In Blik op Baseball geven MLB-redacteuren Lennart Beishuizen, Marco Post, Jurian Ubachs, Ingmar Meijer en vanaf deze week ook Richard van Welie elke dinsdag om vier uur hùn mening over het belangrijkste nieuws van de week. Handig, voor als je snel bijgekletst wilt worden of wilt weten wat de kenners bezighoudt.
Lennart Beishuizen:
Na jarenlang onderaan de National League East te hebben gestaan leiden de Washington Nationals niet alleen in de divisie, maar ook in heel baseball. Met hun 76-46 record hebben ze zelfs bijna meer wedstrijden gewonnen dan welk seizoen ook sinds ze van Montreal naar Washington verhuisden. Vorig jaar kwamen de Nats het dichtst bij een .500 record, toen ze 80-81 eindigden. De Nats speelden een wedstrijd minder, aangezien een verregende wedstrijd tegen de Los Angeles Dodgers nooit meer werd ingehaald.
En hoe krijgen de Nats dat voor elkaar? Good pitching en timely offense. Stephen Strasburg, Jordan Zimmermann, Ross Detwiler, Edwin Jackson en Gio Gonzalez zijn de ankers van de beste pitching staff in baseball. De Nationals kregen nog ‘maar’ 432 runs tegen dit seizoen. Ter vergelijking: grootste concurrent de Atlanta Braves kregen dit jaar al 480 runs tegen.
En dan de offense. Nu iedereen fit is kunnen de Nats veel punten op het bord zetten. Jayson Werth, Bryce Harper, Mike Morse, Ian Desmond en Ryan Zimmerman zijn allemaal bovengemiddelde slagmannen en de bank, met onder andere Roger Bernadina, is ook sterk. De Nationals lijken niet het sterkste team te zijn van de league, maar wel het meest uitgebalanceerde team. En een goede groep, ook niet onbelangrijk.
Marco Post:
‘Honkbalprofs uit MLB mogen spelen op EK’. Toppers als Andruw Jones, Kenley Jansen en Roger Bernadina zijn in september misschien in Rotterdam te bewonderen. Ik viel bijna uit mijn stoel toen ik afgelopen vrijdag het bericht las op NUSport. En niet alleen vanwege de foto van Jones in het tenue van de White Sox. Zijn we wakker redactie? De 34-jarige slugger speelt al anderhalf seizoen voor de Yankees!
Typisch een geval van een bericht plaatsen zonder eerst research te doen. De Yankees, de Los Angeles Dodgers en de Washington Nationals zijn playoff teams die in de maand september nog volop mee doen om de prijzen. Ze lijken wel gek om hun spelers voor een EK te laten gaan. Zelfs de komst van toppers uit de Minor League, Jurrickson Profar en Rick van den Hurk, acht ik zeer klein in verband met september call-ups.
Het persbericht van de KNBSB was dan ook duidelijk. ‘De kans is groot dat we een groot gedeelte van het team dat in 2011 wereldkampioen werd in Rotterdam zien spelen’. Xander Bogaerts, Mariekson Gregorius, Kalian Sams. Spelers uit de Minor Leagues en dus niet Jones, Jansen of Bernadina. Na een hoop comments en reacties via twitter heeft NUSport het bericht aangepast. ‘Volgens de Nederlandse bond is de kans groot dat een groot gedeelte van het team dat vorig jaar wereldkampioen werd, aan het EK zal meedoen’. Mij houd je niet voor de gek.
Jurian Ubachs:
Eigenlijk is-ie pas net begonnen. Na 7, 10 en 7 pitches in de eerste drie innings is Felix Hernandez net een beetje warmgedraaid. En toch voelt Dave Sims, de vaste commentator van de Mariners, dat er meer aan de hand is. Zijn “got him!” en “he struck him out!” bij de elfde en twaalde de nul van de dag geven dat wel weg. Sims ziet simpelweg in wat de rest van het stadion, de tv-kijkers en de wereld pas een paar innings later door zal krijgen. Er staat vandaag geen maat op King Felix. Hij is perfect, voelt Sims.
