NHL weekly: de Battle is terug en de (on)zin van een trainerswissel

Door
John Hynes zat niet lang zonder werk na zijn ontslag in New Jersey. Hij moet de Predators weer aan de praat krijgen, maar lukt hem dat? (photo: Julio Cortez/AP Photo)

Een oude rivalry is weer in ere hersteld. Olie en vuur gaan slecht samen en dat geldt dit seizoen zeker ook voor de Edmonton Oilers en de Calgary Flames. Bij SportAmerika leggen we de netelige situatie even uit. Al zeven clubs namen dit seizoen afscheid van hun coach. Heeft het ontslag een positief effect of houdt het allemaal nog steeds niet over? In de nieuwsberichten vinden we Daniel Sprong en Alex Ovechkin terug, maar Ovi mag ook zeker niet ontbreken in de Top 5.


BATTLE OF ALBERTA LEEFT WEER


Je hebt de Canadiens tegen de Bruins of de Flyers tegen de Penguins. De laatste jaren gunnen de Sharks en de Golden Knights elkaar het licht in de ogen ook al niet. De NHL staat bol van de mooie rivalries, maar één van de mooiste is vorige maand nieuw leven ingeblazen. Halverwege de jaren tachtig ontstond er een prachtige stammenstrijd tussen de Calgary Flames en de Edmonton Oilers. In de loop van deze eeuw doofde het vuur een beetje, maar nu brandt het weer volop. Natuurlijk spelen de resultaten een rol, maar ook Matthew Tkachuk en Zack Kassian laten zich gelden. Afgelopen weekend besloten de goalies zelfs met elkaar op de vuist te gaan!

EEN STUKJE HISTORIE

In 1979 werd de National Hockey League uitgebreid. De bond besloot een nieuwe franchise te stichten in de Canadese provincie Alberta en de Edmonton Oilers zagen voor het eerst het levenslicht. Een jaar later kreeg die provincie er nog een franchise bij. De Flames vertrokken uit Atlanta en vonden in Calgary hun nieuwe domicilie. Mede dankzij ene Wayne Gretzky hadden de Oilers hun draai al snel gevonden in de league en in Calgary hadden ze maar genoegen te nemen met de kruimels. De twee clubs ontpopten zich echter tot de twee beste in de toenmalige Smythe Division en een rivalry was geboren. Tandenknarsend keken ze in Calgary toe hoe de Oilers de ene na de andere Cup wonnen. In ’89 konden de Flames eindelijk juichen. Zij wonnen hun eerste en tot nu toe enige Stanley Cup door de Canadiens te verslaan in de finale.

Edmonton mag dan de Cups hebben, maar het zijn de Flames die tijdens de Battle het vaakst als winnaar (135-122-19) van het ijs stapten. De teams kwamen elkaar vijf keer tegen in de play-offs, maar in 1991 voor het laatst. Het was toen vijf jaar geleden dat Steve Smith van de Oilers door een eigen goal in Game 7 de serie in het voordeel van de Flames besliste. In ’88 begonnen diezelfde Flames als topfavoriet, maar waren het de Oilers die met een sweep de serie wonnen en uiteindelijk zelfs de titel pakten. In 1990 volgde nog een titel en daarmee volgden ze de Flames dus op. Het was de laatste keer dat Lord Stanley’s Cup naar Alberta kwam. In 2004 was Calgary dichtbij en twee jaar later ging het ook voor de Oilers mis in de finale.

BACK IN BUSINESS

De laatste jaren was het behelpen in Alberta. Door de opkomst van met name de teams uit Californië liepen zowel de Flames als de Oilers de play-offs nogal eens mis en dat had een negatieve weerslag op de Battle. Door de komst van spelers als Johnny Gaudreau in Calgary en natuurlijk Connor McDavid in Edmonton valt er de laatste tijd weer wat te genieten in Alberta. Dit seizoen likken de fans in elk geval hun vingers weer af bij de Battle of Alberta.

Op 11 januari daagde Tkachuk tegenstander Kassian uit en dat kwam de laatste op een misconduct te staan. Wat Matthew Tkachuk op dat moment waarschijnlijk niet vermoedde, is dat hij met zijn acties nieuw leven in een oude rivalry heeft geblazen. Afgelopen zaterdag stonden de teams opnieuw tegenover elkaar en wederom liepen de gemoederen hoog op. Voormalig Flame Mike Smith zocht Cam Talbot op in de eerste goalie fight sinds 2013 (Ryan Miller van de Sabres tegen Jonathan Bernier van de Leafs).

