Voor diegene die wekelijks een gokje willen wagen op de wedstrijden in de NFL, hetzij via Sport Amerika’s Football Pool dan wel voor het echte geld, maar natuurlijk ook voor alle gewone NFL fanaten, de rubriek Met de Billen Bloot – een vooruitblik op de wedstrijden van het weekend. Een vooruitblik is natuurlijk niet compleet als er geen voorspelling voor de uitslag op volgt. Dus die geven we ook maar meteen weg. Doe er je voordeel mee, of niet. Sport Amerika staat natuurlijk niet garant voor de resultaten; Nostradamus is al even dood.
De wild-card ronde was een rustig weekend totdat het zondag namiddag werd en Tebow deed wat alleen hij kan: de hele wereld in ongeloof doen toekijken. De Broncos wonnen van de Steelers en zorgden daarmee voor de grootste verrassing van het weekend en misschien wel de gehele playoffs, save een mogelijke vroege uitschakeling van de Packers. Dat terwijl het weekend nog wel zo rustig was begonnen met de degelijke maar niet bijster spectaculaire winst van Houston op de Bengals. Dat de Texans met hun waslijst aan blessures voor het eerst in hun bestaan een playoff wedstrijd wonnen was niettemin erg knap. Arian Foster en, surprise, Andre Johnson waren de voornaamste wapens van Houston, die in rookie QB TJ Yates een effectieve game manager hadden. Het spektakel op de zaterdag kwam uiteindelijk van de plek waar het ook van verwacht werd: de Super Dome in New Orleans. De Saints en Detroit Lions maakten er een alleraardigst aanvalsfestijn van en uiteindelijk ging Drew Brees met de eer van de overwinning strijken. De Lions, en zeker Matthew Stafford en zijn lange afstandsraket naar Calvin Johnson, presteerden uitstekend maar vergaten halverwege de wedstrijd les 1 van het handboek ‘hoe de Saints en Drew Brees te verslaan’: maak er geen touchdown gala van, want dan verlies je.
Die regel had eigenlijk ook, hoewel in mindere mate, opgeld moeten doen voor de New York Giants in hun wedstrijd tegen de aanvallend sterk geachte Atlanta Falcons. Dat liep dus even anders. De Falcons scoorden welgeteld 2 hele punten en dat ook nog eens via een safety voor intentional grounding in de eigen end zone door Eli Manning. De Falcons offense scoorde dus eigenlijk helemaal geen punten en dat mogen Matt Ryan, Roddy White en vooral Michael ‘overrated is an understatement’ Turner zich zeker aanrekenen. Maar de echte verklaring voor de onmacht van Atlanta lag natuurlijk bij de monsterlijke defensie van de New York Giants. Justin Tuck, Jason Pierre-Paul, Osi Umenyiora en consorten gaven een zelden vertoonde demonstratie weg, met als absoluut hoogtepunt de 2 zwaar indrukwekkende stops op fourth & short. Opeens kunnen de Giants de rol spelen die dit postseason eigenlijk voor de Chicago Bears was weggelegd, voordat Caleb Hanie een bomaanslag pleegde op Soldier Field; als nemesis van de Green Bay Packers.
De score van vorige week: 2-2. Totaalscore: 98-51.
New Orleans Saints @ San Francisco 49ers
De New Orleans Saints beschikken over de meest dodelijke aanval van de gehele NFL en er is geen enkel team buiten Green Bay wat een shoot-out tegen Drew Brees kan overleven. Mits de Saints aantreden in de Super Dome en niet spelen tegen een buitengewoon sterke defensie. De wedstrijd van zaterdag tegen de 49ers voldoet in het geheel niet aan deze voorwaarden. De 49er defense is misschien wel de beste in de hele NFL en San Francisco geniet bovendien home field advantage. Een niet te onderschatten factor, zeker voor de vloeiende New Orleans running game, is het feit dat de wedstrijd gespeeld wordt op gras in plaats van op het kunstgras dat de Saints gewend zijn. Alle ingrediënten lijken dan ook aanwezig voor een ‘Perfect Storm’ tegen de Saints.
