Sinds Deron Williams, Carlos Boozer en coach Jerry Sloan weg zijn uit Utah loopt het allemaal niet zo lekker bij de Jazz. Het team dat gevestigd is in Salt Lake City zat de laatste jaren in het gevreesde niemandsland van de NBA: gemiddeld zijn. Soms haalden ze net play-offs, en soms, zoals vorig jaar haalden ze die net niet. Maar altijd wonnen ze ongeveer net zoveel partijen als dat ze verloren. Het niemandsland is van de ene kant veilig als eigenaar want het brengt weinig risico’s met zich mee. Aan de andere kant betekent dat ook dat het weinig winst en succes oplevert. Het niemandsland is een sleur waar moeilijk uit te komen is. Want wie verhuist uit niemandsland, moet helemaal opnieuw beginnen en dat risico gaat tegen alles in dat je normaal deed. De Utah Jazz besloten deze zomer die gok te wagen.
Afgelopen seizoen
Die gok lijkt op dit moment de juiste keuze. De Jazz waren vorig jaar vooral een team dat iedereen de hele tijd vergat. Zo’n team dat consequent van de slechte teams won en net zo consequent van de goede teams verloor. Onder leiding van Al Jefferson en Paul Millsap deden de Utah Jazz vorig seizoen lang mee om een plaatsje in de play-offs van de Western Conference. Pas in de laatste wedstrijden staken de Lakers hen voorbij en grepen de laatste plek voor de neus van de Jazz weg. Het erge was dat die strijd met de Lakers het enige spectaculaire was aan het seizoen van de mannen van coach Tyrone Corbin. Het was ook de druppel die de emmer deed overlopen. In Utah beginnen ze dit jaar overnieuw . Overigens ook met een nieuw scorebord. De legendarisch Jumbotron werd deze zomer gedemonteerd.
Spelerswijzigingen
Wie wil weten hoe verhuizen uit niemandsland gaat moet maar even de huidige spelersgroep van de Utah Jazz vergelijken met de groep die vorig jaar net iets meer wedstrijden won dan verloor. Slechts de helft (!) spelers die vorig jaar in Utah speelde, doet dat dit jaar nog steeds. Vooral op de forward-centerpositie is er nogal wat veranderd. De contracten van topscorers Millsap en Jefferson werden niet verlengd en daarmee krijgen jonkies Enes Kanter en Derrick Favors de kans om zichzelf te bewijzen.
De verwachtingen zijn hoog. Zowel Kanter als Favors hebben glimpen laten zien van hun immense potentie en ook de cijfers per 48 minuten laten zien dat de jonkies klaar zouden moeten zijn voor een grotere rol. Op de guard-positie werd afscheid genomen van bewezen NBA-spelers als Mo Williams en Randy Foye, en daar kwamen rookie Trey Burke (die Michigan naar de finale van March Madness hielp) en een grotere rol van Alec Burks voor terug. Marvin Williams speelt er nog en Gordon Hayward zal net al vorig seizoen zijn minuten maken op zowel de forward als guard-positie en er kwam verder nog versterking in de personen van onder mer Brandon Rush, Richard Jefferson en Andris Biedrins. Vooral die laatste heeft eerste hand kunnen ervaren hoe goed Favors kan zijn.
Conclusie:
Het zou zo maar kunnen de Utah dit coach Corbin de jongste starting five in de NBA opstelt. Burke, Burks, Hayward, Favors en Kanter zijn allemaal jonger dan 23 jaar en dat brengt risico’s met zich mee. De Jazz zullen dit jaar waarschijnlijk dan ook niet al te veel winnen, maar wel in veel wedstrijden meestrijden om de overwinning. Uiteindelijk kan dat zomaar een leuke pick in de loaded draft van dit jaar op leveren, geen slechte bijkomstigheid voor een team met zo’n jonge en in potentie sterke spelersgroep. Het zal gaan met flink wat ups en downs. Maar in ieder geval zijn ze in Utah weg uit het niemandsland van middelmatigheid. Vanaf nu kunnen ze weer vooruit kijken in het voorgebergte van de Rocky Mountains, en dat is alweer een tijdje geleden.
NBA 2013-2014 preview: 30. Orlando Magic / 29. Charlotte Bobcats / 28. Cleveland Cavaliers/ 27. Phoenix Suns / 26. New Orleans Pelicans / 25. Sacramento Kings / 24. Washington Wizards / 23. Detroit Pistons / 22. Minnesota Timberwolves / 21. Portland Trail Blazers / 20. Philadelphia 76ers / 19. Toronto Raptors / 18. Dallas Mavericks
Foto: Getty Images
Reacties