Column: Central Division; Divisie des Doods

Net als vele andere Nederlanders, ben ik opgegroeid in een familie waar voetbal op het gebied van sport de boventoon voerde. Dit was bij mij persoonlijk ook het geval, totdat ik in de zomer van 2011 voor het eerst bij mijn familie in Winnipeg, Canada, op bezoek ging. Daar maakte ik kennis met ijshockey, een sport waarvan ik vroeger als klein jochie zei ‘Als er één sport is waaraan ik nooit wil doen, is het ijshockey wel.’ Maar in die zomer had de stad Winnipeg net zijn team, de Jets, teruggekregen, en dat maakte indruk op me (de video hieronder toont waarom).

Mijn achteroom en mijn achternichtje waren daarnaast groot fan van de Montréal Canadiens, dus werd ik dat automatisch ook. Het daaropvolgende seizoen ben ik beide teams in de gaten gaan houden en naarmate het seizoen vorderde, werd ik een steeds groter fan van de sport. Inmiddels is ijshockey verreweg de belangrijkste sport voor mij en ben ik een die-hard fan van de Winnipeg Jets (wat er tevens voor gezorgd heeft dat mijn passie voor de Habs op een zeer laag pitje terecht is gekomen). Het kan soms raar lopen in een mensenleven.

Historie van de divisie
Inmiddels zijn de Jets bezig aan hun vijfde seizoen als een herboren hockeyclub en komen ze voor het derde seizoen op rij uit in de Central Division. De naam ‘Central Division’ is in de NHL al vele malen gebruikt, sinds 1993, en kende twee clubs die de Stanley Cup wonnen; de Detroit Red Wings (1997, 1998, 2002 & 2008) en de Chicago Blackhawks (2010, 2013 & 2015). Vele teams hebben deel uitgemaakt van deze divisie, zoals de eerste versie van de Winnipeg Jets (verkasten in 1996 naar Arizona, werden in 1998 naar de Pacific Division overgeplaatst), de Columbus Blue Jackets, en de Red Wings (beiden werden in de zomer van 2013 naar de voor hun respectievelijk geografisch gunstiger gelegen Metropolitan en Atlantic Division werden overgeplaatst).

Sinds 2013 bestaat deze divisie uit de Chicago Blackhawks, St. Louis Blues en de Nashville Predators, die al deel uitmaakten van de Central voor 2013. De Colorado Avalanche en de Minnesota Wild kwamen over van de oude Northwest Division (toentertijd met Calgary, Edmonton en Vancouver), Dallas werd uit de oude Pacific (toentertijd met de Ducks, Coyotes, Kings en Sharks) gehaald en dan natuurlijk de Winnipeg Jets, die de seizoenen daarvoor in de Southeast Division met Carolina, Florida, Tampa Bay en Washington zaten (omdat de Atlanta Trashers, het team dat in de herboren Jets transformeerde, geografisch gezien tot de Southeast behoorde).

Vorig seizoen
Vorig seizoen was al duidelijk dat de Central divisie de sterkste divisie in de NHL was. Colorado had van de zeven teams in deze divisie de minste punten, namelijk 90, op slechts negen punten afstand van mijn Winnipeg Jets, die met 99 punten hun eerste play-offs ticket ooit boekten, sinds de terugkeer in 2011.

De kracht binnen de divisie werd helemaal duidelijk, toen de Jets na een reeks van 5-0-1 terein verloor, omdat de concurrenten uit de divisie 6-0-0 als record had over diezelfde periode. Om het contrast verder te verduidelijken, Arizona, de nummer laatst in de Pacific, behaalde vorig seizoen 56 punten. De Pacific, Metropolitan en Atlantic hadden allen twee teams bij de laatste zes in de gehele competitie.

Koploper
Dit seizoen is de situatie niet anders. Colorado bungelt voorlopig weer onderaan in de Central, maar ditmaal presteert het niet veel beter dan Anaheim, het team dat momenteel de rode lantaarn in de West draagt. Iets verder omhoog in de Central is het echter gekkenhuis. De Winnipeg Jets bezitten momenteel opnieuw het laatste wildcard-ticket en staat vijfde in de Central, terwijl het 15 punten heeft behaald uit 12 wedstrijden.

