Zelden zullen de tekortkomingen van een team beter terug te leiden zijn tot één enkel moment als bij de Philadelphia Eagles. 2 januari 2015 is een datum die niet snel vergeten zal worden in Philly. De dag dat Chip Kelly de volledige zeggenschap kreeg over de Dirty Birds.
Op die datum nam de franchise letterlijk een gok door Tom Gamble, vice president of personnel, de laan uit te sturen en general manager Howie Roseman weg te promoveren naar een rol waarin hij verantwoordelijk werd voor belangrijke zaken als het samenstellen van de EHBO-doos en de zorg voor correct opgepompte ballen. Alle beslissingen met betrekking tot het personeel (zowel binnen als buiten de lijnen) kwam op 2 januari in handen van Chip Kelly. Een grote verbouwing van het spelersroster en twee pijn aan de ogen doende nederlagen verder, is de keuze van de Eagles om zoveel macht in de handen van zo’n onervaren NFL-coach te leggen, niet anders te omschrijven dan als onbegrijpelijk.
Ter vergelijking; in de gehele National Football League zijn er maar twee coaches die de laatste stem hebben met betrekking tot het volledige personeelsbeleid van een club: Bill Belichick en Pete Carroll. Twee coaches die beiden prachtige ringen om de vingers hebben en die daags nadat de Eagles besloten dat Kelly eenzelfde rol aankon, tegenover elkaar stonden in Superbowl 49. Twee mannen die al sinds begin jaren ’70 als coach langs het veld staan. Tom Coughlin (3 gewonnen Superbowls), Mike McCarthy (1 Superbowl) en Marvin Lewis (al dertien jaar coach van de Bengals)? Geen van de drie geniet zoveel zeggenschap bij hun respectievelijke clubs als Chip Kelly bij de Eagles. Een coach die pas bezig is aan zijn derde seizoen in de NFL.
Arrogante dictator
Waar komt dat vertrouwen in Kelly toch vandaan? Natuurlijk, hij maakte grote indruk in het college football. Vier seizoenen als hoofdcoach van Oregon, vier optredens in de BCS championship game. Met dank aan de introductie van een offensieve speelstijl die deels best revolutionair genoemd mag worden. Maar goed, zelfs daar was Kelly relatief nat achter de oren. Want die vier seizoenen als hoofdcoach van Oregon waren meteen ook zijn enige seizoenen als hoofdcoach in het college football.
Daarnaast staat Kelly te boek als zijnde een uitermate arrogante dictator. En niet op de leuke, provocerende manier van een, pak ‘em beet, Rex Ryan. Of op de slimme manier van Belichick, die (als ik mijn journalistieke vooroordeel even opzij zet) best een punt heeft om lastige vragen met betrekking tot zijn team steevast te negeren. Wat heeft hij er immers mee te winnen? Nee, Kelly lijdt aan een andere vorm van arrogantie: het ‘smartest man in the room-syndroom’.
Racist
Dat verklaart waarom hij in minder dan een jaar tijd de volledige nalatenschap van zijn voorganger Andy Reid bij het oud vuil zette om vervolgens het roster van de Eagles vanaf de grond af aan volledig opnieuw op te bouwen. Lees even mee: LeSean McCoy, DeSean Jackson, Jeremy Maclin, Trent Cole, Brandon Boykin, Nick Foles, Evan Mathis. Allemaal mochten ze vertrekken. Tuurlijk, een paar lastige jongens (veteranen) die niet blindelings in de pas van de nieuwe voorganger zullen lopen, maar dat is niettemin heel veel talent om zomaar afscheid van te nemen. En te veel talent om in één zomer klakkeloos te kunnen vervangen. Denken dat je dat wel kan, is behoorlijk arrogant.
De komst van Demarco Murray, en de hype rondom zijn persoon, verbloemde een zomer lang het feit dat de Eagles wel heel veel op gaven om hem te kunnen halen. Philadelphia had in McCoy al een geweldige dynamische back. Als je 1-op-1 kijkt naar de trade met Buffalo voor de blessuregevoelige linebacker Kiki Alonso, dan slaat die spelersruil eigenlijk nergens op. Over blessures gesproken: Sam Bradford stond bijna twee jaar langs de kant met een afgescheurde kruisband en speelde alleen in 2012 een volledig seizoen waarin hij aardig voor de dag kwam. Is hij echt zoveel beter dan Foles? En hoe kan je verwachten dat het gat dat Jackson en Maclin achterlaten op de receiver-posities, kan worden ingevuld door bijvoorbeeld Riley Cooper. Een jongen die een paar jaar terug onder vuur kwam vanwege een racistische uitlating en die niet geliefd is in de kleedkamer. Iets waar Kelly volgens een aantal ex-spelers trouwens ook last van heeft.
Gegokt en verloren
Hindsight is 20/20 en vanaf de zijlijn is het makkelijk oordelen. Toch kunnen we nu al vaststellen dat de Eagles, als team, er keihard op achteruit zijn gegaan afgelopen offseason. Neem bijvoorbeeld deze stat: Murray, Ryan Matthews, Darren Sproles en Bradford kwamen in de eerste twee wedstrijden gezamenlijk niet verder dan het schamele totaal van 70 yards op de grond. Met afstand de matigste productie in de gehele NFL. Door de lucht gaat het niet veel beter. De vier intercepties van Bradford worden in negatieve zin alleen verbeterd door de vooralsnog disfunctionele Andrew Luck (5).