De kemphanen kwamen elkaar al vier keer tegen en drie keer mochten de Flames juichen. McDavid en de Oilers zegevierden in de voorlopig laatste Battle. Edmonton won zaterdag met 8-3 en de teams verdeelden samen ruim 100 strafminuten. Dat deze rivaliteit weer is gaan leven, is niet alleen aan Kassian, Tkachuk, Talbot of Smith te danken. Beide clubs doen serieus mee in de Pacific en kunnen alle punten goed gebruiken. Dat ze daarmee hun aartsrivaal ook nog eens in de weg kunnen zitten, is alleen maar meegenomen. Nog één keer treffen ze elkaar dit seizoen. Op 4 april ontvangt Calgary de vijand in het Scotiabank Saddledome in wat de laatste wedstrijd van het reguliere seizoen is.


GESLAAGD ONTSLAG?


Zeven clubs namen, om uiteenlopende redenen, dit seizoen al afscheid van de coach. De Toronto Maple Leafs brachten de sneeuwbal eind november aan het rollen en Las Vegas was de laatste halte halverwege januari. Voorlopig dan. Zijn de clubs iets opgeschoten met de trainerswissel of gaat het zelfs nog slechter als daarvoor? We duiken deze week in de wereld van het beoogde schokeffect en al snel wordt duidelijk dat dit bij sommige teams wel degelijk werkt.

VERSCHILLENDE REDENEN, WISSELEND SUCCES

Eén blik op het record van de Leafs leert ons dat ze in Toronto wel degelijk baat hadden bij het ontslag van Mike Babcock. De chemie ontbrak tussen de ervaren coach en zijn overwegend jonge spelersgroep en onder Sheldon Keefe zijn de Leafs vooral veel meer gaan scoren. En dan volgen de overwinningen als vanzelf. Verloren de Leafs onder Babcock 14 van hun eerste 23 duels, Keefe heeft een prima record van 19-9-3. Dat een nieuwe coach geen garantie op succes is, bewijzen ze in New Jersey. Begin december kreeg John Hynes (9-13-4) zijn congé en mocht Alain Nasreddine (9-11-6) het stokje overnemen. Nog altijd vliegen de tegengoals de Devils om de oren. Daar kan zelfs de terugkeer van Corey Schneider niets aan veranderen. De manschappen van Nasreddine staan stijf onderaan in de Metropolitan en kunnen zich maar het beste richten op volgend seizoen.

Babcock werd ontslagen tijdens een 6-game losing streak. Hynes kreeg de zak vanwege tegenvallende resultaten, maar er waren ook coaches die sneuvelden vanwege hun gedrag. Bill Peters was de eerste. De coach die de Calgary Flames vorig seizoen nog naar de divisietitel leidde, werd beticht van racisme en wangedrag. Dit gebeurde weliswaar niet tijdens zijn verblijf in Calgary, maar de signalen waren dusdanig sterk dat hij zijn biezen pakte. De Flames noteerden op dat moment een 12-12-4 record en waren slechts bij vlagen de ploeg die vorig jaar de Pacific domineerde. Onder opvolger Geoff Ward wordt er nog altijd niet overdreven vaak gescoord, maar gewonnen wordt er wel. Ward (15-9-2) leidde de Flames terug naar de top van de divisie en Johnny Gaudreau en de zijnen hebben plaatsing voor de play-offs weer helemaal in eigen hand.

THE ENEMY OF MY ENEMY IS MY FRIEND

Ondanks het vertrek van de captain (Joe Pavelski) en wat goede waterdragers (Gustav Nyquist en Joonas Donskoi) waren de verwachtingen toch weer hooggespannen in San Jose. Toegegeven, de Sharks beschikken nog altijd over een goed roster, maar Peter DeBoer (15-16-2) kreeg het geheel simpelweg niet aan de praat. Voor het tweede jaar op rij presteert goalie Martin Jones ondermaats en door het contract van Erik Karlsson ($ 11 miljoen per jaar) kreeg GM Doug Wilson het niet voor elkaar om scorend vermogen naar Silicon Valley te halen. Depth scoring was en is ver te zoeken en in december volgde het onvermijdelijke ontslag. Onder voormalig assistent Bob Boughner (8-11-2) hebben de Sharks het defensief (mede dankzij een opgebloeide Aaron Dell) wat beter voor elkaar, maar na de blessures van Logan Couture en Tomas Hertl zal zelfs de grootste optimist in de Bay Area niet meer in de play-offs geloven.

