Een collectieve kreet van afgrijzen klonk afgelopen vrijdag door de basketbalwereld. Paul George, de geliefde ster van de Indiana Pacers, kwam bij een routinematige lay-up tijdens een selectiewedstrijd van het Amerikaanse basketbalteam volledig verkeerd terecht. Het gevolg: een op twee plekken gebroken onderbeen, en een dikke streep door zijn WK.
Road to recovery
Niet alleen dat, George kan waarschijnlijk ook alle plannen voor komend seizoen in de ijskast leggen. De verwachting is dat hij negen tot twaalf maanden is uitgeschakeld. Omdat er geen details zijn prijsgegeven over de precieze aard van de blessure blijft dit giswerk, maar de meeste journalisten veronderstellen dat George zijn onderbeen op een lelijke manier heeft gebroken.
Het gevolg daarvan is in eerste instantie een moeilijk operatie. Will Carroll, blessurespecialist van Bleacher Report, schreef een uitgebreide uiteenzetting over het herstelproces. De belangrijkste boodschap: als de botten al goed op elkaar zijn gezet door de chirurg, duurt het nog maanden voordat het been weer enigszins belastbaar is.
Vanaf dat punt kan George dus weer beginnen met basketbalspecifieke trainingen. Krachttraining, sprinttraining, sprongen: het zal moeten wachten. En wedstrijdritme opbouwen kan pas op het moment dat het gevoel terug is in zijn vingers, en de conditie verbeterd is. Aangezien de play-offs al op 18 april 2015 beginnen, is het met andere woorden een klein wonder als George nog in actie komt.
Coach K right after Paul George’s surgery. What a moment. pic.twitter.com/6mp5cfw9V6
— Chris Palmer (@ChrisPalmerNBA) 3 augustus 2014
Sportieve klap
Dat is in de eerste plaats natuurlijk een klap voor de sportieve ambities van George, maar het is ook pijnlijk voor zijn team, de Indiana Pacers. De franchise van general manager Larry Bird kroonde zich vorig seizoen tot kampioen van de Eastern Conference, en George was dankzij zijn scorende en creatieve vermogen een van de sterkhouders.
De andere grote naam bij de Pacers was Lance Stephenson. De 23-jarige guard had cijfermatig gezien een van zijn beste seizoenen vorig jaar. Gemiddeld 13,8 punten per wedstrijd, 7,2 rebounds en 4,6 assists. Op de ranglijst van de Most Improved Players moest hij alleen Goran Dragic (Phoenix Suns) voor zich dulden.
Stephenson vertrok echter kort geleden met redelijk wat stampij naar de Charlotte Hornets, en George is nu zodanig geblesseerd dat het nog maar de vraag is of hij überhaupt een basketbal zal aanraken komend seizoen. Bird zal zich daarom ongetwijfeld hebben vervloekt dat hij Stephenson heeft laten gaan.
Play as a team
Toegegeven: ook zonder grote namen kunnen NBA-ploegen zich redden in de moordende competitie. De standaard van de spelers is in het Amerikaanse basketbal namelijk simpelweg enorm hoog. Een zogenaamd middelmatige ploeg als de Milwaukee Bucks is nog altijd van wereldklasse. En ook een op het oog zwak team kan winnen van een sterrenvehikel als de Miami Heat. Fantastische spelers maken nog geen sterk team, zo simpel is het nu eenmaal.
Ook zonder dragende krachten George en Stephenson hebben de Pacers prima spelers. Veteraan David West, bijvoorbeeld, die in de 80 wedstrijden die hij afgelopen seizoen speelde ook 80 keer in de basis begon. Een bijna 34-jarige, gepokte en gemazelde basketballer die afgelopen jaar cijfermatig nog vooruit is gegaan. In jaren is zijn driepunts-schotpercentage niet zo hoog geweest. Alleen in seizoen 2009/2010 gaf hij meer assists dan in 2013/2014.
Ook Roy Hibbert is een grote meneer in Indiana. Ruim 130 kilo zwaar, 2 meter 18 lang: een beest van een basketballer die driekwart seizoen lang de rots in de branding was van de Pacers, en eigenlijk alleen in de play-offs haperde. Ook George Hill is absoluut geen slechte basketballer – iemand die in februari nog zijn beste wedstrijd ooit speelde met 37 punten, 9 rebounds en 8 assists.