Gegokt en verloren, zou de vroege conclusie met betrekking tot het beleid van de Eagles zijn. Te veel vertrouwen in een man die van zichzelf overtuigd is dat hij eenzelfde verantwoording aan kan als Belichick en Carroll. Natuurlijk kan op termijn blijken dat Kelly met evenveel zorg een roster heeft opgebouwd die leidt tot een dynastie zoals in New England of een dynastie in wording zoals in Seattle. De kans dat Kelly op korte termijn Philadelphia uitgejaagd wordt, acht ik echter groter. Tenminste: als er nog iemand bij de Eagles is met de bevoegdheid om hem eruit te gooien. Wie weet pikte Kelly bij de stoelendans begin 2015 zelfs de zetel van Jeffrey Lurie in.
Foto: Twitter
Toffe column Anne. Denk je dat hij er als eerste uitvliegt?
Dat lijkt mij niet. Voor mij is het makkelijk om na twee wedstrijden conclusies te trekken, we mogen toch hopen dat ze bij de Eagles iets meer verstand en geduld hebben.
Wat ik probeer te zeggen is dat ik niet begrijp waarom Chip Kelly zoveel macht en vertrouwen geniet bij de Eagles. Een onervaren NFL-coach die 1x wel en 1x niet de play-offs haalde en op zijn zachst een verdachte relatie heeft met een deel van de spelersgroep (de grotere persoonlijkheden)
Maar goed, als je zo’n vent zo’n rol geeft, dan moet je hem ook vertrouwen en tijd geven om zijn visie uit te werken. Kijk naar Carroll: duurde een decennium voordat de Seahawks echt competitors werden. Het zou bizar zijn als de Eagles Kelly eerst zo’n rol geven om hem vervolgens na een paar slechte optredens volledig af te schrijven. Daar zijn genoeg buitenstaanders zoals ik voor 🙂
Misschien gaat Chip toch zijn tactiek veranderen. Probleem is dat er vorig seizoen een aantal wedstrijden waren waarin de Eagles wonnen (vaak pas in het derde of vierde kwart). Dit heeft zijn gevoel versterkt dat hij op de goede lijn zat. Als hij toch zijn tactiek aanpast (of bijvoorbeeld pas bij een voorsprong deze manier van spelen hanteert) kan hij bewijzen niet aan tunnelvisie te lijden. Maar de simpelheid waarmee hij afgelopen wedstrijd heeft gecoacht geeft aan dat hij een bord voor zijn kop heeft. Geregeld kwam zijn gezicht in beeld en het leek wel of hij totaal iets anders zag dan een lelijke nederlaag. Dus de fans in Philly moeten witte zakdoekjes meenemen etc. Maar dat is volgens mij nog geen traditie in de NFL.
Heel goed punt. Ben benieuwd of Kelly echt zo halsstarrig is als men beweerd of dat hij flexibel genoeg blijkt te zijn om de speelstijl nu toch aan te passen aan de wapens die hij heeft. Of dat hij bijvoorbeeld een OC/DC meer ruimte kan geven in plaats van de grote Chip-show elke week.
Tof stukje! Het vreemde is dat Chip Kelly zijn naam (Chip) wel heel letterlijk neemt. Hij chipt telkens kleine hoeveelheden terreinwinst, telkens laat hij Bradford passes gooien van 5 a 8 yards. Ik heb bijna geen diepe bal van hem gezien. Het tempo lijkt ook weg uit de aanval, iets waar tegenstanders veel moeite mee hadden. En DeMarco Murray gebruikt hij helemaal verkeerd. Murray is een zogeheten ‘downhill’ back, iemand die tussen de tackles rechtdoor terreinwinst dient te boeken. Hoe vaak hebben we nou gezien dat Murray in plaats van rechtdoor, ineens probeert via de zijkanten terreinwinst probeert te boeken? Komt door de playcalling van Chip, die zijn center en guards ‘pulled’ zodat ze de weg kunnen vrijmaken voor Murray. Als je het mij vraagt zijn die plays op het lijf geschreven van voormalige Eagle LeSean McCoy. Natuurlijk is het spel van de gehele O-line beneden de maat te noemen, waardoor Murray ook niet helemaal uit de verf komt. En de receivers laten teveel ballen vallen. Eerste optie Jordan Matthews heeft er al drie. En heeft iemand Nelson Agholor ergens gezien? Tot nu toe M.I.A….
Murray is gewoon simpelweg een kutfit voor dit running scheme. Hij is niet goed in het readen en cutten op inside zone runs, wat het merendeel van de runs zijn. Waarbij hij dus vaak naar buiten bounced omdat hij niet snel genoeg kan cutten om niet op zijn eerste read af te gaan. Je ziet hem op all-22 vaak al voordat hij zijn read moet maken naar buiten bouncen, hij maakt zijn read een stap te vroeg omdat hij niet gewend is op de hiel van de tackle dit te doen. Rushing scheme van Dallas zijn voornamelijk runs outside zone waarbij je je read makkelijker kan maken en je block van je tight end en/of guard read.
Daarnaast zijn veel van de runs uit shotgun waardoor defense meer tijd heeft om te reageren. Dit is murray ook niet gewend, vorig jaar heeft hij nog geen 40 rushes uit shotgun gedaan, dit jaar al 18.
Bradford laat verder zelf heel veel op het veld liggen, heeft niets met Kelly playcalling te maken. Verder is er weinig mis met het playbook, simpele wiskunde dat je constant een vrije man hebt. Alleen is het op nfl niveau allemala wat lastiger omdat het sneller gaat.
Enige wat je Chip kan verwijten is dat ze Bradford maar naar de line sturen met 1 optie, als je hele play book op internet staat en je tegen beetje slimme MLB’s speelt kunnen die dan de play herkennen. MAar als je Bradford een play laat callen op de line haal je het tempo er uit en mis je daardoor ook 1 van de vermeende sterke punten van je offense.
Comments are closed.