ING: Miami’s teamspirit

Door

ing600

Op deze plek bespreken Ingmar Meijer en Eva Gerritse wekelijks op nonchalante wijze de gebeurtenissen in de Amerikaanse sportwereld. Wat was opvallend, interessant, geinig of juist bloedserieus? ING houdt je op de hoogte.

He Miss G.,

We kunnen wel stellen dat we nu een series hebben! Miami Heat heeft vannacht orde op zaken gesteld. De ploeg van Erik Spoelstra sleepte eigenlijk een heel simpele ‘W’ binnen. Maar hebben we een nieuw Miami gezien?

San Antonio Spurs v Miami Heat - Game TwoKing James was qua score opnieuw niet echt dominant, al mag je z’n ‘halt Tiago’ natuurlijk zien als HET statement van deze overwinning. Ik denk voor ’t eerst sinds het jaar kruik dat niet een van de Drie Grote Basketballers zich topscorer van de Heatles mocht noemen. Mario Chalmers was met negentien punten de grootste veelvraat. Bronnie zelf was goed voor zeventien punten; z’n op een na laagste score ooit in de playoffs! Bosh en Wade noteerden twaalf en tien punten en Mike Miller en Ray Allen leverden beiden met negen punten een waardevolle bijdrage.

Miami als (effectief) team in plaats van leunen op de kunsten van LeBron! WTF! Wie had dat ooit gedacht? Is dit het succesvolle strijdplan?

——

Hi Ing,

Goed nieuws voor de Heat dat Wade en Bosh weer meedoen en dat Chalmers het netje raakt. Maar ondanks dat ‘ie ‘maar’ 17 punten maakte, was LeBron voor mij gewoon de grote baas van Game 2. Als het scoren even niet lukt, zorgt hij ervoor dat zijn teamgenoten de punten kunnen maken (zeven assists), pakt acht rebounds en trakteert ons op een briljant defensief optreden. Dat zijn block op Splitter hét moment van de wedstrijd was, zegt genoeg.

En de Spurs blijven een team. Als ze falen, doen ze het met z’n allen. Ik hoop dat coach Pop nog een paar goede speeches in huis heeft. En als Duncan, Ginobili en Parker morgen gewoon weer scherp zijn dan heb ik er wel vertrouwen in. Drie games op rij met thuisvoordeel. Daar moeten er toch minstens twee van gewonnen kunnen worden?

——

Woensdag barst de strijd om de Stanley Cup los. Ogenschijnlijk eenvoudig leken de Boston Bruins (toch weer Beantown in ING, hé) zich voor de finaleseries te plaatsen. Chicago Blackhawks is hun opponent. Gezien het verloop van de reguliere competitie horen de ijshockeyers uit Chi-town hier ook te zijn. Zij streakten als de Miami Heat. Maar goed, er zijn wel meer teams geweest die heersten als Koning Winter in Lapland en uiteindelijk naar een paar lege handen moesten staren. Zijn de Hawks favoriet in deze eindstrijd of is de Bostonian sweep bewijs genoeg dat zij als ‘de te kloppen equipe’ deze tweestrijd ingaan?

——

New York Rangers v Boston BruinsIk heb vroeger ook wat woensdagmiddagen geijshockeyd (ja, echt), op de lokale ijsbaan met de jongens uit de buurt. We speelden altijd zonder keepers, want niemand wilde in de goal. Stilstaan op het ijs en wachten tot de puck op je afvliegt, daar had geen van ons zin in. Ik heb daardoor nu extra ontzag voor keepers in de NHL. Helemaal als ze een hoofdrol spelen, zoals Tuukka Rask, de goalie van de Bruins. De pucks komen met 150 kilometer per uur op hem af en hij plukt ze uit de lucht alsof het niks is. In die sweep tegen de – normaal veel scorende – Penguins kreeg de Fin bovendien maar twee goals tegen. Tuukka Rask is mijn held van deze play-offs. En hij zou zo maar eens de held van dit NHL seizoen kunnen gaan worden. 

——

Wat was jouw meest memorabele MLB-moment van afgelopen week? De twintig innings-overwinning van de Marlins op de Mets – om het een dag later nog ‘ns dunnetjes over te doen in tien? Oh ja, er passeerde ook nog een naderend mega onthullend dopingproces de revue. Of dat Andrelton Simmons en Roger Bernardina de beste verdedigers waren van de maand mei? Of een van de vele walkoffs, waaronder een van Big Papi – die ik maar weer omdoop in Big Klappi, die deze honkbalweek rijk was?

Mijn eigen keuze is Yasiel Puig. Die de ‘g’ beter in een ‘n’ kan veranderen, want hij sloeg alles in puin de afgelopen week. De Dodger heeft zich harder gemeld dan de oerknal in The Big Show.  Zeven wedstrijden, dertien hits, waaronder vier niet onbelangrijke bommen van homers. Die hoeft geen visitekaartjes meer te laten drukken, hoor. Goeie god, zeg…

——

Ik las deze week een wijs stukje over de doping perikelen. Laten we daar vandaag maar niet te lang bij stilstaan. Als Tony Bosch zijn verhaal vertelt dan komen alle smerige details waarschijnlijk vanzelf tot ons. 

Atlanta Braves v Cincinnati RedsMijn stem gaat naar Simmons. Naast de mooie uitverkiezing van ESPN, sloeg hij een walk-off double in de tiende inning tegen de Pirates. Game winner!

Nog een minder leuk nieuwtje. In september hadden we het over Brandon McCarthy toen hij door een bal tegen zijn hoofd een schedelbreuk opliep. Hij is daarvan hersteld, maar kreeg dit weekend plotseling een hersenbloeding. Hij lijkt er gelukkig goed vanaf te komen, maar het blijft eng.

——

Voordat ik doei zeg, nog even dit: Jason Kidd zou zijn trainingspak direct willen verruilen voor de driedelige versie. Hoe reëel is ’t dat de zojuist gestopte pointguard aan de slag kan als hoofdcoach bij de Brooklyn Nets?

Tot over een sportweek!

Groet Ing

——

Kidd laat er geen gras over groeien. En waarom zou hij ook onderaan de trainersladder beginnen? We hebben het wel over Jason Kidd, één van de slimste basketballers uit de league. Kidd is de enige speler van wie ik met zekerheid durf te zeggen dat hij een geweldige hoofdcoach zal zijn. Ik zeg: doen.

 Adios! Eva

Ook leuk om te lezen