Column: Geen idioot

De San Diego Padres zijn op zoek naar een nieuwe coach. General Manager A.J. Preller lichtte op een persconferentie toe wat voor type ze zoeken. “Iemand met aanzien, die aanwezig is, energie heeft en spelers op een hoger niveau brengt.”

Tja, wat moet je met zo’n profiel? Het is nietszeggende abstracte onzin. Maar goed, het zou ook heel raar zijn geweest als Preller had gezegd op zoek te zijn naar een onzichtbaar, oersaai, futloos iemand, die spelers alleen maar slechter maakt.

Hoe dan ook, het is voor Preller misschien handig om het profiel iets concreter te maken. En daar wil ik graag een handje bij helpen.

Als je je geblesseerde spelers wilt oppeppen leg dan geen coach van het type Hal McRae vast. De baas van de Kansas City Royals (1991-1994) verkleedde zich een keer als commando, verstopte zich in een vuilnisbak en sprong tevoorschijn toen een geblesseerde Royal binnenkwam. McRae deed net alsof hij hem neermaaide met een geweer. Zijn manier om te zeggen dat de speler ‘dood’ was voor het team.

Wanneer je een manager zoekt die altijd beschaafd journalisten te woord staat moet hij ook niet te veel lijken op McRae trouwens. Eén keer werd hij zo boos tijdens een persconferentie dat hij met alles wat in zijn kantoortje stond begon te keilen. Intussen brullend dat journalisten moesten oprotten met hun stomme vragen. Een verdwaalde telefoon raakte een verslaggever in zijn gezicht. Bloed stroomde over zijn wangen. Daarna trapte McRae iedereen de kamer uit.

Het type-coach Leo Durocher (1939-1976) is onhandig als je scheidsrechters te vriend wilt houden. Een umpire omschreef hem als ‘de laagste levensvorm ooit.’ Liefst 94 keer werd hij het veld uitgestuurd nadat hij een scheidsrechter overhoop had geschreeuwd of met gravel had gegooid. Toen hij aan het eind van zijn carrière een contract tekende bij een Japanse club zei commentator Vin Scully: “Eindelijk is het Amerika gelukt wraak te nemen voor Pearl Harbor.”

Voor een prettig aroma in de dug-out moet je type George Stallings (1897-1920) vermijden. Hij had maagproblemen, stonk daardoor geweldig uit zijn bek en liet voortdurend boeren. Een rookie vroeg eens waar die lucht toch vandaan kwam. “Het lijkt hier wel een zwijnestal.” Stallings: “Dat is mijn adem. Maar maak je geen zorgen. Morgen ben je zo ver van deze dug-out dat je niks meer ruikt.”

Voor een goede band met de fans moet je geen type Ozzie Guillen vastleggen. Net aangetreden als de nieuwe coach van de Miami Marlins zei hij in 2012 dat hij hield van Fidel Castro en veel respect had voor de Cubaanse dictator. Vond de grote Cubaanse gemeenschap in Miami geen fijne opmerking.

Geen Pete Rose-figuur (1984-1989, gokte op eigen wedstrijden), geen Ossie Vitt (1938-1940, zeek zijn spelers af in de media) en geen Billy Martin-type (1960, hoekte speler Jim Brewer tegen de grond).

Wie weet dat de Padres hiermee voortaan een iets duidelijker profiel kunnen opstellen. Al was het maar dat Preller de volgende keer kan zeggen: we zijn op zoek naar een coach en het mag in ieder geval geen idioot zijn.

Foto: Twitter