Kris Bryant is gestopt met headfirst slidingen. Begint hij niet meer aan. Veel te gevaarlijk. De speler van de Cubs nam dit besluit een paar weken geleden nadat hij hard tegen Jean Segura botste.
Bryant gleed met zijn hoofd tegen de stilstaande kortestop van de Brewers, krabbelde overeind en ging direct weer zitten. “Duizelig, ik voel mij duizelig”, mummelde Bryant en wandelde langzaam naar de dug-out voor een wissel.
Geschrokken
Het bleek mee te vallen, maar Bryant was flink geschrokken. “Ik heb maar één hoofd. Ik heb maar één leven, dus daar moet je geen grappen mee uithalen.” Hij moest daarbij denken aan zijn jeugdvriend Cory Hahn. Een voormalig honkbaltalent die in 2011 bij een headfirst zijn nek brak en voor de rest van zijn leven in een rolstoel zit. “Er zijn veel belangrijkere dingen in het leven dan safe zijn, zoals mijn veiligheid bijvoorbeeld ”, zei Bryant.
Voortaan probeert de Cub met zijn benen te sliden. Dat kun je trouwens ook niet met een gerust hart doen. Bestudering van feetfirst blessures levert een hele lijst op met gebroken benen, verbrijzelde enkels, gapende open wonden, kapotte enkelbanden, afgescheurde pezen en verdraaide gewrichtsbanden.
Alleen als je Ty Cobb heette hoefde je je geen zorgen te maken met een feetfirst. Infielders waren doodsbang voor Cobb die met zijn spikes vooruit door de lucht vloog in de hoop iemand te raken. Lachend poetste hij in de dug-out zijn spikes om spelers te intimideren.
Voorkeur
Veel coaches hebben een lichte voorkeur voor feetfirst. Sowieso op de thuisplaat is dat verstandig. De catcher is meestal de grootste dikzak van het team en blokkeert met zijn goed beschermde benen de plaat waar je maar liever niet met je hoofd tegen aan moet komen.
Royals-manager Ned Yost ziet ook het liefst eerst de benen glijden. “Maar je moet niet overdrijven. Er zijn zat mensen die worden aangereden door een auto. Toch laat ik mijn spelers gewoon de straat oversteken.”
De meeste spelers kiezen voor headfirst. “Vroeger deden alleen langzame gasten het. Misschien komt het door de zwembaden. Kinderen leren headfirst te duiken. Dat is het enige dat ik kan bedenken”, redeneerde oud-speler Davey Lopes. Wellicht dat ook Peter Rose heeft meegeholpen de headfirst populair te maken. Zijn steals en slidingen waren pure cult. Als een kogel suisde hij met gestrekte armen een meter boven de grond.
Sneller?
Spelers duiken vooral met hun hoofd vooruit op het honk omdat ze denken dat het sneller is. De Washington University bevestigt dat. Daar vinden ze het heel simpel. Als je naar voren duikt is het lichaam het centrum van de zwaartekracht met druk naar voren. Je valt naar voren in één beweging. Met feetfirst valt het centrum van zwaartekracht naar achteren. Weg van het honk. Maar de University Texas zegt na onderzoek weer geen verschil te meten. Dan maar gewoon vragen aan de all-time leider in gestolen honken Rickey Henderson. “Headfirst voelt gewoon sneller.”
Bryant hoopt feetfirst vol te houden. “Uiteindelijk doe je het op instinct. Het is moeilijk om na te denken als je op volle snelheid rent.” De oplossing voor Bryant is eigenlijk vrij eenvoudig. Voortaan moet hij altijd doen zoals hij afgelopen maandag deed. Bryant ging de eerste drie slagbeurten uit en sloeg in de negende inning bij de stand van 1-1 de bal ruim over het hek. De Cubs wonnen en Bryant kon op zijn dooie gemak langs de honken.
Foto: Twitter
Reacties