl de ene helft van het basketballminnende publiek met de hand in de bak met popcorn grabbelde en de Twitter-feed zo vaak mogelijk per seconde ververste, sprak de andere helft schande. Een mondelinge afspraak is een afspraak, zo mopperden ze. Gevolgd door verwensingen aan het adres van Jordan, variërend van het onschuldige ‘clown’ tot het wat serieuzere ‘verrader’.
De critici hameren er op dat het not done is om een mondelinge overeenkomst te negeren. De Clippers, GM en coach Doc Rivers voorop, hadden moeten respecteren dat ze in de free agency-periode achter het net hadden gevist en hun beste rebounder hadden laten schieten. En Jordan krijgt het verwijt naar het hoofd geslingerd dat, als hij niet zeker was van zijn zaak, niet zomaar ‘ja’ had moeten zeggen tegen de Mavericks.
Standing tall
Toegegeven: een man een man, een woord een woord. Als je DeAndre Jordan heet en je hebt net aan eigenaar Mark Cuban beloofd dat je wel voor zijn clubje wilt ballen, dan moet je niet halverwege terugkrabbelen. Of beter gezegd: niet halverwege níet krabbelen en plots andermans papiertje ondertekenen.
En als je écht een vent bent moet je jezelf al helemaal niet in je huis opsluiten met je vriendjes terwijl je videospelletjes speelt, je trillende, bliepende en in alle schakeringen van rood oplichtende telefoon negerend. Je draait het nummer van ome Mark persoonlijk en vertelt hem dat het je spijt, maar dat je toch voor iets anders kiest. In ieder geval niet een kulverhaal over een date.
En als je dan toch bezig bent neem je ook contact op met Dirk Nowitzki om te zeggen dat je het vervelend vindt dat hij zijn vakantie onnodig heeft onderbroken. En als klap op de vuurpijl maak je wat centen over naar Chandler Parsons, een tegemoetkoming voor de vele avondjes uit in Dallas die bedoeld waren om jou sportief te verleiden.
Met andere woorden: een échte center recht de rug. He stands tall, no matter what.
Jerry Maguire
Hoe hard de moraalridders ook met eieren gooien richting het huis van Texaanse treurlap Jordan, er is ook een andere kant van de medaille. Want hoe harder men ook roept dat de ongeschreven regels van de NBA met de voeten getreden zijn, hoe ironischer de zaak wordt. Het gaat hier namelijk letterlijk om een ongeschreven regel: als Jordan zijn handtekening had gezet, dan was er geen vuiltje aan de lucht. Nu stond er nog geen krabbel onder het contract met de Mavericks, en is er objectief gezien geen enkele reden om hem te verbieden de overstap te maken.
Het zijn de keiharde wetten van de sport. Elke zichzelf respecterende manager, clubeigenaar of sporthotemetoot weet dat er maar één ding geldt en dat is een afspraak die zwart op wit staat. Zo niet, dan moeten ze Jerry Maguire maar nog een keer kijken, een film uit 1996 waarin de grote American Football-ster ondanks mondelinge toezeggingen toch een andere route bewandeld.
Verschil met de situatie rondom sportmakelaar Tom Cruise is dat er in het geval van Mark Cuban geen moralistisch happy end is met een olijke blondine die met hese stem zegt: “You had me at hello.” De kans is groter dat Cuban op het moment van schrijven in een onbestemde stripclub in Dallas al vloekend het aan DeAndre beloofde salaris dollar voor dollar in de string schuift van een kronkelende pompsnol met plastic neptieten.
Moraal van het verhaal? Ongeschreven regels zijn ook maar ongeschreven regels. De Mavericks, Mark Cuban voorop, hebben een wijze les geleerd en de Clippers lachen in hun vuistje. Hoe discutabel en achterbaks de handelingen ook mogen zijn, DeAndre Jordan speelt komend jaar gewoon in Los Angeles. Dankzij een krabbel die, met behulp van een uitgebreide kaartsessie die tot na middernacht duurde, dit keer wél op papier werd gezet en niet in de lucht bleef hangen.
Foto: Getty Images
”In ieder geval niet een kulverhaal over een date.”
Dat was geen kulverhaal Michiel. Blake and DeAndre waren namelijk samen uit eten. Dat was de ‘date’. Bron: https://twitter.com/ZachLowe_NBA/status/619575341582020608
Ik heb deze saga vanaf de zijlijn gevolgd. Maar waar Aan voorbij wordt gegaan is de psyche en emotionele toestand van Jordan. Een man in zijn huis houden, eigenlijk gijzelen, mensen die hem bellen worden niet beantwoord. Waar gaat dit over? Is zo’n man wel stabiel genoeg om zoveel geld te krijgen en met de daarbij horende druk om te gaan?
Helemaal eens en daarom kan ik hem ook niet zoveel verwijten. Als je niet beter weet, dan handel je zo..
De Podcast van Zach Lowe met J.J. Redick is écht een aanrader: http://grantland.com/the-triangle/the-lowe-post-podcast-j-j-redick-on-the-deandre-jordan-saga-emoji-free-agency-and-more/
DeAndre Jordan was born a clown and will forever be one.
Comments are closed.