De Connecticut Huskies sloten gisteren het seizoen af als kampioenen van het college basketball in 2014. Voorafgaand aan het toernooi door weinigen voorspeld, maar gaandeweg het toernooi groeiden de Huskies in een machine die niet te stoppen was.
Nu is het verleidelijk om het te gaan hebben over de grote sterspeler Shabazz Napier. Of over DeAndre Daniels, die gedurende het toernooi groeide en misschien wel de x-factor was in de eindoverwinning van UConn. Toch zie ik geen van beide heren als de held van dit Connecticut team.
De echte, en eigenlijk vergeten held van dit UConn team was Amida Brimah.
Wie?
Amida Brimah, een freshman van 2 meter 14 uit Ghana die dit seizoen gemiddeld zestien minuten per wedstrijd speelde en daarin tot een gemiddelde van vier punten, drie rebounds en twee blocks kwam. Tijdens het NCAA tournament kwam de 20-jarige Brimah tot gemiddeld zeventien minuten, en noteerde hij een gemiddelde van drie punten, twee rebounds en één block.
Die statline klinkt allesbehalve indrukwekkend, maar wat de statistieken niet vertellen is dat deze jonge Ghanees verantwoordelijk was voor de meest belangrijke play van het seizoen voor de Huskies.
Het is 20 maart 2014, de eerste tweede ronde van het NCAA Tournament 2014. De #7 Connecticut Huskies nemen het op tegen de #10 St. Joseph’s Hawks, En met 50 seconden te gaan kijken de Huskies aan tegen een achterstand van drie punten: 70-67.
De hele wedstrijd loopt UConn al achter de feiten aan, en het toernooi lijkt voor Kevin Ollie’s mannen al vroeg tot een einde te komen. Sterspeler Shabazz Napier heeft echter andere plannen, hij beseft dat de tijd dringt en met 43 seconden te gaan kiest hij voor de drive en de layup.
Shabazz mist echter. Maar gelukkig voor hem en de Huskies staat er een beschermengel aan zijn zijde. Een beschermengel van 2 meter 14 uit Accra, Ghana.
Halil Kanacevic van de Hawks staat in de perfecte positie om de rebound te pakken en de overwinning binnen te slepen.
Maar Amida Brimah heeft andere plannen, hij grist de rebound voor Kanacevic weg, gooit met één beweging zijn lichaam naar rechts en gooit de bal direct naar de basket.
Kanacevic raakt zijn arm, en de bal rolt in de basket: 70-69.
Op het moment zelf wist Brimah waarschijnlijk nog niet hoe belangrijk zijn aanstaande vrije worp was. En met zijn vrije worp percentage van 57% was het alles behalve een zekerheidje. Maar echte helden presteren onder druk, en de vrije worp gaat er dan ook gemakkelijk in.
De Hawks van St. Joseph’s zijn vervolgens de kluts kwijt, verspelen een kans op de gamewinner en geven de wedstrijd in verlenging weg: UConn wint met 89-81 en gaat door naar de volgende ronde.
Op het moment zelf leek deze spannende wedstrijd weinig implicaties te hebben op het verloop van het toernooi. Maar nu we terugkijken kunnen we concluderen dat dit misschien wel het beslissende moment was voor de Connecticut Huskies.
Had Brimah de rebound niet gepakt, dan was het waarschijnlijk voorbij.
Had Brimah zijn schotpoging gemist, dan was het waarschijnlijk voorbij.
Had Brimah zijn vrije worp gemist, dan was het waarschijnlijk voorbij.
Maar Amida Brimah deed het allemaal. Een 20-jarige freshman center uit Ghana, die gemiddeld slechts een kwartier per wedstrijd speelt, gaf de Huskies hoop toen alle hoop weg leek te zijn en gaf zijn teamgenoten een tweede kans in het toernooi. Een tweede kans waar zij vervolgens dankbaar gebruik van maakten.
Het verschil tussen winnen en verliezen hoeft soms maar één rebound te zijn. In dit geval was één rebound het verschil tussen een kampioenschap of vroegtijdige uitschakeling in de tweede ronde. Dat is March Madness in een notendop.
Foto’s: Getty Images
Reacties