Season in Review 2017: Oakland Athletics

Door

Met het seizoen 2017 in de boeken en het off-season onderweg, werpen we een blik in de achteruitkijkspiegel op het Major League-jaar. In volgorde van de draft, van slechtste team naar het beste, kijken we terug op het seizoen van de 30 verschillende Major League-organisaties. Vandaag in deel 9: Oakland Athletics.

Het is nog maar drie jaar geleden dat de A’s 88 wedstrijden wonnen in een jaar. De jaren ervoor werd de grens van 90 overwinningen zelfs doorbroken. Als je kijkt naar de Athletics van nu lijkt het lichtjaren ver weg dat de club competitief was. Voorafgaand aan het seizoen was het al duidelijk dat er niet al te veel verwacht moest worden van Oakland. De organisatie heeft zich daar keurig aan gehouden.

— SPORTAMERIKA 30-IN-30 PREVIEW 2017: OAKLAND ATHLETICS

Voor het derde jaar op rij eindigde de ploeg onderaan in de AL West. Onderweg werd afscheid genomen van de beste speler en veel routiniers.


WAT GING GOED IN 2017?


Hoewel de A’s voor het derde jaar op rij meer wedstrijden verloren dan ze wonnen, kunnen ze in Oakland niet ontevreden zijn over het afgelopen seizoen. Sonny Gray herstelde zich enigszins van een matig 2016. Zijn ERA van 3.43 was voor de New York Yankees genoeg om hem in juli in de pinstripes te hullen. Als onderdeel van de trade kreeg Oakland een paar heel aardige prospects: Dustin Fowler, James Kaprielian en Jorge Mateo. Laatstgenoemde werd door de MLB Pipeline in 2016 zelfs hoger aangeslagen dan Aaron Judge.

Een paar weken na deze trade namen de A’s ook afscheid van oudgediende Rajai Davis. In januari tekende de veteraan voor één jaar, maar in augustus vertrok de outfielder alweer naar Boston in ruil voor de achttienjarige Rafael Rincones. Al met al kun je zeggen dat Oakland relatief veel vette contracten uit de boeken kon strepen gedurende het afgelopen jaar.

Sonny Gray deed het prima in Oakland en verkaste naar New York. (Ezra Shaw/Getty Images)

ROOKIES RULE!

De A’s waren al bezig met een rebuild, maar de organisatie zette dat afgelopen jaar verder door. Trevor Plouffe haalde ook het einde van het jaar niet in Oakland. De derde honkman verkaste naar Tampa Bay om ruimte te maken voor rookie Matt Chapman.

De 24-jarige infielder pakte zijn kans en liet zien één van de bouwstenen te zijn van de nieuwe A’s. Ook Yonder Alonso werd de dupe van de verjongingskuur. Hij werd op het vliegtuig naar Seattle gezet en dat was misschien wel het beste wat Oakland kon overkomen.

Matt Olson debuteerde al in 2016, maar zijn inbreng bleef toen beperkt tot 11 wedstrijden. Na het vertrek van Alonso kreeg Olson de kans op het eerste honk en de jongeling stelde geen moment teleur. De 23-jarige rookie sloeg 24 homeruns en ruim de helft daarvan sloeg hij in de laatste maand van het reguliere seizoen. Daarmee was hij mede debet aan een sterke eindsprint van de A’s en onlangs werd hij vierde in de verkiezing van Rookie of the Year.

DAVIS TREKT LIJN DOOR

Dan hebben we nog Khris Davis. De outfielder verraste vriend en vijand in 2016 al met zijn 42 homeruns, maar vorig jaar deed hij er nog eentje bij. Ryon Healy draafde voornamelijk op als aangewezen slagman en met 25 homeruns had de sophmore best een aardig jaar. Door de aanwezigheid van Chapman en Olson vonden ze in Oakland Healy echter overbodig. Vorige week vertrok hij naar Seattle in ruil voor pitcher Emilio Pagan en de piepjonge korte stop Campos.


WAT GING FOUT IN 2017?


Als je aan het einde van de rit met de rode lantaarn staat, gaat er natuurlijk het nodige mis. Vooraf werd al niet veel van de Athletics verwacht. Dat is vooral te wijten aan het gebrek aan kwaliteit of ervaring. De organisatie heeft de hoop gevestigd op hun jonge pitchers, maar Sean Manaea en Kendall Graveman hadden het lastig in 2017.

