In Blik op Baseball geven MLB-redacteuren Lennart Beishuizen, Marco Post, Jurian Ubachs, Ingmar Meijer en vanaf deze week ook Richard van Welie elke dinsdag om vier uur hùn mening over het belangrijkste nieuws van de week. Handig, voor als je snel bijgekletst wilt worden of wilt weten wat de kenners bezighoudt. Deze week deel 2.
Lennart Beishuizen:
De wisselvalligheid wisselbokaal gaat voor het tweede jaar op een rij naar de, wait for it, Boston Red Sox! De Sox zijn loaded qua talent met MVP runner up Jacoby Ellsbury, former All-Stars Adrian Gonzalez en Carl Crawford en former MVP Dustin Pedroia, maar het komt er niet helemaal uit. Onder de nieuwe manager Bobby Valentine vallen de resultaten tegen. Zo werd er het afgelopen weekend in Fenway Park drie keer verloren van de Minnesota Twins en kon een four game sweep op het nippertje worden voorkomen. Hoe is dat toch mogelijk?
‘Cancer in the clubhouse.’ De Red Sox schijnen het niet zo goed met elkaar te kunnen vinden, vooral bij de pitchers. Het is ook een wonder dat Felix Doubront of all people de beste werper is in de rotation dit jaar. Gelukkig krijgen de Sox de laatste weken ook goede starts van Clay Buchholz, maar what the hell is er met Jon Lester (foto) en Josh Beckett aan de hand? Mannen die twee aces in de pitching staff moeten zijn bakken er echt helemaal niets van. En dat is niet voor de eerste keer. Ook vorig jaar liet Lester Red Sox Nation zitten met zijn belachelijk slechte einde van het seizoen en Beckett lijkt alleen in oneven jaren te kunnen presteren. Hoe is dat mogelijk?
En als klap op de vuurpijl werd Kevin Youkilis voor een appel en een ei naar de Chicago White Sox gestuurd, waar hij nu dagelijks een lasershow geeft met zijn goede ‘on base skills’ en power. Hoe moet het toch verder met de Red Sox, die alleen een lefthanded reliever haalden bij de Trade Deadline? Het is nog mogelijk om de play-offs te halen, maar dan moet er nu gepresteerd worden en niet de ene win-streak laten opvolgen met een losing-streak.
Marco Post:
Sinds zijn geweldige rookie seizoen in 2007 (24 IP, 12 H, 2 R, 34 K, 0.38 ERA) is Joba Chamberlain een puzzel voor de Yankee fans. Is de 26-jarige pitcher een starter, of toch een reliever? Traden of hoort hij juist bij de Yankee familie? Nee, misschien past het onderdeel trampoline springen op de Olympische Spelen meer in zijn straatje. Excuses New York!
Op 22 maart van dit jaar viel Chamberlain van een trampoline, terwijl hij met zijn 5-jarige zoontje Karter aan het spelen was, en liep daarbij een ernstige open enkelbreuk op. Joba verloor zoveel bloed dat er even gevreesd werd voor zijn leven. Dat moest nou net hem weer overkomen, net nu hij hard op weg was om terug te keren van een Tommy John operatie aan zijn elleboog. Afgelopen woensdag tegen de Baltimore Orioles maakte hij, na veertien maanden, zijn comeback op de heuvel. “Your heart gets racing again. Dat moment zal ik nooit vergeten.”
Chamberlain gooide 28 pitches, moest twee runs, een vrije loop en vier honkslagen toestaan in 1 2/3 innings. Zijn fastball klokte 93 mph, niet de gevreesde 100 mph, maar wat gaf het? Joba is back! Met dank aan zijn vader. Harlan Chamberlain zit al sinds zijn jeugd in een rolstoel vanwege polio, maar hoorde je hem klagen? Juist. Het inspireerde Joba om uit een moeilijke periode te komen. Geen blessures meer. Het is je gegund.