Zou Winnipeg in de Pacific divisie zijn ingedeeld, zou het nu derde in die divisie staan, omdat de huidige nummer drie, San Jose, twaalf punten uit twaalf wedstrijden heeft behaald. Maar houd daarbij rekening met het feit dat de Kings een groot deel van de wedstrijden tegen ploegen uit de eigen divisie spelen, waarvan alleen Vancouver (zestien punten) nu meer punten bezit dan de nummer zes uit de Central, de regerend Stanley Cup-kampioenen van de Chicago Blackhawks, die veertien punten uit twaalf wedstrijden hebben gehaald. Vergeleken met de rest van de NHL is het contrast niet anders. Vijf van de huidige top elf uit de gehele competitie is afkomstig uit de Central.

Dominantie in het verleden
Dit is niet de eerste keer dat er één divisie vele malen sterker is dan de anderen. Zo was er bijvoorbeeld in de jaren ’80 een soortgelijke situatie gaande voor de fans van de eerste editie van de Winnipeg Jets, in de oude Smythe divisie. Deze divisie bestond uit de Flames, Oilers, Jets, Kings en Canucks. Van 1982 tot 1990 ging Edmonton of Calgary uiteindelijk spelen in de Stanley Cup-finales, waarvan Calgary eenmaal de cup won en Edmonton vijf keer.

In het seizoen 1991-1992 was een soortgelijke machtsverhouding gaande in de Patrick-divisie. De Islanders en de Flyers (respectievelijk 79 en 75 punten) eindigden onderaan in deze divisie en misten de play-offs. Deze puntenaantallen waren in twee van de drie andere divisies toentertijd voldoende voor een ticket voor de postseason.

Frustratie
Zelf ben ik dus groot fan van de Winnipeg Jets, het team dat zich middenin de huidige massastrijd bevindt. Zoals eerder al gezegd, vorig seizoen waren er 99 punten vereist om de play-offs überhaupt te behalen. Dit seizoen zal dit puntenaantal waarschijnlijk weer benodigd zijn, omdat de Dallas Stars zich nu ook gemeld hebben in de strijd voor het felbegeerde postseason-gala in april. Over het algemeen maakt men de volgende berekening voor het aantal punten dat een play-offs-ticket garandeert: Aantal overwinningen verminderd met het aantal nederlagen (zowel in reguliere speeltijd, als na extra tijd). Komt hier een resultaat uit dat boven nul ligt, is aanwezigheid in de play-offs normaal gesproken gegarandeerd. Normaal gesproken, want als de teams in de Central divisie door gaan met het punten sprokkelen zoals ze dat momenteel doen, zal dat waarschijnlijk niet eens genoeg zijn.

Kijkt u maar naar Chicago, dat team heeft momenteel een record van 7-5-0. Dit zou dus neerkomen op een resultaat van 2, als u de hiervoor genoemde berekening aanhoudt, wat dus genoeg zou moeten zijn voor de play-offs. De Blackhawks vinden zich momenteel op de ranglijst terug op een plek die geen postseason-ticket op zal leveren. Ter vergelijking; de Tampa Bay Lightning bezitten momenteel de derde plek in de Atlantic, goed voor een play-offs ticket dus. Hun record is momenteel 6-6-2. Vul de rekensom in en u komt op -2, wat normaal gesproken dus geen play-offs-plek zou opleveren.

Tevens voldoen de teams in de huidige Central aan minstens twee van de drie spreekwoordelijke eisen waar een kampioenskandidaat aan moet voldoen; een keeper die punten kan pakken, een verdediger die het spel naar zijn hand kan zetten en een aanvaller die scoort op de belangrijkste momenten. Ga maar na, Chicago bijvoorbeeld heeft keeper Corey Crawford, verdediger Duncan Keith (nu geblesseerd) en aanvaller Jonathan Toews, St. Louis beschikt over verdediger Alex Pietrangelo en aanvaller Vladimir Tarasenko (zie de video van één van zijn fabelachtige goals hieronder). En zo zit ieder team van de Central Division vol met sterren en sterkhouders in alle linies.

Alle zojuist genoemde namen behoren tot de besten op hun respectievelijke positie. Dit zorgt ervoor dat de Central Division verreweg de sterkste divisie van de NHL is. Het is dan frustrerend om te zien dat jouw favoriete ijshockeyclub dus alles uit de kast zal moeten halen om in april überhaupt nog langer door te mogen spelen, terwijl teams in andere divisies op hun dooie gemak door naar de play-offs kunnen tuffen. De Central Division is op dit moment met afstand de ‘Divisie des Doods’.