De Legendary-serie beslaat legendarische momenten in de geschiedenis van de Amerikaanse sporten. De NFL, MLB, NBA, NHL en college sports zullen allen worden belicht. Van de beste teams, tot individuele hoogtepunten tot speciale drafts en andere historische gebeurtenissen. Vandaag: ’76 Finals – Boston vs. Phoenix Game 5.
Om te mogen spreken van een mooie basketbalwedstrijd zijn er een aantal dingen die een wedstrijd moet hebben: goed spel, sfeervolle ambiance, spanning en sensatie. Tijdens de NBA Finals van 1976 stonden de Boston Celtics en de Phoenix Suns tegenover elkaar en game 5 van deze finale is het schoolvoorbeeld van een mooie wedstrijd. Deze wedstrijd had werkelijk waar alles en staat te boek als ‘The best game ever’.
Van de voorgaande vier wedstrijden in de NBA Finals van 1976 wisten beide teams er twee te winnen, waardoor de Suns met een gelijke stand van 2-2 in de Boston Garden aantraden tegen de Celtics. De Celtics konden rekenenen op goede support van de ruim vijftienduizend fans die op de wedstrijd af waren gekomen en dat leek ze meteen al te helpen; aan het eind van het eerste kwart leidden de Celtics comfortabel met 36-18. In het tweede kwart konden de Suns de achterstand nauwelijks verkleinen, want met een achterstand van 61-45 gingen ze richting de kleedkamers.
In de tweede helft speelden de Suns zich eindelijk terug in het duel, aan het einde van het derde kwart was de voorsprong van Boston geslonken tot vijf punten. Tot op dit moment leek het een ‘normale’ wedstrijd, ondanks dat het wel een cruciale wedstrijd in de Finals betrof. In het vierde kwart begon het spektakel, want de Suns haakten definitief aan bij de Celtics en de spanning was daarmee terug. Paul Westphal, een van de grote mannen aan de zijde van Phoenix, trok na een steal de stand gelijk op 94-94.
Op dat moment was er nog 39 seconden te spelen in reguliere speeltijd en kregen beide teams allebei nog twee vrije worpen; beide maakten er maar één van de twee en de stand was daarmee 95-95. In die laatste 39 seconden wilde Boston een time-out nemen, maar scheidsrechter Richie Powers gaf deze om onduidelijke redenen niet. De stand bleef staan op 95-95 en overtime moest er aan te pas komen.
In de eerste overtime kwamen beide teams niet makkelijk tot scoren, slechts 6 punten werden er gemaakt door beide teams. Het scorebord gaf nu 101-101 aan. Boston had balbezit met nog enkele seconden te spelen en John Havlicek had de kans op een winnende jumper, maar zijn schot miste richting en de wedstrijd ging naar een tweede overtime.
De teams bleven moeite houden met scoren, maar bij de stand van 109-106 in het voordeel van de Celtics brak misschien wel de mooiste periode van de wedstrijd aan. Er was nog 20 seconden te spelen en Suns guard Dick Van Arsdale vekleinde het gat tot een punt door te scoren: 109-108. De Celtics hervatten het spel door een pass naar John Havlicek, maar het was Westphal die op miraculeuze wijze de bal uit de handen van Havlicek tikte. Westphal hield de bal binnen en met snelle passing kwam de bal bij Curtis Perry. Perry kon de Suns op voorsprong zetten, maar scoorde niet. Havlicek leek de rebound te pakken, maar de bal kwam opnieuw bij Perry, die dit keer niet miste.
Phoenix leidde met 110-109. Havlicek wist kort daarna met een knap schot de Celtics weer op voorsprong (111-110) te brengen en de hele Boston Garden dacht dat de wedstrijd over was, inclusief de spelers van Boston. De Celtics gingen naar hun kleedkamers, maar werden teruggehaald naar het veld door de scheidsrechter. Er bleek namelijk nog twee seconden te spelen. De teams moesten dus nog verder spelen en Westphal maakte direct een technische fout door te vragen om een time-out die er niet was. Boston mocht een vrije worp nemen en maakte deze: 112-110.
Het was een slimme zet van Westphal, want nu kreeg Phoenix de bal halverwege het veld. Met zo weinig tijd op de klok was het bijna onmogelijk om een goed schot te krijgen als vanaf de eigen achterlijn moest worden gestart. Nu was er tijd voor een heroïsche afsluiting. En die kwam ook. Perry passte de bal naar Heard en die wist de buzzerbeater te maken. In plaats van de zege, moest Boston bij een 112-112 stand nog vol aan de bak voor een derde overtime.
Boston had daarin het betere van het spel en kwam op een voorsprong van zes punten: 128 -122. Westphal maakte vervolgens nog vier punten voor de Suns, maar het bleek te laat. De Boston Celtics gingen met een zwaarbevochten, maar o zo belangrijke, overwinning (128-126) aan de haal na een spectaculaire wedstrijd.
De Celtics wonnen daarna ook de zesde wedstrijden van de NBA Finals en kroonden zich daarmee tot NBA Champions 1976. Jo Jo White, die in de vijfde wedstrijd topscorer werd met 33 punten, eiste de Finals MVP op. De zege leverde Boston het dertiende NBA-kampioenschap op.
Reacties