“Say goodnight!“, schreeuwt Sims. Hernandez noteert met alweer een strikeout de tweede out in de zesde inning, nummer zeventien op het totaal van de benodigde zevenentwintig outs, en nu voelt de rest het ook. Zou het dan toch? In al die jaren, zou er dan nu ein-de-lijk een keer een Mariner zijn die..? Zeg het niet, jynx het niet. Kijk gewoon. “Strike three called! He’s our guy! He’s the king! He is Felix Hernandez!” Op naar de zevende inning, en naar de laatste negen nullen.
De laatste zes slagmensen van de Tampa Bay Rays zien niet anders dan pure perfectie. Pure kunst. Longoria, strikeout. Als een schoolkind. Zobrist, strikeout. Peña, strikeout. Jennings, strikeout. Keppinger? Op een strikeout-count, maar weet nog net een lullig rollertje naar korte stop Ryan te produceren en is een tel later alsnog uit. Sean Rodriguez is de laatste die King Felix nog uit de geschiedenisboeken kan houden. 2-2 count, strike three called. Sims verklaart zijn koning, de koning van heel Seattle, openlijk de liefde. King Felix is perfect.
Ingmar Meijer:
‘Red Sox houden vertrouwen in Bobby Valentine’. ‘Spelers hebben moeite met Bobby V.’ ‘Bobby V. verklaart zelf dat hij zijn werk niet naar behoren doet’. Gewoon wat koppen, ietwat vrij vertaald, van de afgelopen periode.
Het rommelt erger dan een Nederlandse zomeravond. En dat doet het nu al zo’n twee seizoenen. Toch hoor ik steeds dat het allemaal wel goed komt. Dat hoor ik nu al de hele jaargang. We zitten inmiddels dik in friggin’ augustus en het lijkt nog steeds helemaal nergens naar. Heel goed dat je vertrouwen houdt, niet in paniek raakt en nog altijd denkt dat je eind september op een play-offplaats staat.
Maar kan iemand mij aangeven waar dit vertrouwen in godsnaam op gestoeld is? Wat is de basis van dit heilige geloof? De pitching lijkt op Russisch roulette, de slagploeg hapert als Lex Immers voor het doel, terwijl de medische staf meer op een hele slechte aflevering van MASH lijkt.
In plaats van elkaar continu te dekken, leg de focus op baseball! Zeg elkaar de waarheid, zet persoonlijke belangen opzij en doe waar je goed in schijnt te zijn. Klaar met loze praatjes. Alleen wie in Boston heeft genoeg autoriteit voor deze mededeling? Dat weet niemand.
Richard van Welie:
Voorafgaand aan het afgelopen seizoen haalden de Chicago White Sox hem binnen om de lineup van meer power te voorzien, maar Adam Dunn kon de hooggespannen verwachtingen op zijn zachtst gezegd niet helemaal waarmaken. Waar hij in de jaren ervoor (bij de Cincinnati Reds, Arizona Diamondbacks en Washington Nationals) per seizoen steevast tot zo’n veertig homeruns en een slaggemiddelde van rond de .250 kwam, haalde hij deze cijfers in zijn eerste jaar in de Windy City bij lange na niet. Dunn moest het in 2011 uiteindelijk doen met elf homeruns en een beschamende .159.
Dit seizoen heeft Dunn heel stilletjes zijn sluggers-bat weer uit de kast gehaald. Toegegeven, zijn gemiddelde is met .207 nog verre van goed, maar qua homers is de Amerikaan weer helemaal back on track. Afgelopen zaterdag sloeg hij voor de 35e keer dit seizoen de bal het park uit (waarmee hij aan de leiding gaat in de league) en het ziet er dus naar uit dat hij de grens van veertig long balls ‘gewoon’ weer gaat halen dit jaar.
De homerun van afgelopen zaterdag was overigens een bijzondere omdat deze de vierhonderdste uit zijn carrière was. Hiermee staat hij op de vijftigste plek van de all-time leaders en op de negende plaats van alle nog actieve spelers in de MLB.
Blik op Baseball van vorige week: Werth maakte een goede keuze
Foto’s: Getty Images
Reacties