Jurian Ubachs:
Als een dief in de nacht vertrok hij, door de achterdeur. De man die ooit de voornaamste luitenant van Roy Halladay was bij Toronto wist het publiek in New York zelden te overtuigen van zijn kwaliteit. Natuurlijk, in 2009 had hij een aardig seizoen en pakte hij met de Yankees zijn tweede World Series-trofee, maar A.J. Burnett zal inmiddels glimlachend maar zonder heimwee terugkijken naar zijn vorige werkplek, daar tussen die duizenden kritische fans in de Bronx. ‘Burnett naar Pittsburgh’ kon men in de kantlijn lezen afgelopen winter. De Yankees wilden zelfs 20 van de 33 resterende miljoenen betalen die Burnett nog moest krijgen in 2012 en 2013.
De sneeuwvlokken hebben inmiddels plaatsgemaakt voor verzengende hitte in de baseballstadions, en zie daar: Allan James is weer helemaal opgeleefd. Zelfs het grote Rotowire, een begrip op het gebied van Fantasy Sports, schreef begin dit jaar nog geen stuiver te geven voor de kansen van Burnett. Een nét gemiste no-hitter én een bijna complete game in een week tijd, zijn 14-3 record, 3.19 ERA en 109 strikeouts tegenover 40 walks onderstrepen het ongelijk van Rotowire, New York en al die anderen die Burnett al hadden afgeschreven. Met ‘zijn’ Pirates lijkt A.J. nu hard op weg naar het postseason, of in elk geval naar de Wildcard-playoff die dit jaar op het programma staat, en ik weet zeker dat Pittsburgh-manager Clint Hurdle Burnetts naam alvast met potlood bij die wedstrijd heeft opgeschreven. Prachtig.
Ingmar Meijer:
Ozzie’s posse maakt er ‘n potje van. De nieuwe Marlins werden voor dit seizoen gevreesd als een Badr Hari – met of zonder bokshandschoenen. Ondanks de vele honderden miljoenen dollars die zijn gespendeerd aan het team boezemt Miami net zoveel angst in, als zeg een Nederlandse wielrenner in de Tour de France.
Eufemistisch gezegd is Ozzie daar ietwat verbolgen over. Uiteraard ligt het niet aan de flamboyante manager zelf dat een play-offplek volledig buiten bereik is. Hoewel er op geen cent gekeken is, deugt er niets van zijn team. Te pas en te onpas veegt Guillen zijn spelers, vooral zijn pitchers, de mantel uit. Ook gewoon in de media.
Driemaal kreeg Miami vorige week klop van Atlanta Braves. Wie waren schuldig? Zijn starters! ,,Zij moeten het echt beter gaan doen of anders…”, luidt de mantra. En als ’t niet aan hen ligt, dan gaat de Venezolaanse vinger naar de slagploeg. De line-up is compleet door elkaar gehusseld. Gevolg van de trades, maar ’t komt tevens voort uit onvrede. Staan er mensen op de honken, worden ze niet binnen geknuppeld. ,,Teveel slechte at bats.”
Wat meer Cubaanse discipline is wellicht wenselijk. Dat gaat Ozzie echt niet meer hardop zeggen.
Richard van Welie:
De toevoeging van Ryan Roberts door de Tampa Bay Rays was maar een kleine voetnoot in de MLB zo vlak voor de trade deadline. Toch had de komst van de infielder, die overkwam van de Arizona Diamondbacks, grote gevolgen voor de MVP van de World Series van 2009. Om ruimte te maken voor Roberts ontdeed de club zich namelijk van Hideki Matsui, die aan het begin van dit seizoen was aangetrokken. De 38-jarige Japanner begon nog goed, met homeruns in zijn eerste twee duels, maar daarna ging het echter snel bergafwaarts en uiteindelijk werd hij tijdens slagbeurten door de eigen fans zelfs met boegeroep begroet.
Dit is natuurlijk onwaardig voor een speler die drie jaar geleden nog een zeer belangrijke rol speelde in de World Series-overwinning van de New York Yankees. In de eindstrijd tegen de Phillies was de outfielder met chronische knieproblemen toen goed voor een slaggemiddelde van .615 met drie homeruns en acht RBI’s. Zijn aflopende contract werd na dat seizoen echter niet verlengd, en na minder succesvolle jaren bij de Los Angeles Angels, Oakland Athletics en Tampa Bay Rays lijkt de carrière van ‘Godzilla’ nu helaas als een nachtkaars uit te gaan.
Blik op Baseball van vorige week: Hanley is Hanley niet meer
Foto’s: Getty Images
1 Reactie