Joakim Noah zei na afloop wat iedereen dacht: ,,Dit moet een van de beste prestaties van Derrick Rose ooit zijn geweest.” En zo was ’t ook. De MVP van het afgelopen seizoen leidde zijn ploeg naar een indrukwekkende zege in Lob City, waar de Los Angeles Clippers hun home opener vierden: 114-101.
De kille stats van DRose logen er niet om. 29 punten, zestien assists (eentje minder dan z’n record) en acht rebounds. Hij schoot bovendien tien van z’n elf vrije worpen raak en mikte drie op vier driepunters binnen. En dat tegen Chris Paul, een van de beste point guards in de league.
Rose’ competitiestart oogde stroef. Hij had het plan opgevat om dit seizoen meer een facilitator te zijn in plaats van (door nood gedwongen) voor eigen succes (lees: scores) te gaan. Je zag ‘m z’n best doen om vooral Rip Hamilton aan een goed gevoel en punten te helpen.
Dat was tijdens de eerste drie duels nog geen onverdeeld succes – vooral omdat de Bulls’ defense nog geen herinneringen opriep aan afgelopen seizoen. Bij de Lakers werd weliswaar zwaarbevochten gewonnen, bij de zwakke Kings evenzeer, maar op bezoek bij de Warriors werd betrekkelijk kansloos verloren.
Het was voor Rose en coach Tom Thibodeau afgelopen week een reden om gezamenlijk te besluiten dat de goede (onzelfzuchtige) bedoelingen allemaal leuk en aardig waren, maar dat de Bulls, als ze echt succesvol willen zijn, moeten accepteren dat DRose constant in attack mode zal moeten spelen. ,,En iedereen kan zich daarin vinden”, aldus de MVP.
De Clippers, die een vlotte start kenden (7-0), werden van dat nieuwe voornemen het eerste slachtoffer. Lob City staat met CP3, Blake Griffin (34 punten, dertien rebounds) en DeAndre Jordan garant voor spektakel en dunks, maar er zit vooral aanvallend te weinig een idee achter.
Bovendien is de basis nog een tikje wankel. Wanneer de ploeg in foul trouble geraakt, zoals Jordan gisteravond, is er tegen sterke tegenstanders te weinig breedte om er een succesje uit te peuren. En dat kan ook het heerlijke afstandschot van Caron Butler niet verhelpen.
Daarbij hebben de Clippers nog een niet onbelangrijke handicap: de coaching. Zolang Vinny Del Negro de scepter zwaait, zal ’t nooit wat worden met Lob City. Onbegrijpelijk trouwens dat een coach van zijn statuur binnen een handvol jaren de kans krijgt om zowel Derrick Rose, Blake Griffin als Chris Paul te coachen.
De Bulls hebben dat probleem niet. Thibodeau kan coachen en heeft bovendien de beschikking over de bench mob, die zich moeiteloos kan meten met iedere reservebank in de NBA. En dat kan in dit samengeperste seizoen wel eens van meer waarde dan ooit zijn.
Hoewel Chicago een van de slechts drie kanshebbers is op de titel, betwijfel ik of het in het naseizoen voldoende zal zijn. De Bulls zijn met de komst van Hamilton weliswaar ’n tikje beter geworden, maar niet in de mate waarin de Miami Heat (vooral ook in de breedte) en de Oklahoma City Thunder (qua ervaring) zijn gegroeid.
Heat-Thunder, Miami in six.
Bekijk hier een acht minuten durende samenvatting van DRose highlights tegen de Clippers:
Foto: AP
Reacties