De NBA zou niet de supercompetitie van vandaag zijn zonder de 1984 Draft. De class van Hakeem Olajuwon, Michael Jordan, Charles Barkley en John Stockton veranderde de basketbalwereld. In een vierdelige reeks blikt SportAmerika terug op die historische draft. Deel 3: Hoe Houston ‘tanking’ uitvond voor Hakeem Olajuwon.
Lees hier Deel 1: Hoe de Chicago Bulls bijna Michael Jordan misliepen.
Lees hier Deel 2: Waarom Charles Barkley zich ziet at door Philly.
Internationaal mysterie
Vooraleer internationale talenten de NBA overspoelden, was er Hakeem Olajuwon. Of was het nu Akeem? Toen de atletische center uit Nigeria in 1980 op het Amerikaanse continent landde, werd hij bijna altijd aangesproken als Akeem. De ‘H’ werd namelijk heel zacht uitgesproken, vandaar de verwarring. Het was pas een stuk in zijn rookiejaar dat hij journalisten aanmaande om Hakeem te schrijven. Zijn ouders kwamen namelijk op bezoek en The Dream wilde zijn naam correct in de krant. En Akeem betekent niets in het Arabisch, terwijl Hakeem staat voor ‘wijze man’ of ‘dokter’.
Olajuwon begon pas met basketballen in 1979. Een jaar later later was hij aan de slag met het Nigeriaanse nationale team, in een oefenpartij tegen de Centraal Afrikaanse Republiek. Het was de derde ontmoeting op korte tijd tussen beide teams en de coach van de CAR was ene Christopher Pond. Die was door het ministerie van Buitenlandse Zaken aangesteld om basketball naar het Afrikaanse continent te brengen en was onder de indruk van de kwaliteiten van Olajuwon.
“Hakeem kwam gewoon tot leven als hij basketball speelde” – Christopher Pond in Tip-Off.
Hakeem wilde graag naar de VS en ging bij Pond vragen hoe hij aan een beurs kon geraken. Toen de big man vertelde dat hij slechts zeventien jaar was, trok Pond met Olajuwon meteen naar de Amerikaanse ambassade in Lagos. Nadat het nodige papierwerk in orde gebracht werd, moest Pond een telefoontje plaatsen. Hij had goede contacten met Guy Lewis, coach bij Houston, en Norm Sloan, toen net coach af bij North Carolina State. Pond zou een muntstuk hebben opgegooid, welk kop toonde. Goed nieuws voor Houston, slecht voor NC State. Coach Lewis toonde milde interesse en regelde een visa voor Olajuwon…
Phi Slamma Jammas
“Ik ging hem niet ophalen aan het vliegtuig, maar stuurde gewoon een taxi”, aldus Lewis. “Maar toen hij uit die taxi stapte, bleef hij maar groeien en groeien en groeien.” De coach van de Cougars was verkocht, en Olajuwon kon wel aarden in een ‘wilde’ stad als Houston. Hij garandeerde acht of negen blocks per wedstrijd en ging rondvertellen dat hij een broer genaamd Kaka had, die 7’5″ was. Eerste voorbeelden van zijn humor, die aanstekelijk werkte. “Hij won iedereen meteen voor zich”, aldus Lewis. “En hij was zo schattig. Hij had nog nooit een ijsje of een steak gezien en kon er maar niet genoeg van krijgen. Hij was zo dankbaar.”
Maar zijn ‘snoepwinkelmentaliteit’ leverde Olajuwon aanvankelijk problemen op. Nadat hij zijn eerste jaar moest uitzitten wegens NCAA-regels kreeg hij niet meteen veel speelminuten in 1981-1982. “Hij kende de regels zelfs niet”, stelt Lewis. “Hij speelde vijf minuten en kwam in foutenlast, om nog maar te zwijgen van zijn vele travelling.” Houston bereikte wel de Final Four, maar verloor van North Carolina. Hakeem was boos en ging met NBA-ster Moses Malone aan de slag. “Vanaf zijn tweede seizoen miste hij precies niets meer. Olajuwon domineerde gewoon alles!”, aldus Lewis.
De Cougars maakten van de dunk hun specialiteit, een play die tussen 1967 en 1976 verboden was in de NCAA. Olajuwon en Clyde Drexler zouden hun team de bijnaam ‘Phi Slamma Jammas’ bezorgen vanwege hun spectaculaire plays, en samen door het leven gaan als ‘Mr. Inside’ en ‘Mr. Outside’. “Ik zei tegen Hakeem dat hij de bal nooit mocht dribbelen. Gewoon aanpakken, één stap zetten en dunken”, stelt Lewis.
