Eigenlijk was het een voorbode van wat zou gaan komen, die uitval van de elektriciteit in de Superdome tijdens de Super Bowl. Het werd donker en nadat alle hilariteit was verdwenen werd het zelfs een beetje stil. Om het daarna, toen de lampen weer brandden, te laten stormen zoals het hoort bij dit evenement. De mooiste jaarlijkse sportfinale ter wereld.
Die aangekondigde stilte waar ik het over heb, is het geluid van de plek waarin ik mij nu bevind. Het diepe, donkere gat van het naseizoen. Ik kan er slecht mee omgaan. Vroeger had ik dat ook, als ik met mijn vrienden op vakantie was geweest. Ook een soort Super Bowl, maar dan een paar dagen achter elkaar. De vergelijking gaat met name op vanwege dezelfde hoeveelheid bier, chicken wings en hotdogs die ik dan achter mijn kiezen werk. En de verschrikkelijke katers.
Toen Neal, de hoofdredacteur van SportAmerika, mij ooit vroeg of ik een column wilde schrijven heb ik even getwijfeld. Immers, zoals vanaf het begin gezegd, ik ben geen kenner maar wel een enorme liefhebber. Dat gebied wordt echter grijs als je in de media komt omdat je nu eenmaal stukjes tikt over de NFL. Ik ben blij dat ik het uiteindelijk toch gedaan heb.
Klik hier om de volledige column te lezen.
Reacties