NEW YORK – 2013 was, laten we eerlijk zijn, geen jaar om heel erg trots op te zijn in de Amerikaanse sport. Er waren hoogtijdagen, maar er was nog veel meer schandaal, rumoer en verdere afkalving van idealen en voorbeeldfuncties.
De sporters bleken zoals nooit tevoren ontvankelijk voor egoïsme, bedrog en zelfs criminaliteit. Aaron Hernandez en Alex Rodriguez werden bij uitstek verguisd. En dan hebben we het nog slechts over de mannen van wie de namen met een A beginnen. Het was zo’n soort jaar, waarin de helden weinig heldhaftig bleken en wij als bewonderaars van de Amerikaanse sport weer een heel pak illusies armer werden. En dat terwijl de sport zelf het geld koortsig bleef ophopen, veelal gesubsidieerd door steden die in elkaar dreigden te donderen en het geld eigenlijk onmogelijk konden missen.
Maar aan dit alles is wat te doen. Amerika heet het mekka van het kapitalisme te zijn, maar topsport wordt zwaar door de overheid ondersteund. Zoiets bestaat in Europa niet in deze mate. Sterker nog, de Europese Commissie doet nu onderzoek naar de Spaanse voetbalclubs die staatssteun kregen. Toch ontving bijna elke Amerikaanse profclub met een eigen stadion een flinke zak centen van hun stad, die een mes op de keel kreeg. Kwam het er niet, dan zou een andere stad ze graag hun stadion geven, wordt er altijd maar weer gedreigd. En dus kan de belastingbetaler dokken.
Die krijgt voor zijn geld weinig waar. Kaartjes zijn voor hen net zo duur als anderen (lees: schier onbetaalbaar), de omringende wijken worden er zelden beter van en er wordt niet in de winst gedeeld. En daar komt dan nog bij dat de werknemers van deze zwaar gesubsidieerde ondernemingen, die onafhankelijk ook ruimschoots winst zouden draaien, niet bepaald het goede voorbeeld geven. Dat is als burger c.q. geldschieter toch het minste dat je mag vragen.
Bij deze dus als voornemen voor de Amerikaanse sport: ofwel wordt volledig financieel onafhankelijk van overheidsinstanties, of wordt clean. Van een ambtenaar wordt het ook niet getolereerd dat hij zich misdraagt. Toch kun je als sportman, en meestal deels en indirect door de overheid tewerkgesteld, veel maken.
Als deze steun al niet volledig af te schaffen is – want de kosten worden afgewenteld aan de belastingbetaler en de winst geprivatiseerd – moeten er tenminste meer voorwaarden aan gesteld worden. Goed gedrag en voor de belastingbetaler een aanzienlijk aandeel in de onderneming, en dus ook in de winst.
Daarmee zou je al een hoop verhelpen.
Deze column was eerder te lezen in Sport Amerika Magazine
Foto: Getty Images
Reacties