Theo Epstein is de nieuwe President of Baseball Operations van de Chicago Cubs. Mooie titel voor een interessante man. Epstein, die onder de rook van Fenway Park opgroeide, verlaat zijn jeugdliefde voor de grootste uitdaging die iemand zich een technische functie kan wensen: de Cubbies voor het eerst sinds 1908 kampioen maken.
Epstein maakte bij het grote publiek naam door de Boston Red Sox, een tot zijn komst falende franchise, een jaar na zijn komst een World Series titel te geven – de eerste in 86 jaar. Lightning in a bottle? Nee, want ook in 2007, drie jaar na de vorige titel, waren het de BoSox die met de titel naar huis gingen.
Veel Cubs-fans hebben nu het idee een kampioenschap binnengehaald te hebben. Epstein (18.5 miljoen in vier jaar) en de GM to be Jed Hoyer moeten de Cubs tot successen leiden. Maar is dat wel een eerlijke verwachting?
Een cynicus als ik zeg meteen: nee. Althans, niet direct. De Cubs hebben veel traditie, een prachtig stadion en belabberde spelers. Alfonso Soriano, Carlos Zambrano hebben nog veel geld tegoed en zijn niet meer wat ze ooit waren: topspelers. Andere spelers zijn aardig, maar niet top. Nee, alleen van korte stop Starlin Castro, midvelder Tyler Colvin en pitcher Matt Garza word je vrolijk.
Bij de Red Sox was het anders toen Epstein kwam. Met Pedro Martinez hadden de Red Sox misschien wel de beste pitcher in de Major League in huis en ook Manny Ramirez en David Ortiz konden, met misschien een beetje hulp van steroïden, de bal aardig over de muur knallen. Ook wist Epstein in de offseason voor 2004 twee sleutelpitchers te contracteren: startende werper Curt Schilling en closer Keith Foulke. In twee trades zorgde Epstein voor een ommekeer in het seizoen van de Red Sox: hij bemachtigde Dave Roberts (van de legendarische steal) en in een trade tussen vier teams wist Epstein Doug Mientkiewicz en Orlando Cabrera te halen en stuurde daarvoor cultheld Nomar Garciaparra naar…. de Chicago Cubs.
Epstein drukte telkens op de goede knoppen, had al een sterk team en ook nog eens een flinke dosis geluk.
De eerste taak van Epstein wordt een nieuwe manager aanstellen. De kans is aanwezig dat hij Terry Francona aantrekt, waarmee hij bij de Red Sox de twee wereldtitels veroverde. Maar het kan ook zijn dat de twee op elkaar zijn uitgekeken na een turbulente september in Boston.
Feit is dat Epstein voor een nieuwe uitdaging staat en als iemand deze ouderwetse franchise vlot kan trekken is hij het wel. Ouderwets, want de ‘front office’ werd gerund zoals teams dat in de jaren ’90 deden. Uit deze tijd. Teams als de San Diego Padres (waar Hoyer momenteel nog GM is), Arizona Diamondbacks, Tampa Bay Rays, Toronto Blue Jays en natuurlijk de Oakland Athletics zijn veel efficiënter. En in een zwakke divisie (ik weet dat de Milwaukee Brewers en St. Louis Cardinals tegen elkaar speelden in de NLCS) moet er binnen nu en drie jaar wel wat te halen zijn.
Zelf weet ik niet wat ik moet hopen. Ergens vind ik het prachtig dat een team al jaren keihard faalt. Leedvermaak, heerlijk. Maar er zijn generaties Cubs-fans die hun club nog nooit kampioen hebben zien worden. Misschien horen we over drie jaar wel: “Cubs fans have longed to hear it: the Chicago Cubs are World Champions.”
Dan kunnen we ons richten op de Cleveland Indians, die sinds 1948 geen kampioen geworden zijn. Of op de New York Mets, die vaak hun eigen unieke manier verzinnen om te falen. Misschien kan Epstein dan daar zendingswerk doen.
Foto’s: sportsblog.projo.com en baseball-fever.com. De onderste foto is genomen tijdens de World Series van 1945 tegen de Detroit Tigers. Dit was de laatste keer dat de Cubs in de World Series speelden.
Reacties