NBA Analyse: Vooruitblik Free Agency 2016 (1)

Door

rondo

De salary cap
Zoals de meeste Amerikaanse (professionele) sportcompetities kent de NBA een salary cap. Het komt er in het kort op neer dat teams een maximaal bedrag hebben wat ze kunnen uitgeven aan salarissen, wat met afstand de grootste kostenpost is van franchises. De exacte hoogte van het salarisplafond wordt elk jaar op basis van een ingewikkelde formule in de eerste week van juli bepaald. Daar waar teams dit jaar een salary cap hadden van zeventig miljoen dollar, is de voorzichtige verwachting dat hij komend seizoen zal stijgen naar 89 miljoen dollar.

Hoewel je wellicht anders zou vermoeden is het afgesproken salarisplafond geen absolute bovengrens. Dit komt omdat de salary cap in de NBA is dat het een zogenaamde soft cap is. Dat betekent dat teams door middel van een aantal uitzonderingen mogelijkheden hebben (riant) boven het salarisplafond te spenderen.

De uitzonderingen
Er zijn een aantal uitzonderingen waar franchises gebruik van kunnen maken om flexibel om te kunnen gaan met de salary cap.

De belangrijkste en meest gehoorde uitzondering is de zogenaamde Larry Bird Exception, vernoemd naar de voormalige legende van de Boston Celtics. Een ‘eigen’ speler waarvan zijn contract afloopt na drie achtereenvolgende seizoenen niet van team veranderd te zijn als free agent, heeft zogenaamde Bird rights. Dat geldt dus voor spelers die drie jaar of langer uitkomen voor een bepaalde club (zoals Al Horford komende zomer), maar geldt tevens voor spelers die na een aantal jaren trouw dienstverband verhandeld worden naar een andere club. Die spelers nemen de Bird rights mee naar hun nieuwe club, zoals dat bijvoorbeeld voor Nicolas Batum straks het geval zal zijn.

Clubs kunnen spelers met Bird rights het befaamde Maximum contract, variërend van één tot vijf jaar in lengte geven, aanbieden, ongeacht hun financiële ruimte onder het salarisplafond. Het is daarmee een interessante en veelgebruikte optie voor club en spelers.

Naast de Bird Exception zijn nog twee afgeleiden van spelers die korter dan drie jaar onder contract stonden, te weten:

  • De Early Bird Exception. Spelers komen hiervoor in aanmerking wanneer ze twee jaar lang onder contract stonden. Wanneer een team gebruik wilt maken van deze optie, kan het de speler in kwestie een contract geven van maximaal 175% van zijn laatste contract, of het gemiddelde NBA jaarsalaris. Een speler die komende zomer Early Bird rights heeft, is bijvoorbeeld Kent Bazemore.
  • De Non-Bird Exception. Spelers die slechts één seizoen onder contract staan bij hun team, kunnen een contractverlenging krijgen via deze uitzondering, waarbij ze maximaal een salaris van 120% van hun laatste salaris, of 120% van het minimum NBA salaris aangeboden kunnen krijgen, zoals het geval voor Rajon Rondo.

Er zijn ook uitzonderingsconstructies die clubs kunnen hanteren voor spelers die eerder niet onder contract stonden. Een daarvan is de Mid-Level Exception, wat ooit in het leven geroepen is om teams mogelijkheden te geven relatief goedkope spelers binnen te halen, ondanks dat ze boven de salary cap zaten. De MLE  geeft franchises elk jaar de kans om een maximaal bedrag (komend seizoen tussen de 2,9 miljoen en 5,6 miljoen, gebaseerd op de hoeveel financiële ruimte een team heeft) te besteden aan één of meerdere beschikbare spelers.

De Bi-Annual Exception is soort gelijke constructie, maar kan slechts (onder bepaalde voorwaarden) eens in de twee jaar gebruikt worden, en behelst ook een lager bedrag (komend seizoen 2,2 miljoen dollar).

De Traded Player Exception is van toepassing wanneer een speler wordt geruild met een ander team zonder dat daar een evenredig salaris voor terugkomt (bijvoorbeeld bij de ruil van een toekomstig draftpick die nog niet onder contract staat). Het fungeert in wezen als een kredietnota, die binnen een jaar ingezet kan worden bij toekomstige deals.

Een andere uitzondering is de Rookie Exception. Deze kan gebruikt worden om rookies die gekozen zijn in de eerste ronde van de draft een contract aan te bieden, ongeacht of het team boven de salary cap opereert of niet. De maximale waarde van het contract wordt overigens bepaald door de plek waarop een speler gedraft is.

De laatste gangbare (veelgebruikte) mogelijkheid voor teams om spelers binnen te halen is de Minimum Player Salary Exception. Tegenover een minimum (door de NBA bepaald) salaris kan elke free agent vastgelegd worden.

2 Reacties
  1. Martijn Scheeve 8 jaar ago

    Interessant artikel! Heb zelfs nog een kleine aanvulling op de luxury tax: dit is geen kattenpis. Cavaliers zitten ruim boven de cap. Per dollar die ze boven de cap zitten betalen ze meer dan 3 dollar belasting. (om en nabij) De owner moest dit seizoen dus rond de 65 miljoen dollar ophoesten aan luxury tax. Volgend jaar gaat de cap omhoog, maar Mozgov en Lebron zullen verbeterde contracten gaan tekenen. Dus de verwachting is dat Gilbert (de 286e rijkste man van de wereld) wederom diep in de buidel moet tasten. Luxury Tax is dus absoluut een uitgave die de franchises willen vermijden.

  2. Johan Brinkel 8 jaar ago

    Mooie aanvulling Martijn. Het is ook exact de reden waarom Miami dit seizoen onder anderen Chris Andersen en Mario Chalmers van de hand deed (huzarenstukje van Riley overigens).

Comments are closed.

Ook leuk om te lezen