Wanneer was het ook al weer? Ergens begin januari, meen ik. De Cleveland Cavaliers waren bij de Los Angeles Lakers zojuist ingemaakt met 112-57, en LeBron James kon het niet nalaten om via het onvolprezen Twitter een sneer uit te delen.
Crazy. Karma is a bitch. Gets you every time.
Geloof het of niet, maar niets wat de gemoederen in de VS momenteel zo bezighoudt als de complete meltdown van Lebron James. Tuurlijk, de Mavericks worden geprezen en Nowitzki geloofd, maar LBJ is (nog steeds) het gesprek van de dag. Persoonlijk kan ik me ook niet heugen dat het falen van een sportman zo werd bejubeld als de teloorgang van James en zijn Heat de afgelopen week.
Goed, de media zijn kritisch, maar de wijze waarop het publiek in sports bars en op talk radio over hem tekeer gaat, grenst aan regelrechte haat. Geloof me, het verklaren van de Dallas Mavericks tot Honory Ohioans (illustratie) door de gouverneur van Ohio, is uitermate ludiek in vergelijking met de stortvloed aan haat die James momenteel over zich krijgt uitgestort.
,,Ik denk dat LeBron James sinds zondag meer wordt gehaat dan OJ Simpson”, opperde een beller dinsdag op een radiostation. De twee hosts wilden er aanvankelijk fors tegenin gaan, maar na een moment van bezinning, konden ze niet anders dan de luisteraar gelijk geven. Ja, misschien wordt LBJ momenteel meer gehaat dan de aangenomen moordernaar van Nicole Brown en d’r vriendje.
Waar die haat vandaan komt? Toch niet het feit dat hij tijdens drie opeenvolgende NBA finals in het vierde kwart zijn ware ik toonde? De zelfbenoemd King die, getooid met tatoeages als Chosen One en Witness History, en die na The Decision, tijdens een wanstaltige liveshow, het Amerikaanse publiek minstens zeven NBA-titels beloofde, die LBJ dus, die op het moment supreme, trillend als een riet en hot potato spelend, bleek bevangen door acute plankenkoorts?
Voor wie het nog niet doorhad: holle arrogantie is irritant. Constant impliceren dat je jezelf de beste vindt, maar vervolgens niet thuisgeven, wekt wrevel.
Lang had hij zijn rug recht gehouden tijdens al die persconferenties waar de ene na de andere kritische vraag in zijn richting werd geslingerd. Maar na de nederlaag in Game 6 kon-ie zich niet langer inhouden. Ik ben lekker rijk, en iedereen die tegen mij is is een sukkel, zei hij, vrij vertaald. Het was na de Decision, de Karma-tweet, ‘de verkoudheid van Dirk’ en ga zo maar door z’n zoveelste uitglijder.
Het is de typische reactie van iemand die al vanaf zijn dertiende in de watten wordt gelegd en schouderklopjes krijgt, en die tot op de dag vandaag door zijn enorme posse wordt vereerd als de Koning die hijzelf pretendeert te zijn. Ja, William Wesley alias Worldwide Wes probeerde een jaar geleden wat tegengas te geven, waarna hij prompt uit de entourage werd geknikkerd. Ophoepelen. Wat denk je wel.
Toch lijkt een hartgrondig tegengeluid de enige remedie om het talent dat iedereen in hem ziet tot wasdom te laten komen. Iemand die hem duidelijk maakt wanneer wat en juist wat niet te zeggen. En wellicht dat degene hem dan ook eens duidelijk zou kunnen maken dat-ie ‘ns aan z’n zwakke punten moet gaan werken. How about a mid-game and a post, LeBron? Dat je graag in ’t krachthonk ligt en een aardige driepunter in je repertoire hebt, weten we nou wel.
’n Schone taak voor Pat Riley, dunkt me. Die heeft het charisma en de staat van dienst die vereist is voor een broodnodige interventie.
Edoch. Mocht het lukken, dan niet eerder dan juni volgend jaar. Een magistraal regulier seizoen is namelijk niet voldoende. Noch een fenomenale playoffs. Nee, LeBron James zal het moeten laten zien in de Finals. Moeten opstaan aan het slot, de zaak overnemen als de overwinning op het spel staat.
En wie weet is z’n Karma hem tegen die tijd ook weer goed gezind.
Foto: thecampussocialite.com
Reacties