Voor de eerste keer in vier jaar stonden de Giants en Patriots tegenover elkaar. Er bleek weinig veranderd te zijn. Wéér moesten de Patriots in de laatste minuten van de wedstrijd het veld oversteken om te scoren en wéér deden ze dat te snel. Het gaf de Giants (wéér) net genoeg tijd om de overwinning binnen te slepen.
In Super Bowl XLII schokten de Giants vriend en vijand door de tot op dat moment ongeslagen Patriots met nog 33 seconden te gaan op achterstand te zitten. Vier jaar later kregen de Pats de bal terug met nog maar 19 seconden op de klok.
Beide ploegen kwamen langzaam op gang in een eerste helft die zonder score eindigde. De Giants misten zowel Ahmad Bradshaw én Hackeem Nicks. Voor de tweede week op rij sputterde de zo geroemde aanval van New England, onder leiding van Tom Brady.
Ook na half-time had de quarterback het moeilijk. Hij gooide zijn tweede interception van de wedstrijd én verloor een fumble. De Giants wisten beide turnovers in punten om te zetten; kicker Lawrence Tynes zette de Giants middels een fieldgoal op voorsprong (iets wat zijn collega Gostkowski in de eerste helft had nagelaten) en Brandon Jacobs vergrootte de marge tot tien.
Toen de Giants aan de hand van Eli Manning zich wéér voor de endzone van de Patriots melden leek de wedstrijd verloren te gaan voor de Patriots, maar een interception van Kyle Arrington gaf nieuwe hoop. Aaron Hernandez wist na een goede drive van Tom Brady aan de overkant wél de endzone te vinden. Dankzij twee field goals van Gostkowski kwamen de Patriots met nog zeven minuten te gaan in het vierde kwart zelfs op voorsprong.
Vanaf dat moment begon de wedstrijd sterke vergelijkingen te vertonen met de Super Bowl van vier jaar geleden. De Giants sloegen als eerste toe. Evenals Brady bleef Eli Manning rustig en stuurde hij zijn team naar de overkant van het veld, wat resulteerde in een touchdown van Mario Manningham met nog drie minuten te gaan: 17-13.
In het daaropvolgende balbezit begonnen de Patriots met goede fieldpositie en sputterde de aanvalsmachine pas in de redzone. Na een korte rush van Danny Woodhead en twee passes die niet aankwamen keken de mannen van coach Belichik tegen een fourth down aan, met nog negen yards te gaan voor een first down (en twaalf voor een touchdown). Onder die immense druk vond Brady tight end Rob Gronkowski in de endzone om met nog anderhalve minuut te gaan weer op een 20-17 voorsprong te komen.
De Giants, met nog twee timeouts op zak, gingen vol voor de winst. Het was in deze drive waar bleek dat de Patiots verdediging in vier jaar tijd helemaal niets geleerd heeft. Vier jaar geleden was het de miraculeuze catch van David Tyree die de Pats de das om deed en ook nu gaf de secondary weer veel ruimte weg, uit angst om diep geklopt te worden.
Nu was het de 28-yard pass naar tight end Jake Ballard (foto), evenals Tyree een relatieve onbekende, waardoor de Giants het geloof opeens hervonden. Bellard werd verdedigd door drie spelers van de Patriots toen hij de bal ving, maar de pass van Eli Manning paste precies. Een pass interference overtreding van Sergio Brown later stonden de Giants opeens de 1-yard line van New England. Na twee mislukte runs nam Manning het heft in eigen handen en vond hij opnieuw Ballard. Zo zette de ploeg van coach Tomlin met nog 19 seconden te gaan de eindstand op het scorebord: 24-20
foto: nj.com
Reacties