Na de (ietwat teleurstellende) trade deadline inmiddels achter ons gelaten te hebben, wordt er door alle volgers van de NBA vol verwachting uitgekeken naar het volgende moment waarin clubs hun teams kunnen versterken met nieuwe krachten, de free agency periode, aanstaande juli. Als de voortekenen kloppen, belooft het een periode vol vuurwerk te worden. Doordat de nieuwe televisiegelden zijn intrede doen, stijgt de salary cap exorbitant met naar verwachting negentien miljoen dollar, waardoor vrijwel alle teams riante financiële mogelijkheden hebben om nieuwe spelers aan zich te binden.
In de komende weken zal SportAmerika alle teams de financiële positie van aankomende zomer in kaart brengen, om een indruk te geven wat er verwacht kan en mag worden van alle franchises. Daarnaast zullen we kijken in hoeverre bepaalde geruchten (Kevin Durant naar Golden State en Al Horford naar San Antonio, bijvoorbeeld) reële scenario’s zijn.
Alvorens we ons vol in de complexe materie die de salary cap heet storten, willen we deze week eerst de tijd nemen om de bij de free agency behorende terminologie nader uit te leggen. Begrippen als restricted free agent, Early Bird rights en cap holds zullen voor sommigen gesneden koek zijn, maar zullen voor een overgrote meerderheid niet direct een belletje doen rinkelen, terwijl het juist woorden zijn die beter inzicht geven in waarom teams bepaalde keuzes maken.
Interessant artikel! Heb zelfs nog een kleine aanvulling op de luxury tax: dit is geen kattenpis. Cavaliers zitten ruim boven de cap. Per dollar die ze boven de cap zitten betalen ze meer dan 3 dollar belasting. (om en nabij) De owner moest dit seizoen dus rond de 65 miljoen dollar ophoesten aan luxury tax. Volgend jaar gaat de cap omhoog, maar Mozgov en Lebron zullen verbeterde contracten gaan tekenen. Dus de verwachting is dat Gilbert (de 286e rijkste man van de wereld) wederom diep in de buidel moet tasten. Luxury Tax is dus absoluut een uitgave die de franchises willen vermijden.
Mooie aanvulling Martijn. Het is ook exact de reden waarom Miami dit seizoen onder anderen Chris Andersen en Mario Chalmers van de hand deed (huzarenstukje van Riley overigens).
Comments are closed.