Houston haalde zowel in 1983 als 1984 de NCAA-finale, maar verloor twee keer. Eerst van het verrassende NC State door een buzzer beater van Lorenzo Charles, daarna van Patrick Ewing en Georgetown. Olajuwon was in de 1983 Finals goed voor 20 punten, achttien rebounds en elf blocks. In 1984 scoorde hij vijftien punten en negen rebounds.
Houston tankt
Olajuwon koos na drie jaar Cougars voor de NBA. Hij vond Houston of Portland aantrekkelijke teams. Bij de Rockets kon hij de ‘Twin Towers’ vormen met Ralph Sampson, bij de Trail Blazers zou hij weer kunnen gaan dunken met Drexler. En beide teams hadden wel wat cap room om te spenderen aan hun mogelijk nieuwe Nigeriaan. Wie als eerste mocht kiezen, werd toen voor het laatst beslist door een coin flip. Die vond plaats op 22 mei en voor de tweede keer op enkele jaren tijd had Houston geluk.
Om tot de twee slechtste teams te behoren, moesten de Rockets wel héél wat forceren. Vandaag noemt men dat ‘tanken’. Hoewel niemand binnen de club het ooit zal toegeven, deden de Rockets er alles aan om de coin flip te halen. Ze verloren veertien van hun laatste zeventien wedstrijden, negen van hun laatste tien en hun laatste vijf. Het meest bekende voorbeeld daarvan was een 129-128 nederlaag tegen San Antonio. De 38-jarige Elvin Hayes speelde alle 53 minuten en deed overal in NBA-land de wenkbrauwen fronsen.
“Ik wilde Hayes de grens van de 50.000 NBA-minuten helpen bereiken” – Guy Lewis
“Er gebeurden vreemde dingen”, aldus Sixers GM Pat Williams. “Er was veel reden tot verdachtmakingen”, liet Blazers-coach Jack Ramsey weten. De Rockets hadden bovendien een kern van talent, met naast Sampson ook Rodney McCray (pick één en drie in 1983) en Robert Reid. Maar nadat het team met een 18-26 record de All-Star Break inging en een pandoering van 29 punten kreeg van de Lakers, besloot het management om alles op Olajuwon te zetten. “De lineups waren gewoon belachelijk”, aldus toenmalig beat writer Fran Blinebury.
De NBA sloeg een mal figuur, want ook andere teams probeerden de eerste pick te vergaren. Waaronder de Bulls, die veertien van hun laatste vijftien games verloren. Meteen na de 1984 draft kwam de board of governors dan ook met de oplossing: de NBA Lottery. De toenmalige zeven teams die de play-offs niet haalden, kregen evenveel kans op de eerste pick. In 1985 waren de New York Knicks het eerste team dat de lottery won en ze kozen Ewing. Met dank dus aan Hakeem Olajuwon…
‘The Dream’
De Rockets speelden even met het idee om Sampson naar de Bulls te traden in ruil voor de derde pick. Daarmee wilden ze Michael Jordan selecteren, om zo een dodelijk duo te vormen met Olajuwon. Maar het voorstel verdween al snel van tafel en de Rockets kozen vol vertrouwen voor de center uit Nigeria die nog maar vijf jaar aan het ballen was. “Dit is het beste dat me ooit al overkomen is”, stelde Hakeem meteen nadat hij de hand van nieuwbakken commissioner David Stern mocht schudden.
Olajuwon tekende in september een zesjarige contract ter waarde van zo’n 6,3 miljoen dollar en de rest is geschiedenis. Hakeem kreeg al snel de bijnaam ‘The Dream’, vanwege zijn onnavolgbare moves rond de basket. Hij vormde zelfs zijn eigen move: de dream shake. De Rockets bereikten al in 1986 de NBA Finals, maar verloren met 4-2 van de machtige Boston Celtics. Na enkele woelige seizoenen kroonde Olajuwon zich in 1993 en 1994 tot Defensive Player of the Year, in 1994 tot MVP en zowel in 1994 als in 1995 tot kampioen. Hij sloot zijn loopbaan af in de top tien qua punten, rebounds, blocks, steals én FG%. Niet slecht voor een man die in college alleen maar wou “donken, donken, donken”.
Foto: Twitter
Hoeveel spelers zijn er eigenlijk met een eigen, naar hun vernoemde, move?
Waar iedereen in mijn tienerjaren (90s) voor een shirt van Jordan koos hangt die van Hakeem nog altijd fier in mijn kast. Mijn jeugdidool.
Leuk om weer eens terug te lezen.
Er zijn er wel een paar. Denk bijvoorbeeld aan de Dirk fadeaway. Maar niet zo uitgesproken als de Dream Shake natuurlijk.
Comments are closed.