NFL Season in Review 2018: New Orleans Saints

Door op apr 15, 2018

Met het seizoen in de boeken en het off-season onderweg, werpen we een blik in de achteruitkijkspiegel van het NFL-seizoen. In volgorde van de draft, van slechtste team naar het beste, kijken we terug op het seizoen van de 32 verschillende NFL-teams. Vandaag in deel 26: New Orleans Saints.

THE SAINTS ARE BACK

De afgelopen jaren werd er vaak lacherig gedaan over Jeff Fisher en zijn St. Louis Rams. ‘7-9’ was synoniem verbonden aan Jeff Fisher. Toch leek het er de afgelopen jaren op dat Sean Payton en de New Orleans Saints richting diezelfde reputatie gingen. Drie seizoenen op rij ging de ploeg 7-9, en in Payton’s tien seizoenen ging de ploeg maar liefst vijfmaal 7-9.

Echter: er stond een Super Bowl tegenover en ook vijf tripjes naar de play-offs. Met als hoogtepunt de Super Bowl in 2009, maar ook een dieptepunt in 2010 door als eerste team in de play-offs te verliezen van een 7-9 team in de Seattle Seahawks.

Dit seizoen was in dat opzicht een aangename verrassing. Terwijl de druk op Payton toenam, zetten de Saints een prima seizoen neer waarin de play-offs weer werden bereikt. Maar de andere kant van de medaille is dat er ook – allicht – een nieuw dieptepunt in de geschiedenis ontstond middels een dramatische play-off nederlaag in de divisional round.

WAT GING GOED IN 2017?

DE INVLOED VAN ALVIN KAMARA

Op papier leek er weinig anders te zijn bij de New Orleans Saints van 2016 op 2017. Drew Brees was een jaar ouder, en wederom de quarterback. Daarnaast was Mark Ingram, wederom, de aangewezen running back en zou Michael Thomas de aangewezen #1 receiver worden. En toen was daar Alvin Kamara, een wat onbekende rookie uit Tennessee die als 67e werd gekozen in de NFL Draft. De ene helft van de experts zag in Kamara een potentiële ster, de andere helft vroeg zich af waarom hij bij Tennessee nooit de onvolprezen starter was.

Kamara bleek echter het ideale Zwitserse zakmes dat op vele vlakken impactvol bleek te zijn in de Saints-offense. In de running game vormde hij een sterk duo met Mark Ingram (waardoor Adrian Peterson al snel overbodig bleek) maar vooral in de passing game richtte hij ongelooflijk veel schade aan bij de tegenstanders. Kamara eindigde met 826 receiving yards als tweede binnen het team, was de gedeelde team leader in receiving touchdowns met vijf stuks en met 1554 yards from scrimmage was hij de beste binnen het team.

Het gevolg: de Saints offense was top 5 in alle categorieën, van passing en rushing yards tot totaal aantal yards en aantal punten voor. Door de toevoeging van Kamara was de Saints-offense next-level gevaarlijk. Kamara werd daar bovenop als beloning uitverkozen tot de Pro Bowl en werd de Offensive Rookie of the Year.

DE DEFENSIE IS GEEN LACHERTJE MEER…OOK DANKZIJ EEN ROOKIE

De grootste achilleshiel van de Saints-teams van de afgelopen jaren was vooral de defensie. Deze unit was doorgaans matig tot zwak en bungelde jarenlang aan de onderkant van de NFL in vele statistische categorieën. Dit jaar kwam er echter verandering in, en voor een deel was ook hier een rookie verantwoordelijk voor een verandering. Waar Kamara de offense een nieuwe dimensie gaf, was het cornerback Marshon Lattimore die ditzelfde in defensief opzicht voor elkaar kreeg.

Lattimore – die in de NFL Draft als 11e werd gekozen – pakte vijf interceptions, behoorde tot de top van de NFL-cornerbacks in meerdere geavanceerde categorieën, werd verkozen tot de Pro Bowl en werd verkozen tot AP Defensive Rookie of the Year. Neem daarbij dat safety Marcus Williams ook als rookie zijnde (gekozen in de 2e ronde) direct een impact leverde, en in één klap was de secondary een stuk sterker. Het gevolg was dat de defensie als geheel niet langer tot de onderkant van de NFL behoorde, en daarmee niet langer het aspect was dat het team naar 7-9 records hielp.

WAT GING FOUT IN 2017?

DE GEMISTE TACKLE

Het is lullig voor Marcus Williams – die als rookie uiterst verdienstelijk speelde – maar uiteindelijk was hét bepalende moment van het jaar de tackle die hij niet maakte. In de Divisional Round tegen de Minnesota leek de overwinning voor de Saints in de tas te zitten, totdat een laatste pass naar Stefon Diggs toch zijn weg wist te vinden richting de endzone.

Ondanks dat zelfs de Saints allicht de Philadelphia Eagles niet hadden kunnen stoppen, was het een pijnlijk leermoment voor de jonge Saints-verdediger dat uiteindelijk een einde maakte aan het seizoen van New Orleans.

DEFENSIE MIST DE D-LINE

Wanneer men het Saints-team naast dat van de Philadelphia Eagles zet, valt vooral op dat de Eagles over een bredere defensive line beschikten. De Saints leunden voor hun pressure vooral op Cameron Jordan (13 sacks), en mistten eigenlijk betrouwbare reserves om hem te kunnen assisteren. Ondanks dat mannen als Tyeler Davison, Sheldon Rankins en Alex Okafor zeker niet slecht waren, moet de Saints-defensie nog net het laatste stapje zetten, voordat ze echt tot de top van de NFC willen horen.

WAT BRENGT 2018?

RUSTIG VERDER BOUWEN MET BREES

Ondanks wat onzekerheid is Drew Brees uiteindelijk in New Orleans gebleven en daarom kunnen de Saints met hun verder jonge kern verder bouwen aan hun volgende jacht op een Super Bowl. Benjamin Watson (TE, 37), Demario Davis (ILB, 29), Patrick Robinson (CB, 30) en Cameron Meredith zijn tot dusver de meest aansprekende aanwinsten die de ploeg net een beetje verder moeten helpen.

Aan de andere kant is Kenny Vaccaro eigenlijk de enige basisspeler van waarde die is vertrokken, en met de jonge Vonn Bell en Marcus Williams in de secondary is het maar de vraag in hoeverre Vaccaro gemist gaat worden. De aankomende NFL Draft kan de ploeg dan gebruiken om verder te gebruiken, en als het succes van vorig seizoen herhaald kan worden, dan kan 2018-2019 weleens een heel mooi seizoen worden voor de Saints.

Coverfoto: Archief

Tags: ,,,,,

Zelfstandig (sport)journalist, videograaf & camjo voor o.a. AD/Rotterdams Dagblad, FC Afkicken, OPEN Rotterdam & SportAmerika.

Ook leuk om te lezen