Het is wellicht te gemakkelijk om de uitzonderlijk effectieve Saints offense exclusief af te doen als een kind van de veel bekritiseerde combinatie kunstgras en Dome. Drew Brees krijgt tegen San Francisco in elk geval de uitgelezen kans te bewijzen dat de Saints meer zijn dan zo’n indoor wonder op kunstgras. De 49ers zijn met de terugkeer van Patrick Willis immers op volle oorlogsterkte en hebben bovendien een week rust gehad. Dan is er ook nog het fenomeen Jim Harbaugh, de aanstaand ‘Coach of the Year’. Harbaugh haalt het allerbeste, and then some, uit zijn spelersgroep en laat, als klap op de vuurpijl, Alex Smith op een franchise QB lijken. De man heeft gewoon een gave. Omdat New Orleans de consensus favorite is hebben de 49ers alles te winnen; exact de positie waar Harbaugh’s mannen zich graag in bevinden. Het zal voor de liefhebber pijnlijk zijn om de droom van een Packers-Saints NFC Championship Game in duigen te zien vallen, maar de San Francisco 49ers hebben daar heel hard maling aan. 49ers over Saints: 27-24.
Denver Broncos @ New England Patriots
Tim Tebow had zondag een boodschap voor alle non-believers; ‘you better start believing’. Voor een zogenaamd matig werpende quarterback waren Tebow’s lange passes tegen de befaamde Steelers secondary immers verdomd effectief. Natuurlijk, Ryan Clark werd node gemist door Pittsburgh en ook de blessures van Big Ben en LaMarr Woodley hakten erin, maar dan nog. De Broncos leverden simpelweg een fantastische prestatie en dat zette Tebow op een voetstuk waarvan het voor hem niet makkelijk aflazeren is. Zeker niet wanneer de eerstvolgende opponent de lachwekkend slechte Patriots defense is.
Daarmee wil ik niet zeggen dat de Broncos de Patriots gaan verslaan, want dat lijkt me sterk. Maar een strafexpeditie voor Tebow’s Broncos wordt het ook allerminst. Bill Belichick zal een stuk verstandiger zijn dan Pittsburgh’s Dick LaBeau in het bespelen van de play-action heavy offense van Denver. LaBeau vertrouwde erop dat zijn cornerbacks de klus zoveel mogelijk 1 op 1 konden klaren, maar Tebow strafte dat genadeloos af. De downfield bombs van Tebow tegen de Steelers zullen we zaterdag echter niet zien, alleen al omdat Belichick juist níet kan vertrouwen op zijn cornerbacks (die stuk voor stuk desastreus slecht zijn) en ten alle tijden diepe ondersteuning door de safeties zal benadrukken. Aan de offensive line en de linebackers vervolgens de taak om de Denver running game en de slant route receivers zoveel mogelijk te beperken. Iedere stop voor de Patriots zal een overwinning op zich zijn, want met de bal in de handen van Tom Brady stapelen de scores zich snel op. Zeker met Rob Gronkowski, Wes Welker en Aaron Hernandez als primary targets. New England’s ontzettend veelzijdige en explosieve offense moet dan ook het verschil maken tegen de Broncos. Patriots over Broncos: 28-17.
Houston Texans @ Baltimore Ravens
De Houston Texans zouden een fantastische opponent van de Baltimore Ravens zijn geweest als Matt Schaub en Mario Williams fit waren geweest. Maar dat zijn ze niet, zoals inmiddels genoegzaam bekend is. Daardoor moet Houston het doen met TJ Yates op QB en dat staat tegen de formidabele Ravens defense zowat gelijk aan een doodsvonnis. Het helpt natuurlijk dat Yates weer diep kan gooien op Andre Johnson, die wonderbaarlijk hersteld lijkt van wat een eindeloze (hamstring)blessure leek. Ook voor Arian Foster en Ben Tate, het tweekoppige running monster van de Texans, maakt dat het halen van yards een stuk makkelijker. De Ravens zullen immers altijd rekening moeten houden met een diepe bal op AJ, waardoor de Texans met wat play action altijd de mogelijkheid houden een doorbraak te forceren middels de running game.
