NEW YORK – Alex Rodriguez wil eigenlijk maar één ding: geliefd zijn. Daar stelt hij al heel zijn leven zijn gedrag op af.
Door naar de New York Yankees te komen, hoopte hij zich onder de groten te scharen, zij voor wie de genegenheid na soms wel een eeuw nog hevig is. Als Seattle Mariner en Texas Ranger had hij zich ontwikkeld tot een kandidaat om alle homerunrecords te verbrijzelen en zich tot één der allerbeste honkballers ooit te ontwikkelen. En om dat bij de Yankees te doen? Die kans kon zijn ego niet laten schieten.
Babe Ruth, Joe DiMaggio, Mickey Mantle,… Alex Rodriguez? Zo zal hij het zich vast ingebeeld hebben. Maar zo loopt het verhaaltje niet af. Jeugdvriend Derek Jeter wordt de vierde. Of de vijfde, als je Reggie Jackson meetelt. Of Tino Martinez. Of Paul O’Neill. Of Bernie Williams. Of Mariano Rivera.
Soit, Rodriguez kreeg in 2000 het duurste contract ooit: 252 miljoen dollar voor tien jaar. En na drie jaar liet hij zich naar de Yankees verhandelen. Toen het zevende jaar van zijn contract erop zat, lichtte hij een optie en kon hij onder de laatste drie jaar uit om de Yankees te dwingen hem een nieuw contract voor tien jaar en 275 miljoen dollar te geven. Het lag in die tijd voor de hand dat hij het homerunrecord van Barry Bonds zou verbreken. Hij passeerde als jongste speler ooit de magische grens van 500 homeruns, en toen die van 600. De Yankees dachten een goede deal te hebben door A-Rod tot zijn 42ste vast te leggen.
Maar nogmaals, het liep anders.
Na een paar zeer publieke affaires, een echtscheiding en een dopingbekentenis is A-Rod verguisd. Elke keer dat er weer positieve testen op leken te duiken kwam zijn naam naar buiten. En bij de laatste, die hem een schorsing van 211 wedstrijden op kan leveren – de zaak is in hoger beroep – en zijn carrière bij uitvoering waarschijnlijk zal beëindigen, leek hij ploeggenoten verlinkt te hebben. En zo werd A-Fraud, A-Rat.
Rodriguez is 38 en slaat allang niet zoveel homeruns meer. Hij staat op 649 en de vaart is eruit. De 762 van Bonds haalt hij überhaupt niet meer. En de Yankees willen nog het allerliefst van hem af. Bij een schorsing hopen ze zijn contract te kunnen ontbinden.
A-Rod wou alleen maar geliefd zijn. Een held. Dat merk je aan alles. Maar dan had hij zich wat hoffelijker en eerlijker mogen gedragen. Ruth, DiMaggio en Mantle waren ook geen lieve jongens, maar ze begrepen dat de sport hen ontsteeg. Niet andersom.
Deze column was eerder te lezen in Sport Amerika Magazine.
Foto: Getty Images
Reacties