COLUMN: ING – Red Sox Blues

Door

Op deze plek bespreken Ingmar Meijer en Eva Gerritse wekelijks op nonchalante wijze de gebeurtenissen in de Amerikaanse sportwereld. Wat was opvallend, interessant, geinig of juist bloedserieus? ING houdt je op de hoogte. (Nu weer vertrouwt om 17.00 uur op maandag!)


Adrian GonzalezHa die Eef,

Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om het over de Boston Red Sox te hebben. Ik lijd liever alleen in deze moeilijke tijden. Daar moet jij als Feyenoord-fan alles van af weten.

Hee Ing,

Voor een Feyenoord supporter is lijden een onvermijdbaar side effect. Je moet het nu eenmaal doen met de club waarvan je vader je heeft leren houden. Met Barça heb jij over het algemeen weinig te lijden, maar gelukkig zijn daar de Red Sox voor een beetje drama. Houd vol, want na regen komt zonneschijn. Ook dat weten we in Rotterdam-Zuid maar al te goed.

——————–

Maar goed, dan flikker je dus in één week tijd je pitchingcoach eruit en zet je een handvol spelers af op Hollywood Boulevard om lekker bij het cluppie van ome ‘Magic’ te komen excelleren. Wedden? Het begon zaterdag al met de eerste at bat van Gonzo die de bal gelijk wegtikte in de tribunes en meteen 3 runs binnensloeg.

En dan dreigt ‘Big Papi’ David Ortiz de rest van het toch al verloren seizoen in z’n burgerkloffie te blijven zitten. Z’n achilleskwetsuur blijkt hardnekkiger dan gedacht. Dat was dus een fijn weekje Red Sox. Successen gaan er voorlopig niet komen, da’s wel duidelijk.

Daarentegen hebben die Los Angeles Dodgers nu een aardig team (understatement)! De nieuwe eigenaren timmeren hard een contenderwaardige ploeg, al gokken ze wel op spelers die al een beetje over the top zijn. Dodgers are on the move.

 De Dodgers zijn zeker goed bezig. In Yankees-stijl zetten Magic en co het team opnieuw op de kaart. Honderden miljoenen dollars zijn inmiddels uitgegeven aan onder meer Hanley Ramirez en de blockbuster deal met Boston. Voor de fans in LA zal geld dit keer misschien wel een beetje gelukkig maken. De Dodgers gaan ons trakteren op Hollywoodwaardig baseball de komende tijd. 

Het gaat de heren in LA niet alleen om mooi baseball. Magic weet hoe hij de fans in LA weer naar het Dodger Stadium moet krijgen en hij is bereid daar in te investeren. Dat is geld maken door geld uit te geven. Sterspelers met dikke bankrekeningen krijgen de Dodgers fans op de banken. Het blijft tenslotte Hollywood.  

——————–

En kijken we er nog van op dat er bij Bartolo Colon ook testosteron in z’n junkfood zat? Of is dit categorie ‘non-nieuws en halen we een keer onze schouders op?

Mij verbaast het niet meer. En ik heb zo’n voorgevoel dat Colon niet de laatste valsspeler zal zijn. MLB heeft een serieus testosteron probleem. Dat is slecht nieuws voor het baseball, maar vooral voor de liefhebber van de sport. Bereid je maar vast voor op de volgende teleurstelling.

——————–

 Dan een gewetensvraag. Zou jij een speler die een hartoperatie heeft ondergaan en driekwart jaar heeft gewerkt aan zijn herstel een contract van vier jaar en 36 miljoen dollar voorschotelen? Is Jeff Green dat dure vertrouwen waard van de Boston Celtics? Persoonlijk was ik een contract van een jaar aangegaan. Net als eind vorig jaar, vlak voordat zijn rikketikproblemen bekend werden.

Om te beginnen vind ik het mooi dat Green terug is bij de Celtics. Als hij het vertrouwen waarmaakt, kan hij straks een mooi jongensboek schrijven.  Danny Ainge is niet achterlijk. Zou hij niet zo slim zijn geweest om een clausule in het contract van Green op te nemen over die hartproblemen? Dat verklaart gelijk waarom het rondmaken van de deal zo lang heeft geduurd. Als ik de baas zou zijn in Boston dan had ik wat kleine lettertjes geschreven om Green’s gezondheidsrisico af te dekken.

——————–

Last but not least, geldshizzle kan deze week niet ontbreken. Terwijl de gewone man op deze globe alle trucs uit de doos tovert het hoofd financieel boven water te krijgen, lopen de atleten in Amerika om misselijkmakende extra bedragen te vragen. Zijzelf en hun zaakwaarnemers noemen dat ongetwijfeld je marktwaarde ten volle benutten, maar ik vind die geldzucht ranziger dan een Ciabatta met haring en slagroom. Meest recente voorbeeld is de vraatzucht van Maurice Drew-Jones. Hij wil meer centen zien van de Jacksonville Jaguars. In 2009 tekende hij een deal voor vijf jaar ter waarde van 31 miljoen. Maar de running back heeft gezien wat er te halen is in de markt en eist zo’n beetje het drievoudige. De Jaguars zeggen bekijk ’t, en meneer komt niet meer op de training. Ik zeg: cutten die gast!

Laters Ing.

Je brengt me op ideeën. De rest van de week blijf ik thuis en ga ik met een kop koffie in de zon op mijn balkon nadenken over mijn eigen marktwaarde. Een A4’tje steekhoudende argumenten voor minimaal een ton per jaar moet lukken. Denk je niet? Ik ben benieuwd wat mijn baas ervan vindt. Tot volgende week! 

Adios, Eef

Lees hier de ING van vorige week: Slinks Melky en perfecte Felix.

Ook leuk om te lezen