Peter DeBoer kreeg geen tijd om zitvlees te kweken. Ruim een maand na zijn ontslag kon hij alweer aan de bak voor een nieuwe werkgever. En dat is een erg opmerkelijke. De Sharks en de Golden Knights haten elkaar, maar laat Las Vegas nou net de nieuwe bestemming van DeBoer zijn. Bijna vanuit het niets knikkerden de Golden Knights coach Gerard Gallant (24-19-6) op de keien. Gallant leidde de splinternieuwe franchise in het eerst jaar naar de Stanley Cup Final. In een meeslepende serie vonden zijn Knights vorig jaar hun Waterloo in de eerste ronde. Tegenstander? De Sharks van Peter DeBoer. Gerard Gallant zag de Knights dit seizoen wisselvallig presteren en kon niet altijd bouwen op Marc-André Fleury. Die wisselvalligheid kostte hem uiteindelijk de kop. De organisatie was van mening dat hij niet het maximale uit de groep haalde. DeBoer noteert voorlopig een winning record: 3-2-1.

GEDRAG BREEKT MONTY OP, PREDS GRIJPEN IN

In december knetterde het ook even in Big D. De Dallas Stars kenden een waardeloze seizoensstart (1-7-1)en het wachten was eigenlijk op het ontslag van Jim Montgomery. Dat ontslag kwam er ook, maar op een moment dat niemand het meer verwachtte. Onder leiding van Monty (18-11-3) hadden de Stars zich hersteld en alles leek in de plooi te vallen voor de coach. Montgomery gooide echter zijn eigen glazen in. Zonder in detail te treden, wees de organisatie naar onwenselijk gedrag dat de aanleiding voor zijn ontslag zou zijn. Pas later werd duidelijk dat Montgomery kampte met een drankprobleem en inmiddels in een afkickkliniek zit. Opvolger Rick Bowness (18-11-3) was al werkzaam in de organisatie als assistent, maar werd na het vertrek van Montgomery bevorderd. Onder de 65-jarige Bowness gaan de Stars verder met waar ze mee bezig waren: winnen en vooral erg goed verdedigen.

Ook in Nashville vonden ze het tijd voor een frisse wind. Met 9-4-2 begonnen de Predators onder Peter Laviolette nog best goed aan het seizoen, maar langzaam maar zeker zakte de ploeg weg in de Central. Net als in Vegas en San Jose gaan ook in Nashville de goalies niet vrijuit. Laviolette had in Pekka Rinne altijd een betrouwbare sluitpost, maar met 3.01 GAA is de Fin bezig aan een teleurstellend seizoen. Backup Juuse Saros tikt zelfs de 3.17 GAA aan. Halverwege het seizoen, na een nederlaag tegen de Ducks, viel toch wel verrassend het doek voor de man die de Predators in 2017 nog naar de Stanley Cup Final leidde. Zijn opvolger was snel gevonden. John Hynes (6-5-0) mag zich bij de Preds revancheren voor zijn ontslag in New Jersey, maar dit gaat nog niet zoals gewenst. De achterstand op de clubs voor hen is alleen maar opgelopen.


TOP 5 OF THE WEEK


Nikita Kucherov, Alex Ovechkin en Jack Eichel zijn vaste klanten in deze rubriek. Kucherov toonde deze week aan over een dodelijke backhand te beschikken, Ovechkin rijgt de milestones aaneen en Eichel probeert bijna in zijn uppie de Sabres op koers voor de play-offs te houden. Kevin Labanc komen we hier ook af en toe wel tegen, maar zijn goal werd ingeleid door een nog altijd actieve legende. Tot slot is Mark Pysyk de vreemde eend in de bijt. Vanuit het niets mocht hij deze week opeens een hattrick bijschrijven.

