Voorafgaand aan de World Series werd vooral de pitching staff van de Detroit Tigers geprezen (met uitzondering van Jose Valverde natuurlijk). En dat was niet ten onrechte, want in de ALCS legden Verlander en co de slagploeg van de New York Yankees volledig lam en tekenden zij gezamenlijk voor een ERA van 1.38. En dat was inclusief de 54.00 ERA van Valverde.
Rollen omgedraaid
In de finale was het echter de beurt aan de pitchers van de San Francisco Giants om de slagploeg van de tegenstander weinig tot geen kansen te geven. Op papier leken de Tigers in het voordeel te zijn aangezien zij hun ideale pitching rotation in konden zetten, terwijl de Giants net een loodzware serie van zeven wedstrijden tegen de St. Louis Cardinals achter de rug hadden en dus niet met hun beste werper konden beginnen.
Toch hadden de sluggers van Detroit geen antwoord op het werpen van de Giants. Dat is natuurlijk voor een deel te danken aan het sterke optreden van de startende werpers Barry Zito, Madison Bumgarner, Ryan Vogelsong en (in iets mindere mate) Matt Cain, maar de bullpen was ook fenomenaal gedurende de series. De relievers waren namelijk zo sterk dat zij tegen de Tigers geen enkel punt hoefden op te geven. Sterker nog, ze kregen geen enkele hit tegen.
The Freak
Een belangrijke rol in deze unhittable bullpen was weggelegd voor Tim Lincecum. De voormalige ace van de starting rotation van de Giants werd voor de play-offs naar de bullpen gedegradeerd en deed van daaruit aan eerherstel. Na een sterke NLDS mocht hij tegen de Cardinals zelfs weer een wedstrijd op de heuvel beginnen.
Dit verliep echter minder goed, met vier runs tegen in nog geen vijf innings, waarnaar manager Bochy zijn conclusies trok en the Freak weer uit de bullpen liet opereren. Als reliever deed Lincecum wederom meteen waar hij goed in was; slagmensen verbouwereerd achterlaten. In 4.2 innings was hij goed voor liefst acht strikeouts en stond hij maar één keer vier wijd toe.
Maar er waren meer relievers die op z’n zachtst gezegd imposant waren tijdens de World Series. Wat te denken van closer Sergio Romo, die met drie perfecte innings drie saves wist te noteren. Ook Jeremy Affeldt trok zijn goede vorm uit de eerdere series door in de finale. Hij had in de hele postseason nog geen punt toegestaan en deed dat in twee innings tegen de Tigers ook niet.
Met andere woorden, de Giants vingen het ontbreken van een echte ace in hun gelederen op met sterke optredens van de andere starters, waarna de relievers de opgebouwde voorsprong gedecideerd over de streep trokken. En dit was uiteindelijk meer dan voldoende om de kampioen van de American League op een sweep te trakteren.
Foto: Getty Images
Reacties