En hoewel onwaarschijnlijk, is er ook nog een kans dat het wegvallen van Stephenson positief uitpakt. Niet alleen lag Stephenson slecht in de groep – hem werd meermaals verweten een te groot ego te hebben – en zou de teamdynamiek nu kunnen verbeteren, maar ook laat de geschiedenis zien dat de Pacers ook zonder grote sterren tot veel in staat zijn. In 1999 verloor Indiana vedette Antonio Davis, maar onder leiding van coach Larry Bird kwam de ploeg wel in de NBA Finals. Als je maar speelt als een team is alles mogelijk.
Hart en ziel
Historische perspectieven als deze, en cijfermatige analyses als die van basketbalwebsite FiveThirtyEight, weten de angel weliswaar uit de situatie te halen, maar ze missen één belangrijk aspect: het feit dat Paul George het hart en de ziel van het team is. Niet voor niets spreekt Wikipedia van de ‘Paul George-era‘. Sinds hij in 2010 werd gedraft, is de club stilletjes veranderd.
Het team uit Indianapolis was namelijk jarenlang niet sexy. Je zou kunnen zeggen dat ‘Pacers’ een scheldwoord was sinds de ‘Malice at the Palace’ in 2004 en het afzwaaien van Reggie Miller in 2005: middelmatige prestaties, geen toonaangevende spelers, een stroef draaiend team. Maar sinds George zijn intrede nam in de Bankers Life Fieldhouse, is langzaam maar zeker een frisse wind gaan waaien.
Eindelijk was er weer een speler voor wie de fans naar het stadion kwamen. Eindelijk een waardige opvolger voor de legendarische nummer 31, die 18 jaar lang de harten in Indiana sneller deed kloppen. De Hoosiers hadden weer een jersey die ze en masse aanschaften: die van Paul George.
De ziel van Indiana
De 24-jarige George is naast een talentvolle basketballer met een verfijnde, vloeiende tred en techniek namelijk ook een prettig mens. Hij heeft geen enorme sterallures zoals sommige andere grootheden in de NBA. Waar collega Lance Stephenson een ego wordt verweten, blijft George met beide benen op de grond. Hij is daarmee de belichaming van de ziel van Indiana; een staat vol mensen die down to earth zijn en zich niet gek laten maken.
En zonder de ziel van het team wordt het, ongeacht de cijfers en historische analyses, simpelweg moeilijk om te schitteren. There simply is no soul without Paul. Ja, de Chicago Bulls wisten ook een nieuwe ploeg te bouwen zonder hun geblesseerde point guard Derrick Rose. En ja, de Pacers zullen ook wel iets verzinnen. Ze moeten wel – maar totdat George terugkeert zal het meer een groep individuen zijn dan een team. En zal de vlam in Indiana wat zwakker branden.
Niet klein te krijgen
Belangrijker dan al deze mogelijke sportieve consequenties voor de Pacers is natuurlijk de gezondheid van George zelf. Gelukkig is de 24-jarige basketballer zelf positief gestemd. “Dank voor alle liefde en steun, iedereen”, twitterde George op 2 augustus, na afloop van zijn operatie. “Het gaat goed, en ik kom sterker terug dan ooit.”
Thanks everybody for the love and support.. I'll be ok and be back better than ever!!! Love y'all!! #YoungTrece
— Paul George (@Yg_Trece) August 2, 2014
De Indiana Pacers zijn het hart en ziel van hun team dan wel kwijt voor onbepaalde tijd, maar gelukkig klopt het hart van George nog altijd voor zijn Indiana, en is zijn ziel weerbarstig. Hem krijg je niet zomaar klein. Gelukkig niet.
Foto: Getty Images
Mooi artikel.
Ik vraag me wel af hoe ver een team komt met West en Hibbert als sterspelers. Wie gaat naast West de punten maken? Stuckey? Scola?
Zou de regerend kampioen van de Eastern Conference in het slechtste geval zelfs de play-offs kunnen missen?
(Cavs, Bulls, Heat, Hornets, Raptors, Wizards, Hawks, Knicks/Pistons/Nets) Ik denk het wel.
Eastern is m.i. nog steeds zwak genoeg om het met het huidige team van de Pacers te halen, zelfs met een losing record.
pacers worden volgend seizoen niks!
Gezien de zwakte van de East en de defensieve sterkte van de Pacers zal dit team nog steeds meedoen voor een plek in de play-offs. Zie ze een beetje als de Bulls zonder Derrick Rose, alleen iets minder sterk. Dus ergens tussen 6 en 8 in de East.
Comments are closed.