Die doorbraak moet dan wel gecreëerd worden tegen de op 1 na (San Francisco) beste run defense in de NFL. De Ravens laten gemiddeld onder de 100 rushing yards per wedstrijd toe (92.6) en slechts 3.5 yard per poging. Als we kijken naar de namen die de Baltimore defense vormen dan zijn die cijfers natuurlijk niet vreemd. Ray Lewis, Terrell Suggs, Haloti Ngata en Ed Reed; ze behoren stuk voor stuk tot de absolute top op hun positie, hoewel Lewis langzaamaan zijn leeftijd laat zien. Voor deze mannen is het te hopen dat Joe Flacco met het juist been, en zonder snor, uit bed stapt zondag. Flacco wisselt geniale momenten af met beginnersfouten en is ook in zijn 4e seizoen nog altijd niet de volledig betrouwbare QB die de Ravens zo nodig hebben voor een serieuze gooi naar de Super Bowl. Voor Flacco zijn deze playoffs de kans om te laten zien dat hij dat wel kan zijn. Met Ray Rice altijd beschikbaar voor de hand-off en downfield targets als Torrey Smith, Anquan Boldin en Lee Smith, komt iedere vorm van aanvallende ineffectiviteit van de Ravens op het bordje terecht van Flacco, zoals het hoort. Joe, het is tijd om het eindelijk eens waar te maken. Ravens over Texans: 31-14.
New York Giants @ Green Bay Packers
Saints @ 49ers is natuurlijk een topwedstrijd, maar ik verheug me eigenlijk nog meer op de Giants tegen de Packers. Beide wedstrijden hebben grote overeenkomsten in de zin dat het ontmoetingen betreft tussen twee tegenovergestelde spelopvattingen: lockdown defense vs. blitzkrieg offense. Voor de Giants geldt dat de winst dus te behalen is door subliem defensief spel. Voor de Packers is het simpeler: blijven doen wat ze dit seizoen vrijwel continue hebben gedaan en een plek in de NFC Championship Game is theirs to lose.
Na de zeer indrukwekkende (qua defense) overwinning op de Falcons is het allemaal weer hosanna in New York en dat is ze allemaal gegund, maar laten we niet overdrijven. Dit is hetzelfde Giants team dat in week 16 kansloos verloor van de Redskins nota bene. Natuurlijk, de playoffs zijn wat anders dan het reguliere seizoen maar het helpt wel de kansen van de Giants tegen de Packers in het juiste perspectief te plaatsen. Die kansen zijn namelijk beperkt. De Packers zijn het beste team ter wereld, de Giants verre van. Hoe ontzettend sterk de Packers zijn werd nog eens bevestigd door de sublieme shoot-out tegen de Detroit Lions in week 17, onder leiding van backup QB Matt Flynn. Waar velen in de wonderlijke stats van Flynn een ‘reality check’ zagen voor wat betreft de genialiteit van Aaron Rodgers, is het mijns inziens vooral het ultieme bewijs van de intrinsieke kwaliteiten van de gehele offense van Green Bay. Rodgers is daarvan de onmisbare generaal die het niveau naar ongekende hoogten tilt.
Rodgers afstoppen is dan ook niet hetzelfde als Matt Ryan lamleggen. Ook al is de offensive line van de Packers banged-up zegt dat niets over de effectiviteit van Rodgers. Hij is outside the pocket misschien zelfs nog wel gevaarlijker. De Giants doen er goed aan de tape van de Packers’ divisional round overwinning van vorig jaar op de Falcons nog eens na te kijken. Ook toen was Green Bay gedecimeerd door blessures en was de offensive line amper in staat stand houden tegen de Atlanta blitz. Het deerde Rodgers geen moment. Hij liep slim upfield in de pocket, verliet de pocket wanneer die om hem heen in elkaar stortte, spinde weg van een aanstormende defensive end, hield de blik downfield en vond altijd wel ergens Greg Jennings, Donald Driver of Jordy Nelson. Op Lambeau Field zal het zondag niet anders zijn. Packers over Giants: 34-20.
Reacties