NIKITA KUCHEROV vs ANAHEIM DUCKS

Ze moesten even op gang komen, maar de motor van de Tampa Bay Lightning draait inmiddels op volle toeren. Dit geldt ook voor Nikita Kucherov. De Rus opende het seizoen met “slechts” vier goals in de eerste maand, maar in januari was de Rus weer helemaal zichzelf. Tampa Bay speelde 13 wedstrijden in die maand en Kucherov was goed voor 10 goals en 9 assists. Op bezoek in Anaheim nam de winger met een prachtige treffer de 4-2 voor zijn rekening. Voor de Lightning was het de 14e overwinning in 17 wedstrijden. Andrei Vasilevkiy vinkte een mijlpaal af door zijn 150e wedstrijd in de NHL te winnen. De Ducks zouden uiteindelijk met 4-3 worden verslagen.

ALEX OVECHKIN vs OTTAWA SENATORS

Nee, hij heeft ze wel eens mooier gemaakt maar toch zal Alex Ovechkin deze empty-netter niet snel vergeten. Zijn eerste goal tegen de Senators bracht hem vrijdag op gelijke hoogte met de legendarische Mark Messier. De tweede treffer van Ovi hielp The Great Eight naar de achtste plek op de all-tim topscorerslijst in de NHL. De laatste weken passeerde Ovechkin een paar grote spelers op die lijst. Met z’n twee goals tegen Ottawa kwam de Rus op 11 treffers in z’n laatste vijf wedstrijden. Dankzij die tussensprint passeerde hij in korte tijd Teemu Selanne, Mario Lemieux, Steve Yzerman en Mark Messier op de topscorerslijst. De volgende op de lijst is Mike Gartner. Tussen 1979 en 1998 kwam de voormalig speler van onder andere de Leafs, Rangers en de North Stars tot 708 goals. Wie anders dan Wayne Gretzky voert de lijst aan. The Great One vond 894 keer het net.

JACK EICHEL vs COLUMBUS BLUE JACKETS

De gamewinner tegen de Blue Jackets is typerend voor het seizoen van Jack Eichel. En in zekere zin ook voor dat van de Buffalo Sabres. Eigenlijk komt het erop neer dat de captain ’t helemaal alleen moet doen. Victor Olofsson, één van zijn adjudanten, staat al een paar weken buitenspel met een enkelblessure en is slechts één van de vele namen op de lijst met blessures. Voor de Sabres wordt het praktisch onmogelijk om de play-offs nog te halen, maar desondanks kunnen ze nog altijd bouwen op hun captain. Jack Eichel brak voor het eerst in zijn loopbaan de barrière van 30 doelpunten en is in zijn eentje verantwoordelijk voor ruim 20% van de goals. Met deze treffer bracht hij z’n totaal op 31 en de eerstvolgende op de lijst, Sam Reinhart, heeft er 18.

MARK PYSYK vs TORONTO MAPLE LEAFS

Best mogelijk dat je bij het horen van de naam Mark Pysyk niet direct aan deze rubriek denkt. De blueliner zelf had er waarschijnlijk ook niet op gerekend. Toch was Pysyk afgelopen maandag met drie goals ontzettend belangrijk voor zijn Panthers. De 28-jarige Canadees had 399 wedstrijden nodig voor zijn eerste hattrick in de league en heeft nu al bijna evenveel goals (7) als in de laatste drie seizoenen samen (8). De Panthers moesten het in de belangrijke uitwedstrijd tegen de Leafs doen zonder de geblesseerde Aleksander Barkov. In een rechtstreeks duel om de derde plaats in de Atlantic kwamen de Panthers echter als winnaar bovendrijven. De Maple Leafs namen in de derde periode een 3-1 voorsprong, maar de bezoekers uit Florida stapten uiteindelijk met een 5-3 zege van het ijs.

