Op deze plek bespreken Ingmar Meijer en Eva Gerritse wekelijks op nonchalante wijze de gebeurtenissen in de Amerikaanse sportwereld. Wat was opvallend, interessant, geinig of juist bloedserieus? ING houdt je op de hoogte.
He Eef,
Zo dat is weer een maand of zeven NFL-rust! Nee nee, dat is ongemeend, want ik heb het american football-virus ook enigszins te pakken. Sinds september heb ik toch menig zondag voor de buis gehangen om de verrichtingen van de atletische spierbundels waar te nemen. Herkenbaar?
Ontoelaatbaar was het dan ook om de seizoensapotheose aan me voorbij te laten gaan. Dus had ik mijn matras beneden voor de buis gelegd om zo comfy mogelijk de Super Bowl te kijken. Na een flinke, onbedoelde power nap belandde ik in de power cut. Wat is een SB zonder rel he? We kunnen in ieder geval stellen dat Beyoncé in tegenstelling tot de inauguratie van president Obama nu wel alles gegeven heeft!
Bij het zien van de tussenstand, aan het begin van het derde kwart (28-6), had ik mijn slaap bijna hervat. Wijselijk besloot ik wakker te blijven, want het wemelde immers van de comebacks in dezplay-offs dus waarom nu niet? And boy, wat heb ik daar geen spijt van gehad. Het was krankzinnig wat er gebeurde in de resterende 28 minuten die ik zag.
Wat is volgens jou het meest beslissende moment van de 47ste editie van het footballfeest? Is dat toch de stroomuitval? Je weet dat er een groot onderzoek komt naar de oorzaak hiervan? Er is een ‘abnormaliteit in het systeem’ ontdekt. Het woord terrorisme is zelfs gevallen. Ja ja. Of is dat de gemiste two point conversion van de Niners om de stand gelijk te trekken (31-31)? De non-penalty op Michael Crabtee tijdens de laatste play van ‘San Fran’. Jim Harbaugh is daar waarschijnlijk nog woest over! Of is het de safety-slimmigheid van broer John van de Ravens om zo de klok uit te melken? Vertel! Vertel!
——
Ha Ing,
We zijn er zo vaak voor gewaarschuwd afgelopen jaar. Eigenlijk best vreemd dat het je dan toch nog te pakken krijgt, dat american football-virus. Ik ben vooral gefascineerd geraakt door de stoere hoofdrolspelers en de enorme aantrekkingskracht van het theater dat NFL heet. Het draait om groot, groter, grootst, het is Amerika op zijn best.
In alle bescheidenheid is het nog wel het vermelden waard dat wij de winnaar juist hebben voorspeld. Waar de meeste zichzelf respecterende NFL critici hun geld op de Niners hadden gezet, kozen wij vorige week al voor de Ravens. Desondanks maak ik me geen illusies over mijn spelinzicht. We hebben bij Sport Amerika andere redacteuren die alles kunnen vertellen over conversions, fumbles en interceptions. Speltechnisch gezien durf ik je niet te vertellen waar de winst van de Ravens aan te danken is.
Maar die stroomstoring. Dat is me wat. Ik ben gek op dit soort onverwachte missers. Het hoort ook gewoon bij de Super Bowl. Als halftime voorbij gaat zonder relletjes dan is er iets mis. Na Janet’s nipple flash en de middelvinger van Madonna’s sidekick gingen dit keer de lichten uit. Soms heb je in de sport iets van buitenaf nodig om het momentum te doen draaien. Dit was zoiets.
De complottheorieën zijn zo mogelijk nog leuker dan het moment zelf. Wie de stekker ook uit het stopcontact heeft getrokken – terrorisme, buitenaardse krachten, de hand van God, Beyonce – het moet iemand geweest zijn die San Francisco een warm hart toe draagt. Een geniale zet, maar broer John was net iets slimmer. Misschien maar goed ook, anders waren er vast verzuurde journalisten opgestaan om de Niners te beschuldigen van vals spelen.
——
Ver van al dit Super Bowl-geweld gebeurt er bij de Boston Celtics iets wonderlijks. Ze verliezen hun regisseur. Wat te doen zonder hun Quentin Tarantino Rajon Rondo? En dat al met een negatief record! De doemscenario’s waren niet aan te slepen. Toen kwam daar ook nog ‘ns de mededeling dat het eveneens einde seizoen was voor Jared Sullinger. Mineurstemming alom. Dus niet, want de TD Garden-bewoners wonnen onverwacht vier wedstrijden op rij, waaronder een hele knappe zege op de Los Angeles Clippers en zijn nog altijd springlevend.
Surprise, surprise, zou Henny Huisman nu zeggen. Zijn deze aanmoedigende resultaten reden om met dit roster door te gaan of moet general manager Danny Ainge toch de markt op? Ik hoorde in de wandelgangen al het voorstel om Delonte West terug te halen naar Beantown. Ik ben daar geen voorstander van. Als backup van Rondo heeft hij het inderdaad best aardig gedaan, maar ik vind het zo’n vreemde vogel dat ik ‘m nog niet ‘ns in een van de akkers hier in Eemnes zou willen als vogelverschrikker.
Groet Ingmar
PS. 2013 blijkt een zeer goed dopingjaar. Moeten we nog opkijken van ‘de vermeende’ illegale snoeppotpraktijken van bijvoorbeeld een A-Rod? Ikzelf ben murw geslagen en haal m’n schouders er maar voor op. Binnenkort krijg je omgekeerde bewijslast denk ik: dat je moet kunnen aantonen dat je schoon gepresteerd hebt offuh…
——
Je zou bijna vergeten dat er ook nog gebasketbald wordt. Vooralsnog lijkt het verlies van Rondo de Celtics weinig schade te bezorgen. Ondanks die positieve flow verwacht ik dat Ainge voor de trade deadline nog wel in actie komt. De groen-witten kunnen wel wat vers bloed gebruiken.
Ze zijn het aan hun stand verplicht om geen genoegen te nemen met de huidige achtste plaats. De Sixers op plek negen zijn geen bedreiging, maar Boston wil omhoog op de ranglijst. En zonder Rondo en Sullinger wordt dat een lastige opgave, dus Ainge moet aan de slag. En misschien moet hij daarvoor wel een clubicoon opofferen.
Oja, ook geen All-Star Game voor Rondo hè. Krijg ik toch m’n zin weer, want Brook Lopez mag hem vervangen in Houston. Gerechtigheid.
Ciao!
Eef
PS: Doping. Zucht. Zullen we er gewoon geen woorden meer aan vuil maken?
Foto’s: Getty Images
Reacties