Manaea won weliswaar het gros van zijn wedstrijden, maar zijn ERA ging van 3.86 in 2016 naar 4.37. Graveman moest even een pas op de plaats maken. De 26-jarige pitcher won zes wedstrijden en verloor er vier. Helaas voor Graveman en de A’s stagneerde zijn ontwikkeling enigszins vanwege een vervelende schouderblessure.

Kendall Graveman was eigenlijk het hele seizoen niet fit genoeg. (Bob Levey/Getty Images)

Op de heuvel ging het toch al niet naar wens voor de Athletics. Slechts vier teams stonden per wedstrijd gemiddeld meer runs toe dan de 5.10 van Oakland. Als de slagploeg daar een gemiddelde van 4.56 runs per game tegenover zet, is het losing record snel verklaard. De pitching staff ging de laatste jaren al op de schop en 2017 was daarop geen uitzondering. Sean Doolittle en Ryan Madson verruilden de bullpen van de A’s voor die in Washington. Drie spelers, onder wie Blake Treinen, bewandelden de omgekeerde route.

SEMIEN IN LAPPENMAND

Ook de blessure van Marcus Semien gooide roet in het Californische eten. De korte stop werd geplaagd door een polsblessure en was ruim twee maanden uit de roulatie. Semien sloeg in 2016 de 27 keer het stadion uit en die slagkracht niet compenseren. Vervanger Adam Rosales imponeerde niet in de 71 wedstrijden die hij speelde. De routinier sloot het jaar overigens af in het shirt van de Diamondbacks.


WAT BRENGT 2018?


De franchise legt het lot van de A’s in handen van de jonge honden. In de ideale wereld wordt Khris Davis de aangewezen slagman en hopen de A’s op de markt van free agents een outfielder te strikken. Het geld hoeft voor Oakland geen probleem te zijn. De kans is ook aanwezig dat Jedd Lowrie of Matt Joyce nog onderdeel worden van een trade. Veel meer veteranen heeft de club niet meer over.

In 2018 willen de A’s zien wat in 2017 niet is gelukt: progressie bij de jonge armen in de organisatie. Via de nodige trades kreeg Oakland de laatste jaren de beschikking over Manaea, Graveman, Jharel Cotton, Paul Blackburn en Daniel Mengden. De pitchers hebben bij vlagen al wel bewezen wat ze kunnen. Nu wordt het zaak om constant een hoog niveau te halen.

BARRETO KOMT ERAAN

Een paar weken geleden verlengde Oakland het contract van Jedd Lowrie met één seizoen. De 33-jarige infielder voelt echter de hete adem van Franklin Barreto. MLB Pipeline ziet in de 21-jarige tweede honkman, die ook als korte stop kan spelen, het grootste talent in de organisatie. Barreto was in 2015 een belangrijk onderdeel van de trade die Josh Donaldson naar Toronto stuurde. De jongeling uit Venezuela debuteerde vorig jaar al in de MLB en kwam tot 25 optredens. Erg indrukwekkend was het allemaal niet, getuige ook zijn slaggemiddelde van .197. Toch moet 2018 het jaar van de doorbraak worden. Voor hem en de jonge Athletics.

Ook A.J. Puk hoopt snel van zich te laten horen in de MLB. De 22-jarige leftie wacht nog op zijn debuut, maar de lange pitcher lijkt op weg naar een mooie toekomst. Hij worstelde aanvankelijk met z’n controle, maar in 2017 maakte hij belangrijke stappen in zijn ontwikkeling. De fastball van Puk tikt de 97 mph aan en in combinatie met zijn imposante gestalte zal hij menig tegenstander wegblazen. De vraag is of Oakland dit talent in 2018 al een kans gaat geven.

(Top photo: Stan Szeto-USA TODAY Sports)

1 Reactie
  1. Wouter van Willigen 6 jaar ago

    Het grootste probleem is gewoon … dat vreselijke stadion! Een grote, totaal niet inspirerende bak.

    Met zo’n stadion straal je als club niets mee uit. Niet naar je fans, investeerders en potentiële grote spelers (hoewel de laatste er hopelijk doorheen kunnen kijken).

Comments are closed.

Ook leuk om te lezen