KEVIN LABANC vs CALGARY FLAMES

Kevin Labanc maakt hem hier knap af met zijn backhand, maar we vestigen toch vooral even de aandacht op de assist. Die komt namelijk van de stick van Joe Thornton, die daarmee zijn 1500e punt in de NHL noteerde. De 40-jarige center behoort nu tot een select groepje van slechts 14 spelers met minimaal 1500 punten. Thornton had 1620 wedstrijden nodig voor deze knappe milestone en miste de laatste jaren ook nog eens de nodige duels vanwege twee zware knieblessures. Om een plaats op te schuiven op de all-time topscorerslijst zal Jumbo er nog zeker een seizoen aan vast moeten plakken. Paul Coffey staat op de 13e plek en noteerde tijdens z’n loopbaan 1531 punten. Thornton en de Sharks wonnen dinsdag met 3-1 in Calgary en gezien alle personele problemen is dat een puike prestatie.


NIEUWS


DE WET VAN MURPHY IN SAN JOSE

  • Er blijft de San Jose Sharks weinig bespaard dit seizoen. De resultaten zijn ronduit slecht en twee van hun beste aanvallers zitten in de lappenmand. Logan Couture is al sinds begin januari out met een enkelblessure. In de laatste dagen van die maand liep ook Tomas Hertl een zware blessure op. In de wedstrijd tegen de Vancouver Canucks kwam de Tsjech op een vervelende manier in aanraking met de boarding. Tussen twee periodes in probeerde de All-Star het nog wel even, maar al snel bleek het niet te gaan. Hertl blijkt zijn banden in de knie gescheurd te hebben en zal de rest van het seizoen moeten toekijken. Helaas is het niet de eerste keer dat Hertl kampt met een zware knieblessure. In december 2013 en in de Stanley Cup Final in 2016 speelde de knie hem ook parten, al ging het toen om de rechterknie.

SPRONG TERUG IN ANAHEIM

  • Daniel Sprong is weer terug in Anaheim. De Amsterdammer speelde afgelopen weekend nog twee wedstrijden voor de San Diego Gulls in de AHL, maar mocht zich daarna weer melden bij de hoofdmacht. Met de Gulls won Sprong vrijdag thuis met 5-3 van de San Jose Barracuda. Punten scoorde onze landgenoot niet, maar dit veranderde een dag later tegen de Ontario Reign. In de eerste periode gaf hij de assist waaruit Blake Pietila kon scoren. In de derde periode stond Sprong zelf aan het einde van de aanval. Met zijn negende van het seizoen (in de AHL) zette hij San Diego op een 4-3 voorsprong. Dit mocht echter niet baten, want de ploeg ging in OT met 5-4 onderuit. Eenmaal terug bij de Ducks was Sprong dinsdag tegen de Senators (3-2 winst) een healthy scratch.

OVECHKIN NADERT MAGISCHE GRENS

  • Dat Alex Ovechkin opnieuw de grens van 40 goals heeft doorbroken, is al geen nieuws meer. Dat de Rus tegen de LA Kings tekende voor alweer zijn 28e hattrick (één daarvan in het postseason) in zijn loopbaan wekt ook nauwelijks nog verbazing. Zelfs van zijn 14 goals in de laatste zeven wedstrijden kijken we al niet meer op. Zijn hattrick tegen de Kings brengt The Great Eight echter wel erg dichtbij een magisch getal. Slechts zeven spelers in de geschiedenis van de NHL wisten de grens van 700 goals te bereiken en Ovechkin staat op het punt de achtste te worden. Daarvoor heeft hij nog twee goals nodig. Aanstaande zaterdag spelen de Capitals tegen de Flyers. Het is dan 8 februari en dat zou voor The Great Eight een prachtige datum zijn om als achtste speler in de historie tot 700 goals te komen.

LEAFS EN KINGS DOEN ZAKEN

  • Met Frederik Andersen (sv% .910) in de lappenmand moest Michael Hutchinson zijn kans pakken. Helaas voor de backup liep het allemaal iets anders. Hutchinson speelde tegen Florida (3-5 nederlaag) en de Rangers (3-5 nederlaag) erg matig en GM Kyle Dubas besloot woensdag in actie te komen. Hij wist Jack Campbell (sv% .900) van de LA Kings te strikken en met de goalie komt ook winger Kyle Clifford over uit Californië. Met Campbell hoopt Dubas een goede backup in huis te halen en de 29-jarige Clifford kan voor wat ervaring en depth scoring zorgen. In ruil voor dit duo geven de Leafs twee draft picks en Trevor Moore op.

Cover Photo: Christopher Hanewinckel/USA TODAY Sports

Ook leuk om te lezen